آمريكا مجبور است بحران كره شمالي را مسالمت آميز حل و فصل كند

به گزارش خبر گزاري مهر بي بي سي در تحليلي درباره  بحران هسته اي كره شمالي مي گويد: بحران هسته اي كره شمالي از زماني آغاز شد كه آمريكادر ژانويه سال 2002 پيونگ يانگ را محور شرارت ناميد كه اين امر موجب تيرگي روابط بين دو كشور شد .
در واقع مي توان گفت تنش بين دو كشور از زماني شدت يافت كه  كره شمالي از سوي آمريكا متهم شد  مخفيانه مشغول توسعه و توليد تسليحات هسته اي  است . از زماني كه كره شمالي دست به ساخت دومين  نيرو گاه اتمي خود زد و بازرسان تسليحاتي سازمان ملل را از اين كشورز اخراج كرد و از پيمان منع توليد سلاحهاي اتمي خارج شد تنش بين اين دو كشور به اوج خود رسيد .
از طرفي همه اين عوامل باعث شد خطر جنگ هسته اي در شبه جزيره كره قوت يابد . مشكل است بگوييم كيم جونگ ايل رهبر كره شمالي با اقدامات اخير خود در توسعه برنامه هاي هسته اي بر خلاف عرف بين المللي عمل كرده است .
اما به نظر مي رسد كه كره شمالي با مطرح كردن برنامه توليد تسليحات هسته اي خواسته است با اين حربه امتيازاتي از آمريكا بگيرد كه از آن جمله مي توان به امضاي پيمان منع تجاوز و دريافت كمكهاي اقتصادي از آمريكا نام برد .
در هر صورت كره شمالي با اين فكر كه ممكن است هدف حمله آمريكا قرار گيرد  به تمام نيروهاي خود آماده باش داده است.اين در حالي است كه مسئله عراق و رسوايي دستكاري در گزارش مربوط به تسليحات عراق تمام فكرو ذكر آمريكا را به خود مشغول كرده است .
در پاسخ به اين سوال كه آيا مذاكرات ديپلماتيك مي تواند اين بحران را حل كند بايد گفت كه حل اين بحران به سادگي امكان ندارد زيرا همه قبول دارند كه كره شمالي بايد از ادامه برنامه هاي هسته اي خود دست بردارد .
اين مشكل را مي توان با وعده  كمك هاي اقتصادي و از راه ديپلماتيك حل كرد تا بتوان ازاين  طريق كره شمالي را متقاعد كرد  از ادامه توسعه برنامه هاي هسته اي خود دست بردارد .
دولت بوش با بحران هسته اي كره شمالي با احتياط برخورد مي كند زيرا احتمال مي دهد كه اين كشور قرار داد 1994 را واقعا نقض كرده باشد .
از طرفي  كره شمالي نيز با مشكلاتي دست به گريبان است .  يكي از دغدغه هاي مهم اين كشور احتمال حمله آمريكا است كه اين امر موجب شده  اعلام كند زماني پايگاههاي هسته اي خود را نابود خواهد كرد كه آمريكا تضمين لازم را به پيونگ يانگ بدهد كه تحت هيچ شرايطي به اين كشور حمله نخواهد كرد .
اطلاعات بي بي سي از كره شمالي بر اساس گزارشهايي است كه جان كلي نماينده آمريكا در مذاكرات پيونگ يانگ در اختيار مقامات آمريكا يي قرار داده است .
وي در گزارش  خود خاطر نشان كرده است كه در نشست اكتبر سال 2002 در پيونگ يانگ ، مقامات اين كشور تاييد كردند  مشغول توسعه برنامه هاي هسته اي هستند.
رسانه هاي عمومي نيز بارها از قول مقامات كره شمالي اعلام كردند كه اين كشور حق مسلم خود مي داند كه تسليحات هسته اي در اختيار داشته باشد چنانكه درژوئن سال 2003 پا را فراتر نهاده و اعلام كردند  كه در صورت بروز جنگ هسته اي در شبه جزيره كره مي تواند با نيروهاي بازدارنده هسته اي خود با هر گونه حمله هسته اي مقابله كند .
بيشتر كارشناسان كنترل تسليحاتي حدس مي زنند از زماني كه اين كشور قرار داد 1994 مبني بر توقف فعاليتهاي هسته اي را پذيرفت مشغول  توسعه برنامه هاي هسته اي خود بوده است .
با توجه به اين موضوع ، در سپتامبر 2002 كره شمالي مجددا راكتورهسته اي خود در پايگاه اتمي  يونگ بيون را بكار انداخت وهمزمان دوتن از بازرسان سازمان بين المللي انژي اتمي را از اين كشور اخراج كرد .
