مهدی فرقانی، عضو هیئت علمی گروه علوم ارتباطات دانشگاه علامه طباطبایی که در روزهای انقلاب از جمله خبرنگاران فعال کشور بود در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به اینکه مطبوعات در دوره انقلاب نقش موثری داشتند، گفت: این تاثیرگذاری تنها یک ادعا نیست بلکه تجربه‌ای است که در آن سالها به دست آورده‌ام و بیان آن می‌تواند تاییدی بر این ادعا باشد.
وی ادامه داد: در غروب روز 12 بهمن که در مسیر برگشت از بهشت زهرا به روزنامه با عکاس و راننده کیهان همراه بودیم، تاثیر روزنامه بر مردم را با چشمان خود دیدیم. با وجود ترافیک سنگین و نبود راه، مردم که چاپ‌های مختلف روزنامه کیهان را در آن روز دیده بودند، راه را بازکرده و دلشان می‌خواست خودروی روزنامه را روی دست حرکت دهند.
فرقانی افزود: همان زمان که در بهشت زهرا سخنرانی رهبر انقلاب را می‌نوشتم نیز اگر کمک مردم نبود امکان نداشت بتوانم کار انجام دهم. باید سرپا یادداشت می‌کردم و مردم بودند که صفحات را ورق و شماره می‌زدند و از من مراقبت می‌کردند.
وی درباره چگونگی ارسال اخبار به روزنامه از بهشت زهرا نیز گفت: من متن سخنرانی را با تندنویسی در بهشت زهرا یادداشت کرده بودم و توانستم یک دستگاه تلفن ثابت در بهشت زهرا پیدا کنم و متن را برای تحریریه روزنامه بخوانم که چاپ سوم روزنامه با تیتر«من توی دهن این دولت می‌زنم» بعدازظهر 12 بهمن ماه منتشر شد.
روزنامه‌نگار سال‌های انقلاب تصریح کرد: روزنامه پس از انتشار خیلی زود نایاب می‌شد و مردم با کیهان تماس می‌گرفتند و درخواست روزنامه می‌کردند. این در حالی‌است که تیراژ روزنامه در آن زمان به یک میلیون نسخه می‌رسید و ما گاهی اوقات سهمیه تحریریه را نیز به مردم تحویل می‌دادیم.
فرقانی با تاکید بر اینکه پس از نماز معروف عید فطر که در تهران برگزار شد، روزنامه‌ها تلاش می‌کردند سمت و سوی انقلاب مردم را ادامه دهند، گفت: تلاش روزنامه‌ها انعکاس مسائل و مشکلات مردم بود و در واقع با حرکت مردم همسو بودند.
وی به اعتصاب روزنامه‌ها در دو مقطع تاریخی نیز اشاره کرد و ادامه داد: اعتصاب سه روزه در سال 57 در زمان نخست‌وزیری شریف امامی که در اعتراض به حضور مأمور حکومت نظامی در تحریریه کیهان آغاز شد و منجر به عقد پیمان روزنامه‌نگاران با دولت برای کسب آزادی مطبوعات شد. همین اعتصاب نوعی همگامی با حرکت مردم بود.
استاد دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به اعتصاب دوم روزنامه‌نگاران در زمان دولت ازهاری تصریح کرد: این اعتصاب تا دولت بختیار ادامه داشت که با نظر امام(ره ) شکسته شد و روزنامه پس از این دوره اعتصاب با تیتر «یک قرن سانسور مطبوعات» کار خود را از سر گرفت.
به گفته فرقانی، در دوران اعتصاب، بولتن اعتصاب روزنامه‌نگاران در محل سندیکا منتشر می‌شد و با وجود آنکه مطبوعات در اعتصاب و رادیو وتلویزیون هم تحت کنترل بودند، بولتن اعتصابیون به چاپ می‌رسید. بولتن به وسیله زیراکس تکثیر و با توجه به اینکه همکاران در سطح شهر پراکنده بودند، پخش می‌شد. این بولتن اخبار روزمره را به مردم می‌رساند و ارتباط روزنامه‌نگاران و مردم را حتی در زمان اعتصاب حفظ می‌کرد.
خبرنگار دهه 50 روزنامه کیهان در پایان تاکید کرد: محتوای آن دوره روزنامه‌ها نشان می‌دهد که مطبوعات در جهت بسیج و تهییج افکار عمومی و افشاگری، گزارش‌هایی را درباره زندانیان سیاسی و شکنجه‌ها منتشر می‌کردند که نشان از همدلی آنها با حرکت مردم داشته‌است.
نظر شما