به گزارش خبرگزاری مهر، اعتماد به نفس رويكرد يا نگرشي است كه به افراد اجازه مي دهد تا برداشت هاي واقعي و درعين حال مثبتي از خود و موقعيت هايشان داشته باشند. افرادي كه اعتماد به نفس ندارند براي اينكه احساس خوب و مثبتي درباره خودشان داشته باشند، در حد افراط به تاييد ديگران وابسته مي شوند. آنها از ريسك كردن اجتناب مي ورزند، زيرا از شكست مي ترسند. معمولا از خود انتظار موفقيت ندارند. اغلب خودشان را دست پايين مي گيرند و تمايل دارند تعريف هايي را كه از آنها مي شود دستكم يا ناديده بگيرند.
بر عكس افراد برخوردار از اعتماد به نفس مايل به ريسك كردن هستند. عموما به توانايي هاي خودشان اطمينان دارند. خودشان را قبول دارند و براي مورد قبول واقع شدن نيازي به همرنگ شدن با جماعت ندارند. اعتماد به نفس لزوما يك خصوصيت و ويژگي عمومي نيست كه تمام جنبه هاي زندگي فرد را در برگيرد. اساسا زمينه هاي مختلفي در زندگي افراد همچون فعاليت هاي تحصيلي و ورزش وجود دارند كه در آنها كاملا احساس اطمينان مي كنند در صورتي كه همزمان با آن در زمينه هاي ديگر همچون روابط اجتماعي و ظاهر شخصي اين احساس اطمينان كاملا وجود ندارد. در اينجا چند، نكته را كه مي تواند والدين را در اعتماد به نفس كودكان پرورش دهد را ذكر مي نماييم.
- بدانيد چه مي گوييد؛ كودكان به كلمات و گفته هاي والدين بسيار حساس هستند. فرزندتان را براي نتيجه خوب يك كار، و براي همت و تلاشش ستايش و تمجيد كنيد و صادق باشيد. براي مثال اگر فرزند شما نتوانست عضو تيم فوتبال شود يا بازي خوبي ارائه دهد،از گفتن چنين عبارتي خودداري كنيد"دفعه بعد بيشتر تلاش كن تا موفق شوي" و به جاي آن بگوييد"تو موفق نشدي اما واقعا تلاش تو در اين راه قابل ستايش بود "تلاش و به اتمام رساندن كار او را به جاي نتيجه كارش مورد تشويق قرار دهيد. به جاي تاكيد بر نتيجه كار،تلاش و سعي او را تشويق كنيد.
-براي او يك الگومثبت باشيد؛ اگر شما فردي تند، خشن و بدبين هستيد و نسبت به توانمندي ها و محدوديت هاي خود واقع بين نيستيد، فرزند شما آيينه تمام نماي شما خواهد بود.اعتماد به نفس خود را پرورش دهيد تا فرزند شما يك الگوي خوب داشته باشد.
-باورهاي نادرست فرزندتان را تشخيص داده و او را هدايت كنيد؛ يك كار مهم والدين،شناختن باورهاي غير منطقي كودكان درباره خودشان است.اين باورها درباره كمال،جذابيت، توانمندي ها و هر چيز ديگر كه باشد، مي تواند ريشه گرفته، پابر جا شود و براي كودك جايگزين حقيقت شود. مثلا كودكي در مدرسه دانش آموز خوبي است، اما با درس رياضي مشكل دارد. او ممكن است با خود بگويد؛ من نمي توانم درس رياضي را خوب ياد بگيرم، پس دانش آموز بدي هستم. اين يك تعميم غلط است كه مي تواند او را نا اميد كند. فرزند خود را تشويق كنيد كه به موقعيت ها با ديد بهتري بنگرد. يك پاسخ سودمند شايد اين باشد"تو دانش آموز خوب و كوشايي هستي و در مدرسه هم كارهايت را خوب انجام مي دهي. رياضي فقط يك درس از چندين درس است كه نياز به صرف وقت بيشتري دارد.ما با هم روي آن كار مي كنيم. و دليل آن را پيدا مي كنيم و حتما موانع را از سر راه بر مي داريم.
-با فرزند خود راحت،خونگرم و مهربان باشيد؛ عشق شما به فرزندان اعتماد به نفس او را افزايش مي دهد.او را در آغوش بگيريد و به او بگوييد مايه افتخار براي شماست. او را صادقانه، با رعايت اعتدال و بدون افراط تحسين كنيد. كودكان مي دانند كه قلب شما چه مي گويد و هر گونه ريا و دو رنگي را مي فهمند.
-محيط خانه را امن و محل پرورش او قرار دهيد؛ كودكي كه احساس امنيت نمي كند يا نسبت به او بدرفتاري مي شود، بي اندازه دچار عدم اعتماد به نفس خواهد شد. كودكي كه در محيط پر از بحث و جدل و نزاع مكرر والدين قرار دارد،كودكي افسرده و منزوي مي شود. هميشه به خاطر داشته باشيد كه از كودك خود حمايت كنيد و به او احترام بگذاريد. از محيط خانه خود براي اعضاي خانواده پناهگاه امني بسازيد.
-به فرزندتان كمك كنيد كه در تجربيات سازنده شرکت كند؛ فعاليت هايي را تشويق كنيد كه همكاري و تعاون در آنها باشد و حس اعتماد به نفس را پرورش دهد، نه فعاليت هايي كه حس چشم و هم چشمي و رقابت ناسالم را به وجود مي آورد. براي مثال فعاليت هايي كه درآن بزرگ ترها به كوچك ترها كمك مي كنند تا خواندن يا ساختن چيزي را ياد بگيرند مي تواند براي هر دوي آنها جذاب باشد.
نظر شما