نشان فاطمه (س) در دست مادران مازنی/ همه چیز به برکت روضه است

خبرگزاری مهر، گروه استان‌ها: کودکی‌اش را به یاد می‌آورد؛ خواب و بیدار بود و با صدای روضه محزون آقا سید مرتضی (روضه‌خوان محله) از خواب بیدار می‌شد و خانه انگار حسینیه‌ای کوچک شده بود.

پدرش اول هر ماه را با برگزاری روضه کوچکی در خانه آغاز می‌کرد، روضه‌ها متن زندگی‌اش شدند و تا به امروز که هفتاد سال دارد و در پویش مادران بهشت، نشان فاطمه (س) دریافت کرده است، همه چیز را از برکت روضه‌ها و الگوبرداری از زندگی حضرت فاطمه (س) می‌داند.

دوره طاغوت بود و والدین چراغ دین را با برگزاری روضه‌های خانگی در دل فرزندانشان روشن نگه می‌داشتند، زهرا محمودیان راوی‌نژاد از بانوانی در تراز انقلاب مازندران به شمار می‌رود که به تازگی نشان فاطمه (س) را از سوی سازمان تبلیغات اسلامی دریافت کرده است.

وی در گفت وگو با خبرنگار مهر از آن روزها و جوانی‌اش می‌گوید: زمان طاغوت، جوان‌ها کمتر به مجالس روضه می‌رفتند و مادرم با تدبیری که داشت به هم‌جلسه‌ای‌هایش گفته بود که وقتی دخترش را به این جلسات می‌آورد، کاری کنند که او جذب این جلسات روضه شود و وقتی من به این جلسات می‌رفتم همه آنها می‌خواستند که نزد آنها بنشینم و همین موضوع که مورد علاقه آنها هستم مرا بیشتر به این جلسات کشاند و وقتی ۱۹ ساله شده بودم دیگر آنها از من می‌خواستند که برایشان صحبت کنم و من هم زکات آنچه آموخته بودم را این گونه پرداخت می‌کردم.

پایه‌های دینی ما از همان زمان کودکی و با روضه‌های خانگی در ما بنا گذاشته شد و پدرم که مرد مؤمنی بود، صبح هر اول ماه در خانه روضه می‌گرفت

حرف‌هایش را این گونه ادامه می‌دهد: پایه‌های دینی ما از همان زمان کودکی و با روضه‌های خانگی در ما بنا گذاشته شد و پدرم که مرد مؤمنی بود، صبح هر اول ماه در خانه روضه می‌گرفت و به مادرم می‌گفت که عیب ندارد اگر بچه‌ها خواب هستند، روضه که خوانده می‌شود حتی اگر در خواب هم باشند اثرات خوبی بر آنها می‌گذارد.

سه ساله بود که برای آموزش قرآن به مکتب خانگی رفت و در این رابطه می‌گوید: این یادگیری قرآن اثرات خوبی داشت حتی از نظر دانش کلامی و دانستن معانی، وقتی که به مدرسه رفتم یک سر و گردن بالاتر از بقیه بودم چرا که آموختن کلمات و معانی قرآن به من در فهم دیگر کلمات کمک می‌کرد.

معلم بازنشسته ادبیات است و یکی از موضوعات جالب از همان ابتدا برایش شباهت داستان حضرت یوسف در قرآن و گذر سیاوش از آتش در شاهنامه بوده است و می‌گوید: در کلاس درس وقتی به درس گذر سیاوش از آتش می‌رسیدم ابتدا داستان حضرت یوسف را نقل و سپس این درس را ارایه می‌کردم و این گونه موضوع برای دانش‌آموزان بهتر فهم می‌شد.

این شباهت به همین جا ختم نشد و وقتی پس از بازنشستگی، تصمیم به ادامه تحصیل در حوزه علوم قرآن و حدیث گرفت، موضوع پایان‌نامه‌اش را همین عنوان انتخاب کرد و در میان انبوه پایان‌نامه‌هایی که در صداوسیمای قم در صف انتظار تبدیل به کتاب بودند، شیوایی قلم و پژوهش گیرایش موجب شد پیشتر از همه آنها چاپ شود و در همان سال، از او به خاطر کتابش در دوازدهمین جشنواره زرین قلم به‌عنوان نقد و پژوهش برتر تجلیل شد.

آشنایی‌اش با امام، انقلاب و درک مسایل سیاسی از همان روضه‌های خانگی شروع شد و بر این عقیده است که مجالس روضه فقط بیان مسایل دینی نیست بلکه در این جلسات آگاهی و درک مسایل سیاسی و اجتماعی روز ایجاد می‌شود.

این بانوی فعال در حوزه دین از پیش از انقلاب تا کنون، اثربخشی روضه‌های خانگی را در تربیت فرزند بسیار مهم می‌داند و می‌گوید: وقتی در خانه روضه برگزار می‌شود، فرزند نمی‌تواند حضور نداشته باشد و همین عاملی برای توجه فرزند می‌شود.

یکشنبه هر ماه روضه حدیث کسا را در خانه‌اش برگزار می‌کند و می‌گوید: رعایت احترام و محبت میان پدر و مادر و فرزند بسیار مهم است و حدیث کسا به ما ادب می‌آموزد، آلبومی که از یک خانواده بزرگوار در دسترس ما است که الگویی از یک خانواده خوب ارایه کرده‌اند؛ پدر و مادری که نسبت بهم محبت دارند و در همه ابعاد اعم از اخلاق، ایمان، صداقت، عبادت، حضور در مجامع سیاسی و اجتماعی سرآمدند و فرزندانی همچون خود پرورش داده‌اند.

او به اهمیت دیدن نیایش شبانه مادران بر تربیت فرزندان اشاره و تأکید می‌کند: نباید مادران به دور از چشم بچه‌ها یا زمانی که فرزندشان در خواب است، عبادت کنند بلکه باید از مادرمان زهرا الگو بگیرند و در معرض دید فرزندانشان عبادت کنند تا این مهم در آنها نیز نهادینه شود.

سه نقطه درخشان زندگی حضرت فاطمه (س)

این بانوی مبلغ با اشاره به بیان رهبری، سه نقطه درخشان زندگی حضرت فاطمه (س) را زندگی خانوادگی و تربیت فرزند، شرکت در خطیرترین مسایل سیاسی و اجتماعی و آموزش تعالیم و خواندن خطبه و عبادت می‌داند و می‌افزاید: ما نیز باید همین امور را از ایشان الگو بگیریم چنانچه مادر امام راحل از ایشان الگو گرفتند و پس از شهادت همسر، چنین فرزندی را به بار آوردند.

تمام سعی‌اش این بوده است که خود نیز در تربیت فرزندانش این آموزه‌ها را به کار بندد و می‌گوید: فرزندانم با روضه‌ها بزرگ شده‌اند و آنها نیز اکنون خودشان این مجالس را برپا می‌کنند و یکی از فرزندانم از هفت سالگی وقتی از او می‌پرسیدند می‌خواهی چه کاره شوی، می‌گفت روحانی.

از روزی که فرزندش معمم شد می‌گوید و هنوز هم از اشتیاق مرور آن روز صدایش می‌لرزد و بغض می‌کند و می‌گوید: مراسم عمامه گذاری پسرم را باشکوه‌تر از جشن عروسی‌اش برگزار کردیم چراکه بسیار برایمان با ارزش بود که لایق این شده بودم که پسرم لباس پیامبر به تن کند و خود را قابل این همه لطف نمی‌دانم و پسرم همیشه به من می‌گوید مادر دعا کن تا سرباز مخلص امام زمان باشم.