به گزارش خبرگزاري مهر، آنچه در پي مي خوانيد بخش نخست متن كامل برنامه تلويزيوني كنكاش است در اين برنامه ناصري كه مشاور هسته اي دولت ايران است و رياست هيات مذاكره كننده ايراني را برعهده دارد با ايرانيان مقيم خارج و مجري برنامه گفتگو كرد :
مجري : دور جديد مذاكرات ايران و سه كشور اروپايي شنبه شب به پايان رسيد. مذاكرات بسيار طولاني بود و خبرگزاري ها از آن به عنوان مذاكراتي سخت و دشوار ياد كردند . يكي از نشستها حدود 13 ساعت طول كشيد. ما با اروپايي ها در مذاكرات پسرفت و پيشرفت زياد داشته ايم ، به نظر مي رسد كه بعد از اجلاس سپتامبر كه روابط مان به سردي گراييد طي اين دو سه ماه وضعيت مقداري بهتر شد وآنچه به نظر مي رسد اين است كه طرفين به يك توافق اوليه در مورد روند مذاكرات دست پيدا كردند .
خبرگزاريها به نقل از سخنگوي وزارت خارجه فرانسه اعلام كردند كه ما به پيشرفت قابل ملاحظه اي دست پيدا كرديم. در اين ميان كساني مثل محمد البرادعي مدير كل آژانس و خاوير سولانا كميسر سياست خارجي اتحاديه اروپا هم اعلام كردند كه ما بسيار خوشبين هستيم كه به يك توافق نهايي دست پيدا كنيم. امروزه با يكي از مذاكره كنندگان جمهوري اسلامي ايران صحبت مي كنيم . يك ديپلمات قديمي و كار كشته كه طي دو دهه گذشته ماموريتهاي سخت و دشواري را داشته و در اغلب موارد هم موفق بوده است . آقاي سيروس ناصري كي از پاريس برگشتيد؟
ناصري : يكشنبه از پاريس برگشتيم تا سلسله مذاكرات انجام شده در پاريس را براي بررسي به اطلاع تهران برسانيم و به يك تصميم گيري در اين مورد برسيم.
مجري : درباره سيروس ناصري توضيح بدهيد.
ناصري : من بيشتر دوران كاريم را در وزارت خارجه بوده ام و در عمده بحث هاي بين المللي ايران به نحوي مشاركت داشته ام . اوج كاري من در مقطعي بود كه مذاكرات حساس عراق را بعد از خاتمه جنگ داشتيم ،مذاكراتي طولاني و بسيار مهم و سرنوشت ساز . بعد از آن گهگاه در مسائل سياسي نقش داشته ام و در يكسال گذشته هم در زمينه مذاكرات هسته اي همكاري مي كردم .
مجري : اروپايي ها از مذاكرات اخير پاريس به عنوان سخت ترين مذاكراتي كه طي اين دو سال با ايران داشته اند ياد كرده اند ، ما شنيديم كه يك دور از مذاكرات 13ساعت طول كشيد. چرا اين قدر سخت بود.
ناصري : من سختي مذاكرات را ناشي از دوره و طولاني بودن زمان مذاكرات نمي دانم. سخت ترين مرحله كارما ابتداي مذاكرات
بود زماني كه در سال گذشته 3 وزير اروپايي به ايران آمدند . براي اينكه به آن وضعيت برسيم و جرياني شكل بگيرد كه طي آن براي اولين بار باوزيران خارجه 3 كشور اروپايي وارد بحثي شويم كه جز حساس ترين مسائل ميان ما و غرب است ، مذاكرات سختي داشتيم .
مجري : آن موقع سخت به نظر نمي رسيد ، همه فكر مي كردند كه 3 وزير، خندان و با حسن نيت آمدند و خيلي هم اوضاع خوب پيش رفت اما يكباره ورق برگشت.
ناصري: معمولا اين جلسات از قبل آماده مي شود و لزوما مراحل آماده سازي در صحنه خبري و دوربين تلويزيوني نيست و قبل از اينكه مقامات در آن سطح بخواهند با هم مذاكره كنند يك سري جلسات آمادگي برگزار مي شود كه مراحل سختي بود.
