لاله اکبری، گوینده رادیو که نزدیک به 20 سال سابقه گویندگی دارد او در گفتگو با خبرنگار مهر درباره اینکه چرا در این سال‌ها گوینده جوان خوب پرورش نیافته، توضیح داد: من به عنوان گوینده در رادیو جوان مشغول هستم. گویندگان جوان خوب هستند، اما در ارزیابی کلی که چرا گویندگان جوان خوب پرورش ندادیم به این خاطر است که در چند سال اخیر شبکه‌های مختلف رادیویی را افتتاح کرده‌ایم، بدون آنکه بدانیم نیروهایی متخصص لازم داریم که باید برای این شبکه‌ها آموزش ببینند.
وی در ادامه افزود: به نظرم در این اواخر به کمیت بیشتر توجه شد تا کیفیت. قبول کنید گاهی هم برنامه‌سازان ما چاره‌ای ندارند، چون برای برنامه‌های مختلف گوینده می‌خواهند و با توجه به افتتاح شبکه‌ها نیروهای جدید آموزش دیده هم وارد عرصه نشدند. من سال‌ها تجربه کردم و سختی کشیدم که به این جایگاه برسم. پذیرفتن این مسئله برای من هم سخت است.
این گوینده رادیو بیان کرد: واقعاً لازم است که برای شبکه‌های تخصصی گوینده هم تربیت شود. اعتقاد دارم سازمان صدا و سیما هم برای تربیت گوینده هزینه صرف می‌کند. اگر هدف ما جذب مخاطب است باید تربیت گوینده متخصص را جزو اولویت‌ها قرار دهیم.
وی در پاسخ به این سئوال که چرا گاهی گویندگان موفق رادیو وقتی جذب تلویزیون می‌شوند، نمی‌توانند آن محبوبیت رادیو را کسب کنند؟ توضیح داد: من با تفکیک گویندگان رادیو و تلویزیون که چند سال پیش صورت گرفت، موافق هستم. من هم تلویزیونی بودم، اما رادیو را انتخاب کردم. وقتی گوینده موفق رادیو در تلویزیون موفقیتی کسب نمی‌کند به هر حال رازی در آن نهفته است.
اکبری خاطرنشان ساخت: متاسفانه شرایط اقتصادی در رادیو و تلویزیون خیلی متفاوت است و گاهی گویندگان رادیو ناگریز هستند شرایط خوب اقتصادی تلویزیون را قبول کنند. به نظرم باید بچه‌های رادیو هم تامین شوند تا تمایلی برای جذب شدن به تلویزیون نداشته باشند.
این گوینده رادیو در پاسخ به این سئوال که بعد از سال‌ها فعالیت در رادیو خسته نشدید؟ توضیح داد: رادیو را خیلی دوست دارم و عاشق آن هستم. تا الان هم در مقابل وسوسه‌های خوب تلویزیون مقاومت کردم. شرایط کار، زندگی و تحصیل من به گونه‌ای است که در رادیو راحت‌تر هستم. البته من هم همان مشکلاتی که بچه‌های رادیو دارند، هم دارم.
وی در پایان افزود: از حمایت شنوندگان ممنون هستم. رادیو زنده به این حمایت‌ها است و همیشه هم از پیشنهادها استقبال می‌کنم.
نظر شما