به گزارش خبرنگار مهر در گرگان، محمدحسن ادهمی مجرد عصر سه شنبه در حاشیه بازدید از طرحهای مرتعی گلستان افزود: در صورت توجه و دقت نظر بیشتر و تحقیق و تفحص می تواند در مدیریت منابع طبیعی استان نقش موثری ایفا کند.
وی اظهار داشت: یکی از اکوسیستم های طبیعی بسیار حساس، اراضی ساحلی و اراضی بیابانی است که اینگونه اراضی به دلیل همجواری با منابع آبی گسترده نظیر دریاها و اقیانوسها و گمان بهره برداری از رطوبت، این اکوسیستم کمتر مورد توجه قرار گرفته است.
وی خاطرنشان کرد: این درحالیست که بسیاری از مواقع به دلیل خصوصیات خاکی، آبهای سطح اراضی، نوسانات اقلیمی، پیشروی و پسروی آب دریاها و اقیانوسها و منطقه بسیار خشک و نیمه خشک، غیرقابل سکونت با پوشش گیاهی و جانوری خاص، مناطق بیابانی تعریف می شود.
به گفته ادهمی مجرد، استقرار دریای خزر (خلیج گرگان) در حاشیه غربی گلستان به رغم تاثیرگذاری بر روی شرایط طبیعی استان و موثر در پیدایش انواع کاربریهای ممکن از سرزمین دی پیدایش نواری از زمین به اراضی ساحلی نقش عمده ای داشته است.
این کارشناس بیان داشت: می توان اذعان داشت سطوح وسیعی از اینگونه زمین ها در مناطقی نظیر بندرترکمن، گمیشان، خواجه نفس، سنگسر تپه و .. به دلیل شرایط خاکی و بویژه زمین شناسی، بارندگی، تبخیر و تعرق فراوان، دامنه تغییرات حراراتی زیاد و ... دارای خصوصیاتی شدند که اکوسیستم را لاجرم نوعی سیستم خشک تا نیمه خشک به عنوان مرتع قشلاقی شناسایی می کند که به دلیل بهره برداری غیراصولی در سالهای گذشته درحال بیابانی شدن است.
اراضی شمال غربی گلستان روبه تخریب و فرسودگی
وی عنوان کرد: از طرفی هر چند تعاریف متفاوتی از بیابانها با توجه به نگاه تخصصی دانشمندان ارائه شده است اما تعریف بیابانی شدن اراضی از جانب سازمان خوار و بار جهانی کشاورزی با تکیه بر کاهش تولید بیولوژیک اراضی مورد نظر در شمال غربی گلستان را در حال کاهش تولید، تخریب و فرسودگی ارزیابی می نماید که توجه ویژه ای را می طلبد.
کارشد ارشد مرتع و آبخیزداری گلستان افزود: ساماندهی بهره برداری از اراضی خشک و نیمه خشک اراضی ساحلی دریای خزر (خلیج گرگان) در ناحیه غربی استان با توسعه طرحهای علمی و فنی و مشارکت بهره برداران تحت عنوان طرحهای مرتعداری ارتک 4،5،6 با تکیه بر تعریف بیابانی شدن اراضی از سوی نهادهای بین المللی و خصوصیات شکننده بیابانهای ساحلی در سالهای اخیر پیشرفت عمده ای داشته است.
ادهمی مجرد خاطرنشان کرد: با اجرای طرحهایی مانند کاهش شدت بهره برداری بهمراه تعیین ظرفیت دقیق، افزایش تولیدات گیاهی، حفظ منابع آبی و خاکی و .. نه تنها از نگاه اکولوژیک از توسعه روند بیابانی شدن جلوگیری کرده بلکه تاحدی شرایط بهره برداری بهینه اراضی ساحلی را تامین و به نوعی توسعه پایدار را در این عرصه ها موجب شده است.
نظر شما