اما مقطع فعلي هم مقطعي مهم و حساس و دشوار است. بعد از آخرين وضعيتي كه در اجلاس ژوئن گذشته در وين داشتيم نقطه اختلاف ما با اروپا شروع شد.ما بعد از توافق تهران توافق ديگري داشتيم كه در بروكسل انجام شد و نتيجه اين شد كه ايران براي دوره اي تعليق فعاليت غني سازي را از آنچه در بيانيه تهران مطرح شده بود توسعه دهد يا تعريف مجددي را مبناي كار قرار دهد ، درمقابل نيز اروپايي ها بحث ايران را در آژانس به سمت عادي سازي ببرند. در ژوئن ما به اختلاف رسيديم، اروپايي ها مي گفتند كه شما تعهدتان را به شكلي كه مي بايست اجرا نكرديد و ما هم دقيقا همين را به آنها مي گفتيم و همه ما هم دلايل خودمان را داشتيم . اگر هم بخواهيم منصفانه قضاوت كنيم نمي شود ، گفت كه حرف اروپايي ها از باب سوء نيت بود. ما فكر مي كنيم آنها در اجراي تعهد خود دچار مشكل شدند يعني به دليل فشار آمريكا و دلايل ديگر توانايي اجرايش را نداشتند و ناگزير بودند اين را به نحوي توجيه كنند . با توجه به اينكه هدايت خبري موضوع با آمريكا بود آنها ناچار شدند بگويند كه ايران نيز از تعهداتش تخطي كرده است.
اين زاويه اختلاف بين ما و سه كشور اروپايي به تدريج بيشتر شد تا به اجلاس سپتامبر و حالا كه به نوامبر نزديك مي شويم رسيد .
ما در اين مدت در دوره كشمكش با هم بوديم . علي رغم اينكه دائما ارتباطات ميان ما و اروپا برقرار بوده است در اين مسير آنها منتظر بودند كه ما به خاطر نگراني از شوراي امنيت از خواسته هاي مان كوتاه بياييم و ما هم منتظر بوديم آنها بفهمند كه اين مسير فايده ندارد و ما از تهديدات نمي ترسيم.
حساسترين مقطع براي آنها نشست سپتامبر شوراي حكام بود . آنها در اين اجلاس خواستند به ما بطور روشن نشان بدهند كه اگر با هم توافق نكنيم آنها مسير حمايت از آمريكا را در پيش خواهند گرفت و موضوع را به شوراي امنيت خواهند برد. ما همه اين حرفها را شنيديم و حرف خودمان را زديم . بعد از سپتامبر خودشان در موضع قرار گرفتند چون آنچه كه با آمريكايي ها بر سر آن توافق داشتند اين بود كه ضرب الاجلي به ايران بدهند.
مجري : پس چه شد كه تغيير روش دادند و دوباره راه گفتگو را در پيش گرفتند.
ناصري : فكر مي كنم وقتي ديدند هرچه زمان پيش مي رود ايران هيچ عقب نشيني نكرده و حاضر نيست قدمي بردارد كه در چارچوب برنامه هايي باشد كه آنها با تهديد مي خواستند به آن برسند . براي همين براي اولين بار پيشنهاد اينكه مذاكره كنيم و به توافق جديدي برسيم را اروپايي ها دادند. در اين مسير جديد در صحبت هايي كه در پايتخت هاي كشورهاي اروپايي و قبل از ورود به وين داشتيم احساس مي شد كه اروپا تلاش مي كند به يك نوع تفاهم متعادل و متوازن برسد . اروپايي ها فهميده بودند كه نمي توانند مواضع ما را بشكنند و مي بايست در چارچوب آنچه براي ايران هم قابل پذيرش هست به تفاهم برسند.
در يك نگاه كلي مي بينيم كه كل مذاكرات نشات گرفته از وضع بيروني است . ما توانايي و امكاناتي در دست داريم كه گرفتني هم نيست. اين سرمايه اي است كه در مملكت ايجاد شده و ماندني است . آنها چاره اي جز تفاهم ندارند.
مجري : خوب شما گفتيد كه اروپايي ها در آن شرايط مي خواستند ببينند چه كسي قدم پيش مي گذارد ، برخي مي گفتند مي خواستند ببينند چه كسي اول كم مي آورد. اين يك نكته جالب است چون ما در مقطعي شنيديم كه هيات اروپايي نشست را ترك كرد و لحنشان لحن تهديدآميزي بود ولي با خونسردي هيات مذاكره كننده ايراني مواجه شد و دوباره برگشتند پشت ميز مذاكره. به ما بگوييد در مذاكرات چه مي گذرد وقتي هياتي كه با پشتوانه از اهرمهاي فشارروبروي شما نشسته چگونه سعي مي كنيد روند مذاكرات را به سمت منافع و مصالح ملي پيش ببريد؟
ناصري : اروپايي ها درهيچ مقطعي جرات اين را نداشتند كه ميز مذاكرات را ترك كنند چون مي دانستند اگر اين كار را بكنند ما زودتر از آنها بيرون مي رويم و اين كاملا برايشان روشن بود.
