کار و بار کساد کارگران ساختمانی/ کارگران چشم انتظار ساماندهی هستند

به گزارش خبرنگار مهر، 11 ارديبهشت روز جهانی کارگر است؛ كارگران بی تردید مجاهدان و ايثارگران خط مقدم عرصه كار، صنعت و توليد بوده و هستند و هرچند این روز سنبلی برای قدردانی از زحمات کارگران است اما معضلات و مشکلات فراروی این قشر زحمتکش همچنان به قوت خود باقی است.

معضل بیکاری کارگران فصلی، درآمد اندک در کنار نبود امنیت شغلی برای کارگرانی که همواره از حداقل‌ها برخوردارند و.... تنها بخشی از مشکلات جامعه کارگری به ویژه کارگران فصلی است. کارگرانی که تنها سرمایه زندگیشان در کیسه ای کوچک همیشه همراهشان بوده و هست.

در این روزها که به 11 اردیبهشت ماه روز جهانی کار و کارگر نزدیک می شویم بهانه خوبی است تا سری به میادین شهرها زده و حال و هوای کارگران بیکاری که بر سبزه ها نشسته و در انتظار کارند را جویا شویم. کارگرانی که امروز در عرصه معیشتی و حقوق کار در تنگنای عجیبی قرار گرفته‌اند اما هیچ نمی گویند و خدا را شکرگذارند.

کیسه کهنه تنها سرمایه اش از زندگی/پولی هرچند کم اما حلال تنها امید کارگران

علیرضا پیرمردی تقریبا 55 ساله کیسه کهنه اش که با تیشه، ماله و کمچه، طناب و ... داخل آن تمام سرمایه‌اش از زندگی را رقم زده در گوشه ای از میدان چشم به راه دوخته تا شاید امروز کسی برای کار به سراغش بیاید.

او که هفته گذشته بیکار بوده و هیچ پولی در نیاورده است، می گوید: چند روزی است که کارم نشستن، چرت زدن، راه رفتن و باز به خانه برگشتن شده و از کار هیچ خبری نیست.

علیرضا که روزها با امید کار به این میدان آمده و برای یک لقمه نان حلال رنج و زحمت بسیاری را تحمل می کند، افزود: این روزها کارمان تکراری شده و هر روز صبح زود دور میدان جمع می شویم و با آمدن هر ماشینی دلمان را خوش می کنیم که امروز کار داریم اما باز هم مجبوریم تا دیر وقت بمانیم تا شب که به خانه می رویم چشمان منتظر فرزندانمان درد بیکاری را برایمان دوچندان نکند.

یکی دیگر از کارگرانی که در کنار خیابان نشسته است، می گوید: هر روز به امید کار می آیم تا شاید 15 هزار تومانی بگیرم و خدا را شکر می کنم که بتوانم پولی هرچند کم اما حلال بدست آورم.

محمد می گوید: متاسفانه پیداکردن کار هم مسابقه ای شده برای ما و در این میان برخی ها که یا از اتباع خارجی هستند و یا فرصت طلبانی که از راه نرسیده با دادن نرخ پایین فرصت کار را از ما می گیرند و نمی توانیم همان 10 هزار تومان را هم بگیریم.

او که چند ماهی است نه گوشتی خریده و نه خورده است، ادامه می دهد: اگر خودمان را زرنگ بگیریم و بتوانیم از هفت روز هفته پنج روز سرکار برویم با 15 هزار تومان در روز آخر هفته 75 هزار تومان پول داریم که کفاف خرید گوشت را نمی کند.

گرانی ها ناامیدمان نمی کند، روزی رسان تنها خداست

در ادامه به سراغ یکی از کارگرانی رفتیم که کارش جابجایی بار با ماشین است، او می گوید: این روزها دیگر کسی برای کار به سراغمان نمی آید.

سلطانی ادامه می دهد: چند روز پیش برای کسی باری بردم و در قبال آن قرار بود 18 هزار تومان دریافت کنم که قرار شد به حسابم واریز کند اما بعد از چهار روز هنوز خبری از پول نشده است.

او که از اجرای فاز دوم هدفمندی یارانه ها نگران است، می گوید: برای هر روز آمدن سر کار با حساب سوختن بنزین مجبورم سه هزار تومان هزینه کنم بیایم، منتظر بمانم و آخر سر بدون هیچ درآمدی برگردم خانه و تنها کارمان از سرکار آمدن نه تنها درآوردن پول بلکه سوختن بنزین و منتظر ماندن در گرما و سرما است.

