"ریه های فرهنگی" جامعه در تسخیر قلم و اندیشه طبیبان خبرنگار

به گزارش خبرنگار مهر، فضای تنفسی مردم و مسئولان، پر از آلودگیهای منفی و پالایشهای مثبت است که خبرنگاران را می توان تنظیم کننده این فضای تنفسی دانست.

اگر چه هنوز بسیاری از مسئولان، فقط به مجیزگویی خبرنگاران دلخوشند و از انتقادها و پیشنهادهای سازنده آنها گریزان، ولی باید باور کرد که قشر قلم و میکروفون در دست، بیشتر از جنس مردمند تا مسئولان و به همین دلیل است که "ریه های فرهنگی" جامعه، تأثیرپذیر از خبرنگاران است.

"ریه های فرهنگی" اجتماع، شاید از تراوشات سمی اذهان معیوب و افکار معلول، دچار مسلولی شود، ولی باید باورداشت که خبرنگاران، چون طبیبانی حاذق در پیشگیری از بیماریهای مُسری و غیر مسری در جامعه، سرآمدند.

گاهی اوقات، نسخه درمان بیماریها نیز در دستان شفابخش خبرنگاران است، اما شرطی نیز در این میان وجود دارد، شرط اصلی برای تأثیر این نسخه درمانگرانه، سر وقت مصرف کردن داروها و توجه کافی به مراحل درمانی است که توسط این طبیبان بی ادعای اجتماع تجویز می شود.

بارها دیده شده که خبرنگاران، با تلنگرهایی به مردم و مسئولان، باورها وافکار غلطشان را در زمینه پیشگیری و درمان بیماریهای فرهنگی و اجتماعی، تغییر داده اند؛ همان افکار و باورهایی که اگر نبود ذکاوت و تیزهوشی خبرنگاران، جامعه را با بن بستی بی نظیر روبه رو می کرد.

خبرنگاران درعرصه های مختلف، با تشخیص بیماری "ریه های فرهنگی" با  داروهای طبیعی و سهل الوصول و توصیه به امین دانستن و معتمد خواندن خود توسط مردم و مسئولان، خیلی زود جامه سلامت را به جامعه باز می گردانند.

برخی کج فهمی ها و بد اندیشی ها از رسالت فرهنگسازی و هشدار دادن خبرنگاران، فضای تنفسی "ریه های فرهنگی" را نیز آلوده می کند و مانع طبابت بی غرض و دلسوزانه اهل خبر می شود.

وقتی برخی مسئولان در فضای آلوده به وجود آمده، راهکارهای درمانی خبرنگاران را حتی برای یک بار امتحان نمی کنند، به طور حتم "ریه های فرهنگی" جامعه را دچار تنفسی آلوده می کنند که دیر یا زود، از تک و تا می افتد و در نهایت، منجر به مرگ فرهنگسازی می شود تا واژه "فرهنگ سوزی" جایگزین شود.

مراجعه به طبیب نیز از ملزومات کار طبابت است که از سوی برخی افراد نادیده گرفته می شود؛ فرار و گریه های فردی که از تزریق داروی شفابخش گریزان است، دردی از بیمار را دوا نمی کند بلکه باعث طولانی تر شدن بیماری می شود.

وقتی سرنخهای بیماری و آلودگی در فضاهای محدود و در بسته باشد و اجتماع نیز خواسته یا ناخواسته در این فضاها وارد شود، به طور طبیعی، همگی دچار بیماری خواهند شد و در این میان، طبیبان هستند که به سرعت وارد عمل می شوند تا حداقل، از فراگیر شدن بیماری و آلودگی جلوگیری کنند.

جا دارد در روز خبرنگار، عهدی میان مردم، مسئولان و خبرنگاران بسته شود تا "ریه های فرهنگی" جامعه، دست در دست هم سلامت خود را حفظ کرده و فضای تنفسی اجتماع را فضایی سالم و عاری از ناپاکیها و آلودگیها کنند.

.......................................

علیرضا مهدی زاده