ما درمذاكرات خوب همديگر را شناختيم و به همين خاطر من فكرمي كنم مذاكرات خوبي داشتيم، خيلي خوب برايمان روشن بود كه با كمك و تهديد نمي شود و چيزي را گرفتار و دوطرف در مذاكرات حرفه اي اند مخصوصا آنها بسيار حرفه اي بودند. برداشت اين بود كه مذاكرات حرفه اي است. تنها در يك مقطع در طول كل مذاكرات با سه كشور اروپايي تهديد به خروج جدي و قطعي شده و آن مربوط به مذاكرات پاريس سال گذشته و قبل از اجلاس سپتامبر گذشته بود.
در آن مقطع بعد از توافق تهران ، اروپايي ها حركتي را شروع كردند و گفتند كه اگر ما ضمن اين توافق اطلاعي به شوراي امنيت هم بدهيم اشكالي ندارد و به خصوص يكي از سه كشور خيلي بر اين موضع اصرار داشت.
مجري : كداميك؟
ناصري : انگلستان . بحث تا جايي پيش رفت كه از سر ميز بلند شديم و گفتيم همه چيز خاتمه يافته و ما امروز به تهران خبر مي دهيم كه بازرسان بايد برگردند و بيايند كار ما با شما تمام شد و از امروز ما مسير خودمان را مي رويم و شما هم مسير خودتان را برويد. بعد آنها به طرق مختلف ما را قانع كردند كه بنشينيم و با هم صحبت كنيم.
مجري : كداميك از اين سه كشور الان بيشتر همكاري مي كنند.
ناصري : اجازه بدهيد در اين باره صحبت نكنيم چون يك سلسله حساسيت هايي بين سه كشور و بقيه اروپا وجود دارد و من نمي خواهم زواياي بين آنها را باز كنم.
مجري : ما فرانسه را نزديك تر مي بينيم ، فرانسه كشوري بود كه بعد از مذاكرات اظهار نظر كرد و روند مذاكرات را مثبت و راضي كننده خواند. اين طور نيست ؟
ناصري : نه ، فرانسه چون ميزبان بود توافق شده بود كه از جانب اروپايي ها صحبت كند.
اجازه بدهيد من توضيحي راجع به فضاي بيروني مذاكرات بدهم ما در روز اول با يك مشكل حقوقي مواجه بوديم و آن اين است كه ما به دلايلي كه از ديد ما و از نظر حقوقي هم موجه است در يك دوره اي آنچه كه طبق تعهداتمان در پادمان هسته اي مي بايست به آژانس اعلام مي كرديم اعلام نكرديم. اين يك واقعيت است و مواردي هم كه اعلام نشده بود ، مربوط به موضوعات حساس بود.
در اين باره مدت ها داخل كشور بحث مي شد كه اگر اينها را اعلام كنيم با چه وضعيتي مواجه خواهيم شد؟ بحث حقوقي مطلب برداشتهاي مختلفي داشت ، برخي معتقد بودند كه اعلام آنها بطور خود به خود براساس ضوابط گنجانده شده در پادمان باعث ارجاع پرونده به شوراي امنيت مي شود هر چند شوراي امنيت هم غول بي شاخ و دم نيست اما به هر حال ايران و آمريكا را رو در روي هم قرار خواهد داد.
مجري : يعني ما ديگر با جامعه جهاني طرف نبوديم و قدرت مذاكره هم از دست مي رفت؟
ناصري : شوراي امنيت در ظاهر نماينده جامعه جهاني است اما واضع است كه در واقع چنين نيست . سال گذشته آمريكا به شدت قدرت نمايي مي كرد. هنوز در باتلاق عراق نرفته بود و شديدا تشنه برخورد با ايران بود.
اما بعد از بحثهاي حقوقي كه انجام شد و ما در شوراي حكام مطرح كرديم و هنوز هم بر اين باوريم و نظر قطعي دنياست كه نه تنها موضوع خود به خود نمي توانست به شوراي امنيت برود بلكه شوراي حكام در موقعيتي نبود كه بتواند موضوع را به شوراي امنيت ارجاع دهد.
