سیدضیاء قاسمی، شاعر و پژوهشگر شعر افغانستان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به رویکرد تازه شعر معاصر افغانستان در بهره‌گیری از قالب‌های نو برای ایجاد ارتباط با مخاطب خود اظهار داشت: قوالب نو در افغانستان و نگاه نو در شعر افغانستان یک امر اجتناب‌ناپذیر است و شعر افغانستان اگر بخواهد پویایی داشته باشد، بدون آن نمی‌تواند. امروزه هم جایگاه این نوگرایی در شعر افغانستان مناسب است. اینکه از کجاها بیشتر تأثیر گرفته در مرحله اول بیشترین مایه آن از همان فضای زیستی افغان‌هاست که شاعر را ناچار و ناگزیر به نوگرایی می‌کند و در مرحله بعدی تماس و تعامل آنها با بستره ادبی دیگر کشورها.
وی ادامه داد: روال حضور قالب‌های تازه در شعر معاصر افغانستان ابتدا از تأثیرگیری شعر معاصر افغانستان از حرکت نیما و پیروانش در ایران به صورتی جدی شروع شد. بعد در دوران حاکمیت کمونیست‌ها در افغانستان شعر افغانستان تجربیاتی را از آشنایی و در بعضی از جریان‌های ادبی تعامل با ادبیات شوروی و بلوک شرق و شاعران چپ‌گرا اخذ کرد.
قاسمی با اشاره به حضور طولانی مدت شاعران افغان در ایران افزود: تجربه‌ای دیگر و جدی‌تر استفاده از قالب‌های نو در شعر معاصر افغانستان از شعر معاصر ایران و به واسطه شاعران مهاجر افغانستانی مقیم ایران به شعر افغانستان افزوده شد و این آشنایی‌ها و تجربه‌اندوزی‌ها در سال‌های اخیر به علت مهاجرت شاعران افغانستان به دیگر نقاط جهان سطع وسیع‌تری یافته است که البته برای نمود آن زمان بیشتری نیاز است.
قاسمی در ادامه افزود: فصل بعدی شعر افغانستان حاصل آمیزش تجربه‌ها و شناخت‌های گسترده ادبی و شاعران داخل افغانستان به عنوان ریشه و بدنه و شاعران مهاجر افغانستان به عنوان شاخه‌های این وجود خواهد بود. از همین رو من فکر می‌کنم شعر افغانستان در آینده‌ای نه چندان دور پیشروتر خواهد بود. با این وجود دلایلی برای اینکه از چنین پیشرفتی مأیوس باشم هم وجود دارد، اما خب فعلا مجال امیدواری بیشتر است. علاوه بر این، پیشرو شدن این جریان بستگی شدید به چگونگی اوضاع اجتماعی افغانستان نیز دارد که باید منتظر ماند و دید که چه خواهد شد؟
نظر شما