با وجود اين هيچكس  مطمئن نيست  كه برنامه هسته اي كره شمالي تا چه مرحله اي پيشرفت كرده است .
اگر فرض كنيم برنامه هسته اي كره شمالي كامل شده است تحليلگران بر اين باورند كه اين كشور مي تواند  ظرف دو يا سه سال آينده با استفاده از پلوتونيم توليد شده بمب اتمي  ديگري توليد كند .
سازمان اطلاعات مركزي آمريكا " سيا" در اين باره مي گويد كره شمالي مي تواند هرسال  با غني سازي اورانيم تا اواسط اين دهه  دو يا چند بمب اتمي توليد كند .
اگر بخواهيم در باره تعداد تسليحات اتمي كه اين كشور در اختيار دارد بحث كنيم بايد اذعان كرد كه بدون بازرسي كارشناسان  آژانس بين المللي انرژي اتمي  پاسخ به اين سوال بسيار مشكل است اما كارشناسان معتقدند كه كره شمالي با استخراج پلوتونيم مي تواند تعدادي بمب اتم در انداره هاي كوچك توليد كند .
اما با توجه به اين مطلب مقامات آمريكايي تعداد اين بمبها را يك يا دو عدد ذكر كرده اند .
همچنين مقامات آمريكايي معتقدند كره شمالي مي تواند  با فرآوري هشت هزار ميله سوختي به پلوتونيم كافي براي توليد تسليحات هسته اي دست يابد .
از سويي كره شمالي اخيرا اعلام كرده است  كه كار فرآوري اين ميله هاي سوختي را به اتمام رسانده است گرچه سازمانهاي اطلاعاتي كره جنوبي و آمريكا مطمئن نيستند كه اين ادعاي كره شمالي درست باشد .
بسياري از كارشناسان معتقدند كه كه با توجه به وضع اقتصادي ، فقر و جمعيت زياد زنان در اين كشور عمر حكومت كمونيستي به سر آمده است .
 از سوي ديگر خطري ديگري كه از سوي اين كشور وجود دارد اين است كه اين كشور مي تواند  اين چنين تسليحاتي را در اختيار كشور هاي ديگر قرار دهد .
سوال ديگري كه در اين تحليل به آن جواب داده شده است اين است كه آيا اين كشور پيش از اين نيز با برنامه هاي هسته اي خود اقدام به گرفتن حق السكوت  كرده است  يا نه بايد گفت : بله ، در سال 1993 نيز كه گفته مي شد اين كشور مشغول توسعه برنامه هاي هسته اي  است  متقاعد شد كه در مذاكرات شركت كند كه اين امرمنجر به امضاي قرار داد 1994 شد .
براساس  اين قرار داد توافق شد كه كره شمالي از تمامي فعاليتهاي هسته اي خود دست بردارد و متعهد شد كه به بازرسان تسليحاتي سازمان ملل اجازه دهد كه از تاسيسات و مواد هسته اي اين كشور بازديد كنند و در عوض آمريكا متعهد شد  نفت و دو راكتور از نوع ضعيف كه قادر نباشد با استفاده از از اين مواد تسليحات هسته اي توليد كند در اختيار اين كشور قرار گيرد  .
اين راكتور ها" كيدو " كه از سوي يك كنسرسيوم بين المللي در اختيار كره شمالي قرار گرفت اما به نظر مي رسد آن طور كه همه انتظار داشتند  كره شمالي از اين راكتوراستفاده صلح جويانه نكرده ا ست . 
در مقايسه كره شماالي و عراق بايد گفت : اختلافات زيادي بين اين دو كشور وجود دارد كه موقعيت اين دو كشور در صحنه بين المللي است بايد گفت : كره شمالي يك كشور منزوي است كه با مشكلات اقتصاديعديده اي  دست به گريبان است .
و ديگر اين كه كره شمالي بمب اتمي در اختيار دارد  در حالي كه  كشوري مانند عراق چنين چيزي در اختيار ندارد .
دولت بوش معتقد است  قبل از اينكه دولتي اقدام به توليد سلاحي هسته اي كند بايد جلوي آن را گرفت اما آمريكا كه درباره كره شمالي  ديراقدام كرد  مجبور است  براي حل بحران هسته اي اين كشور محتاطانه عمل كند و باتوجه به پيامدهاي اين مسئله تا آنجايي كه مي تواند اين بحران را از راه مسالمت آميز حل كند.