از سوي ديگر از نظر فني ما به جايي رسيده بوديم كه يكي دو ماه ديگر بايد طي مي كرديم تا اينكه فن آوري چرخه سوخت را كامل كنيم.
مراحل رسيدن به فن آوري حساس است و ما حتما به يك دوره آرامش نياز داشتيم . از نظر سياسي بنايمان بر اين بود كه اين هم مي تواند يك تهديد باشد و هم يك فرصت . اگرخوب عمل كنيم و بتوانيم با دنيا به تفاهمي در اين مورد برسيم جايگاه سياسي ايران در دنيا ارتقا مي يابد و همانطور كه تاكنون شده است و اگر بد عمل كنيم ممكن است بيهوده در تنگنا قرار بگيريم و بقيه كشورهاي دنيا هم تحت تاثير القائات آمريكا ايران را تهديد تلقي كنند اين يك سري مشكلاتي براي ما بوجود آورد .
در موقعيت فعلي ما همه اين مراحل را طي كرده ايم و دو دور مذاكره در وين داشتيم و يك دور در پاريس و آنچه كه به آن رسيده ايم يك توافق مياني است البته اجازه بدهيد عبارت را درست بگويم آنچه كه اعلام شده اين است كه ما به يك توافق موقت نزديك شديم . بعد از 3 دورمذاكره ؛ به يك متن دست يافتيم كه هنوز منتشر نشده و قرار نسيت تا زماني كه تصويب نشده منتشر شود.
مذاكرات در سطح (ما مديران كل) بوده است و به هر حال هنوز روي تعابير مقداري بحث است و بنابر اين در اين سطح هم نمي توانيم بگوئيم كامل توافق كرده ايم. اين متن بايد برگردد و دو طرف در سطوح بالاترروي آن تصميم بگيرند. ما و سه كشور اروپايي و نماينده اتحاديه اروپا.
مجري : نماينده اروپا براي اولين بار در مذاكرات حضور دارد. اين نشان دهنده اختلاف ضمني ميان سه كشور و اتحاديه اروپا نيست؟
ناصري : يكي از دلايلي كه باعث شده نماينده اتحاديه اروپا حضور داشته باشد همين اختلافاتي است كه در اين دوره يكسال گذشته وجود داشت و باعث مي شد سلسله محدوديتهايي براي اين سه كشور در مذاكره ما ايجاد شود . اگر به اين توافق برسيم يعني همه آنها در پايتخت هايشان آن را بپذيرند و در تهران هم در يكي دو روز آينده تصميم در اين مورد روشن شود يك توافق مياني بدست مي آيد . يعني فعلا ما را از وضعيتي كه داريم به وضعيت بعدي عبور مي دهد. اين متن توافق نهايي ميان ما و اروپا در مسائل هسته اي و ساير مسائلي كه در اين بحث مطرح است از جمله مسائل تكنولوژي، بحثهاي امنيتي وسياسي و مسائل اقتصادي نيست و حتي شروعش هم نكرده ايم.
مجري : در اين متن بر سر چه چيزي توافق كرديم؟
ناصري : آنچه كه مي توانم عرض كنم اين است كه اروپاييها بعد از اجلاس سپتامبر و بعد از سلسله تماسهايي كه بود، به ما گفتند كه اصلا كاري به قطعنامه نداريم و مي خواهيم با شما مذاكره كنيم و اين مذاكره به يك تفاهم برسيم آنچه كه در چارچوب مذاكره آمده اين است كه بيائيد ما وشما راهي پيدا كنيم كه اين حساسيت هاي بين المللي و اين فشار را كاهش بدهيم و به يك دوره آرامش برسيم .
دراين دوره يك روند مذاكراتي واقعي جدي و تمام عيار را شروع مي كنيم و همه بحثهاي شما و ما را روي ميز بياوريم و به آنها بپردازيم و سعي كنيم در كوتاهترين زمان ممكن به يك تفاهم برسيم. آنها مي گفتند براي اينكه ما بتوانيم مذاكرات را در يك فضاي درست و يك مبناي مستقر و آرامي داشته باشيم از بقيه اقدماتي كه در چرخه سوخت انجام مي دهيد براي دوره اي دست نگاه داريد و صبر كنيد ، مذاكره كنيم شايد با تفاهم به جايي رسيديم، ما مي گوئيم كه اگر مي خواهيد فضا خوب شود از اين روند در شوراي حكام دست برداريد . اينكه چماقي را بلند كنيد و ديگر كارگر نيست.
