شعر موسوی گرمارودی در وصف "علامه"/ اوستاد بزرگ اوستادان "شهیدی"

به گزارش خبرنگار مهر، در شعر سروده شده توسط دکتر سید علی موسوی گرمارودی اینگونه آمده است:

مرگ استاد پایان نه آغاز کار است

یعنی آغاز دیدار با کردگار است

اوستاد بزرگ اوستادان شهیدی

آنکه تاریخ و دانش بدو وام دار است

کوه را چون توان برد بر دوش آری

آنچه بردند بر دوش کوه وقار است

او گذر کرد مثل نسیمی از این باغ

دست ما زو تهی همچون برگ چنار است

گر به سوگ اشک من ریخت نز بهر او بود

کوه نه محتاج این دیده اشکبار است

من ز کوتاهی دست خود مویه دارم

زین سبب دیده گریان و دل بی قرار است

دست کوته شد از آنکه گر نیک سنجی

علم او برتر از قله کوهسار است

دست ما گر تهی دل پر از اوست آری

مهر او مانده در دل وزو یادگار است

گرچه آثار او چون بلند است و جاری

در دل ما روان است و چون آبشار است

زمزمه پندهایی که می داد در دل

چون گذر کردن آب در جویبار است

ترجمه او ز گفتار مولا توگویی

جوهر استواری اش چون ذوالفقار است

"است" گفتم ردیف چکامه در این شعر

تا بگویم که او تا ابد پایدار است

بنابر این گزارش موسوی گرمارودی یکی از مفاخر حوزه ادب و هنر است که سالهای عمر خود را به تحقیق، پژوهش و خلق آثار ادبی پرداخته که در این همایش مهمان هنرمندان و ادیبان شهرستان بروجرد و لرستان است.