توران ولی مراد در گفتگو با خبرنگار مهر گفت: وظیفه مسئولان و دست اندرکار تصمیم گیر، دیدار و سخنرانی و برگزاری همایش نیست. آنها باید برنامه ریزی کنند و سپس بر اساس برنامه هایشان زیرساختهای لازم را برای اجرا و کم کردن مشکلات مردم از جمله زنان کشور فراهم کنند.
وی ادامه داد: در سالهای اخیر شاهد هستیم که مسئولان دور برنامه ریزی را خط کشیده و تنها به دادن طرحهای کاریکاتوری که از جمله آنها طرح دورکاری زنان بود، اکتفا کرده اند و دائماً نیز اصرار بر اجرای طرحهای بدون زیرساخت دارند.
تصمیم گیریهای مردانه درباره موضوعات و مشکلات زنان
ولی مراد توضیح داد: مسائل مربوط به زنان در کشور ما عموماً متولی ندارد و همواره نگاه مردانه روی موضوعات مربوط به زنان سنگینی می کند. کم کردن ساعت کار زنان به معنای حذف تدریجی زنان از اشتغال و در نتیجه از دست دادن استقلال اقتصادی زن است.
به گفته وی، شرایط اقتصادی خانواده ها به شکلی است که زنان باید دوشادوش مرد کار کنند، اما از دیگر سو مرد حاضر نیست در کارهای خانه به همسر خود کمک کند و این در حقیقت نوعی نابرابری زن و مرد است. در حقیقت مرد می خواهد زن بخشی از هزینه های خانواده را به دوش بکشد و از دیگر سو استقلال مالی نداشته باشد.
این فعال حوزه زنان درباره اینکه شرایط دورکاری برای زنان سرپرست خانوار بسیار تاثیرگذار است، گفت: این موضوع نمی تواند دلیلی بر کم کردن ساعت کاری زنان شود، در قانون اشتغال افراد- چه زن و چه مرد- حق انتخاب برای کار دائم یا نیمه وقت دارند و این اختیار را به افراد بدهیم که با توجه به شرایط خانوادگی شان نوع کار خود را انتخاب کنند نه آنکه به یکباره برای همه زنان شاغل یک تصمیم گرفته شود.
امکان اجرای طرح دورکاری زنان در ایران وجود ندارد
دبیر ائتلاف اسلامی زنان با بیان اینکه امکان اجرای طرح دورکاری در ایران وجود ندارد، توضیح داد: برای اجرای یک طرح باید زیرساختهای لازم ایجاد شود. به عنوان مثال برای دورکاری باید اینترنت کشور به شکل ویژه ای تعریف شود تا امکان ارسال اطلاعات به سرعت فراهم شود. از سوی دیگر هم باید سازو کاری تعریف شود که جایگاه و امنیت شغلی زنان به خطر نیفتد.
نظر شما