ما مي خواهيم شوراي حكام در يك دوره اي به اين موضوع نپردازد تا هر دو طرف در يك وضعيت متوازن باشند. نهايتا به اين رسيديم كه اگر توافق در پايتختها نهايي شود دوره آرامشي را طي مي كنيم و در اين دوران فرايند مذاكراتي فعالي شروع خواهد شد و 3 گروه كاري خواهيم داشت.
مجري : كي ؟
ناصري : بعد ازاجلاس نوامبر ، ظرف دوهفته اول دسامبر، عناوين گروههاي كاري مشخص شده است يك بخش از كار در گروه امنيتي و سياسي و بخش ديگر در مبحث تكنولوژي و همكاريهاي اقتصادي و سومين بخش هم بخش هسته اي است. بيشتر مذاكرات اين بود كه چهارچوب را چطور متوازن كنيم كه تعادل برقرار باشد و يك طرف احساس نكند مي تواند نسبت به طرف ديگر برتري داشته باشد يا از چارچوب ايجاد شده طوري استفاده كند كه بتواند نظرات خودش را بيشتر اعمال كند. لذا نتيجه مذاكرات اين خواهد شد كه در بحث هسته اي صلح آميز به يك تفاهمي دست پيدا كنيم كه براي آنها تضمينات لازم را داشته باشد و اعتماد كافي ايجاد كند ما هم تضمينهاي قوي براي خواسته هايمان از آنها داشته باشيم.
مجري : ظاهرا آمريكاييها با دلخوري به مذاكرات نگاه مي كنند.اسكان مك للان سخنگوي كاخ سفيد گفته است كه هر معاهده هسته اي با ايران بايد اين كشور را از نظر توسعه تسليحات هسته اي دور نگه دارد يعني به اين نكته رسيده اند كه معاهده هسته اي با ايران حتما منعقد خواهد شد. برخي هم مي گويند كه نه اين همان بازي چماق و هويچ است. شما اذعان مي كنيد نقش آمريكاييها نسبت به گذشته كمرنگ تر شده است؟
ناصري : نقش آمريكا در طول مذاكرات ممكن است به تدريج تغيير كند. بايد درباره بحث چماق و هويج توضيح بدهم، ببينيد اولين بحثي كه ما در اجلاس وين داشتيم اين بود كه به اروپا گفتيم شما بيرون از جلسه راجع به بحث چماق و هويج صحبت مي كنيد. هويچ شما را نمي خواهيم با چماقتان هم برخورد مي كنيم. و اين موضوع را برايشان روشن كرديم. اصلا چماقي وجود ندارد مگر مي خواهند چكار كنند نهايتا اينكه موضوع را ببرند شوراي امنيت و دلشان را به تحريم اقتصادي خوش كنند . نفتمان از 50 دلار به 100 دلار مي رسد ، نصف آن مقدار را بفروشيم همان در آمد را خواهيم داشت . به برخورد نظامي هم اگر بخواهند برسند حتما با وضعيتي كه در منطقه دارند اوضاعشان شكننده تراست. اين را خيلي صريح به آنها گفتيم ، آنها به ما گفتند شماداريد ما را تهديد مي كنيد گفته ايم بله همانطور كه شما ما را تهديد مي كنيد.
تنها نتيجه جلسه اول مذاكره در وين اين بود كه هيچ كس طرف مقابل را تهديد نكند و فكر مي كنم بعد از اين شما از اروپايي ها ديگر تهديد نشنويد. آمريكاييها هم بيشتر مسير خبري خودشان را دارند و آن هم بيشتر تبليغاتي است.
مجري : از توضيحاتتان ممنونم ظاهرا تماسهاي تلفني شروع شده است، بفرمائيد؟
شهبازي از مينه سوتا: با عرض سلام خدمت شما سوال بنده اين است آيا اروپائيها به اين نتيجه رسيده اند كه ما نه ليبي هستيم و نه عراق و همانطور كه تاريخ نشان داده است ايرانيان هميشه در شرايطي ملي كه قرار گرفته اند هرگز تن به ذلت نداده اند ؟ از اينكه دولت ايران محكم و با استقامت در اين باره ايستاده است بنده به عنوان يك ايراني بختياري تبار در آمريكا از تك تك افراد دولت كمال تشكر را دارم.
