روزگار و نغمه هایش روایتی متفاوت از دفاع مقدس است

به گزارش خبرنگار مهر، مصطفی محمودی در نشست نقد وبررسی نمایش " روزگار و نغمه هایش"  درباره متن این نمایش گفت: این متن از معدود نوشته های "محمدچرمشیر" است که تا کنون بیش از 10 نمایشنامه با همین مضمون از وی کار شده است.

وی افزود: این داستان مرور خاطرات 40 ساله یک همسرشهید را از 20 تا 60 سالگی روایت می کند و کدهای خوبی که در متن داده شده مثل نوعروس 20 ساله، بیسیم چی، ارتباط متافیزیکی بین لیلا و ....در چهار بخش 10 ساله به یکباره مرور می شود اطلاعات خوبی به مخاطب می دهد.

محمودی روزگار و نغمه هایش را داستان جمع و جور و با نگاه واقع گرایانه و هرچند تلخ به وضعیت همسران شهدا و تلنگر خوب و به جایی دانست.

سخنگوی کانون ملی منتقدان تئاتر ایران ادامه داد:  متن چرمشیراین قابلیت را دارد که هیچ گاه کهنه نمی شود وفقط کافی است دستی به سر و گوش نمایشنامه بکشد . دراین بین جزو نمایشنامه های معدودی است که درحوزه ادبیات جنگ نوشته شده و با گذشت سالیان هنوز طراوت خود را حفظ کرده و قابلیت اجرای به روز را داراست.

نوشتن در حوزه دفاع مقدس را دوست دارم

محمد چرمشیر نویسنده این نمایش نیز در بخش دیگری اظهار داشت: نوشتن درحوزه دفاع مقدس را دوست دارم؛ هرچند نویسندگان معاصر و به روز در این حوزه کم کارتر شده اند و یا متن کم تری بدستشان می رسد.

وی افزود:  ایده کار به پیشنهاد  کارگردان محمد محبی داده شد و بعد از خواندن با متن ارتباط برقرار کردم و حتی ایده هایی برای بازی نقش لیلا داشتم.

پایان بندی را به مخاطب سپردم

نویسنده روزگار و نغمه هایش از سه زاویه به متن نگاه کرد و گفت:  من لیلا را از چند زاویه دیدم، اینکه بیست روز بعد از رفتن مرد به جبهه به شهادت رسیده و زن با خیال همسرش زندگی می کند، یا او به جبهه رفته و هنوز این ارتباط وجود دارد و شاید او به جبهه رفته و همسرش هنوز خبری از او ندارد .از این سه زاویه نگاه کردم  تا مخاطب هم برای دیدن کار برخوردی آزاد داشته باشد.

 ویژگی نمایش نغمه ها و روزگارش پرداختن به جنگ از منظر زن

پیشکسوت و منتقد تئاتر صمد چینی فروشان هم درادامه این نشست روزگار و نغمه هایش را از کارهای خوب چرمشیر دانست وگفت: مهمترین ویژگی این اثرپرداختن به جنگ از منظر زن و بررسی عمیق ترین رابطه بین زندگی معمول آدم ها و جنگ است.

محمودی در بخش دوم از نشست نقد و بررسی روزگار و نغمه هایش به واکاوی طراحی صحنه این نمایش پرداخت.

طراحی صحنه هوشمندانه بود

محمد چرمشیردرپاسخ به دلیل انتخاب رنگ سفید در طراحی صحنه این نمایش گفت: به این دلیل که در رنگ سفید همه نورها وجود دارد این رنگ را انتخاب کردم.

وی دلایل مختلف و متفکرانه ای برای انتخاب این نوع از طراحی ذکر کرد و سخنگوی کانون ملی منتقدان تئاتر ایران نیز پس از دریافت پیام نویسنده از طراحی این نوع صحنه گفت:  طراحی دکور نو، بدیع و هوشمندانه بوده است وشکست هایی که درآن وجود دارد خود برداشت های متفاوتی را در بر داشته است که نباید به سادگی از کنار آن گذشت.

توالی زمانی 40 سال با دیالوگ ها تمیز داده شد

محمودی همچنین گذشت زمان و توالی زمانی بین 40 سال را در دیالوگ ها  قابل تمیز دانست و گفت: برهه های مختلف زمانی را می توان از دوران نامزدی لیلا و یحیی تا زمانی که به جبهه می رود دریافت کرد.

این منتقد عدم سنخیت در سازهای موسیقایی از تار و آوا و.... را غیر ملموس ذکر کرد و گفت: پایان بندی هم چندان مناسب نبود و میتوانست زودتر با صدای فریادهای لیلا به پایان برسد.

وی درباره بازی دو بازیگر نقش لیلا  و یحیی نیز عنوان کرد: مسعودسقلاطون نیا در نقش یحیی باید روی حس خود بیشتر کار کند اما مهنازمیرزایی با بازی زیر پوستی خوبی که  از وی دیدیم بدون گریمی که حتی توالی جوانی تا پیری را نشان دهد عالی بود.

نمایش روزگار ونغمه هایش شامگاه پنجشنبه در پلاتو اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی به اجرا درآمد.

گزارش: سپیده غفاری