علي از نيويورك: سلام ، من چند روز قبل در روزنامه كيهان مي خواندم كه مذاكرات ايران و اروپا خارج از معاهده ان پي تي است . خواستم بگويم در اين شرايط بهترين كار اين است كه ما بايد مستقيما با آنها صحبت كنيم و آخرين كشور هم آمريكا خواهد بود. در مدت يك سال و نيم گذشته ديد ه ايم كه اروپاييها به مرور زمان تغيير عقيده مي دهد گاهي با ما هستند و گاه عليه ما ولي آخرين حرف را آمريكا مي زند. من نمي دانم تا كي مي خواهيم خودمان را گول بزنيم و چه نتيجه اي خواهيم گرفت.
ناصري : در مورد بحثهاي آقاي شهبازي مبني بر اينكه ما نه ليبي هستيم و نه عراق بايد بگويم اين موضوع بطور قاطع براي اروپا و آمريكا هم روشن است . اينكه توقع داشته باشند مثل ليبي بيايند و يك شبه همه چيز را جمع كنند وببرند ديگر در ذهن نمي گنجد و قطعا روشن است كه مثل كره شمالي هم به يك جنگ و گريز وحشتناك و لج بازي نمي افتيم .
ما خيلي معقول جلو مي رويم حوصله هم داريم هر جا كه ببينيم واقعا نمي خواهند تفاهم كنند و از سر لجاجت و سرسختي برخورد مي كنند، هر كدام كار خودمان را مي كنيم دعواي بزرگي هم نيست. ما مي رويم كار خودمان را طبق ضوابط و قواعد انجام مي دهيم و تا زماني كه دست به تهديد واقعي نزنند ضوابط بين المللي مندرج در معاهده را رعايت مي كنيم. اما اگر بخواهند به سمت تهديد و زور بروند طبيعي است كه معاهده را كنار مي گذاريم و مسير خودمان را زير زمين طي مي كنيم تا ببنيم بعد از يكي دو سال هر كس (هر طرف) به كجا مي رسد.
اگر اين مسير را برويم بعد از يكي دو سال همين آمريكا و اروپا واسطه مي فرستند كه اگر مي شود حالا بيائيد مذاكره كنيم ببنيم مي توانيم راهكاري پيدا كنيم يانه.
مجري : اينجا مي شود نتيجه بگيريم كه آنها بيشتر نيازمند مذاكره با ما هستند تا ما به آنها؟
ناصري : چون من خودم در مذاكرات هستم نمي خواهم بگويم كي دستش بالاتر است . نه ، براي دو طرف مذاكره مطلوب است آن كسي كه حرف خارج از عقل مي زند آمريكاست. اروپاييها به ما مي گويند جوري با ما راه بيائيد كه ما اين دوره را بگذرانيم و اوضاع آرام شود، شايد اين آمريكاييها دست از كله شقي برداشتند چون آنها خودشان هم نمي دانند چه مي خواهند بكنند.
بعضي از اروپاييها خيلي صريح به ما مي گويند كه " آمريكا به ما مي گويد بايد موضوع را به شوراي امنيت ببريم . مي پرسيم برود شوراي امينت كه چكار كنيم؟ قدم بعدي چيست؟ نمي گويند چون نمي دانند."
آمريكاييها فقط احساس مي كنند كه در مسير تهديد مي توانند راحت تر ديدگاه افراطي شان را دنبال كنند. اين مجموعه تندرو فقط در شرايط تهديد و بحران مي تواند كار كند. اگر اوضاع آرام باشد ديگر آقاي بولتون تعيين كننده نيست. آنوقت امثال آرميتاژ و پاول بيشتر نقش خواهند داشت.
اينكه آمريكا در اين بحث طرف اصلي است درست است. واقعيت اين است كه اين دعوا بين ما و آمريكا است. اما ما با آمريكاييها صحبت نمي كنيم و آمريكا هم با ما صحبت نمي كند در اين شرايط اروپاييها مي گويند در عين حال كه ما نظر مستقل خودمان را داريم اجازه دهيد ما حايل شويم ولي اجازه بدهيد كه ما كژدار و مريز كار را ادامه بدهيم.
قبل از انتخابات اروپاييها مي گفتند اجازه بدهيد دولت جديد چه از جانب بوش و چه از جانب كري روي كار بيايد و شايد دوباره فكر كنند و سياست هاي جديدي را طراحي كنند.
نظر شما