او خدا را با همه مشکلاتی که دارد، شکر می کند و ادامه داد: روزی همه به دست خدا است و گرانی و تورم هرچند قدرت خرید خانوارهایی از جمله قشر کارگری را کم می کند اما کارگران به همان سلامتی و رزق کم قانع هستند.

یکی از کاشی کاران بیرجندی نیز می گوید: از زمستان بیکارم و خودمان را با کارهای کوچک چند متری و لکه گیری های خانه های قدیمی سرگرم می کنیم.

او که پنج فرزند دارد، ادامه داد: متاسفانه کارهای کارگری به شکل آزاد نرخ مشخصی ندارد و هرچند در چند سال اخیر همه چیز گران شده اما ما همچنان با نرخ قدیم کار می کنیم.

وی افزود: متاسفانه دست در این کار نیز زیاد شده و افراد بی تجربه با نرخ های پایین بازار کار استادکاران قدیمی را کساد کرده اند و ما نیز برای اینکه بتوانیم لقمه ای حلال بدست آوریم مجبوریم با نرخ پایین و دستمزدی که شاید یک سال بعد هم با کلی سختی بدست آوریم، کار کنیم.

او می گوید: پول آدم ها را تشنه تر می کند و صاحب کارانی که برایشان کار می کنیم هرچند حقوق های میلیونی می گیرند اما برای دادن حداقل دستمزد هر کارگر در روز درمانده اند و حواله ما را به آخر ماه می دهند که در مجموع شاید 12 ماهی به انتظار گرفتن پول دل خوش کنیم.

کارگران همچنان در فراز و نشیب های زندگی کمر راست می کنند

سلمان که هنوز چند برگی از روزگار جوانیش ورق نخورده و در ساختمانی سه طبقه مشغول کار است، می گوید: با هزار امید و آرزو به شهر آمدم تا هم در دانشگاه درس بخوانم و هم در کنار آن درآمدی حداقل در اندازه خودم بدست آورم.

او که در دانشگاه مشغول به تحصیل است، گفت: هزینه دانشگاه و رفت و آمدم برای خانواده سخت است و به همین دلیل روزهایی که کلاس ندارم به اینجا می آیم تا برای خودم درآمدی هم داشته باشم.

او نیز همانند همه کارگران ساختمانی به آینده ای روشن چشم دوخته است و ادامه می دهد: کارگران ساختمانی علی رغم داشتن کاری سخت از حداقل ها در حقوق، بیمه و خدمات بهره مند هستند.

سلمان با بیان اینکه هیچ تضمینی برای آینده کارگران ساختمانی وجود ندارد، گفت: پدر خودم نیز در گذشته بنایی می کرده و متاسفانه به دلیل بالارفتن سنش هم اکنون قادر به انجام کارهای ساختمانی نیست و چون بیمه نبوده است هم اکنون درآمد چندانی ندارد.

او می گوید: فراز و نشیب های زندگی مانع از تلاش برای ادامه زندگی نمی شود و کارگران نیز همچنان زیر بار فشار زندگی راست قامت می ایستند.

محمدهادی نیز که 18 سال سن دارد، می گوید: از پنج سال پیش درس را رها کردم و برای اینکه بتوانم کمک خرجی برای مادر پیر و خواهرانم باشم به کارهای ساختمانی رو آورده ام.

او ادامه می دهد: کارهای ساختمانی کمتر شده و اگر هم باشد آنچنان درآمدی ندارد اما دستمزد کم از بیکاری و هر روز سرچهار راه ایستادن و بی پولی بهتر است.

محمدهادی ادامه داد: صاحب کاران تنها به دنبال آنهایی هستند که پایین ترین دستمزد را بگیرند و بی خبر از آنند که کار ما دایمی نیست و این روزها 20 هزار تومان برای یک نفر که یک روز کار دارد، یک هفته بیکار است چیزی نیست.

کارگران جامانده از قطار حرکت مسئولانند

حسین نیز که پدر سه فرزند است می گوید: خرج خانه با کارگری فصلی درنمی آید و اگر کاری گیرم نیاید به کنار خیابان رفته و دستفروشی می کنم.

او که از گرانی ها گلایه مند است، ادامه می دهد: مسئولان همیشه می گویند ما در هر کاری ابتدا قشر ضعیف جامعه را در نظر می گیریم اما در عمل هیچ شناختی نسبت به قشر ضعیف نداشته و ما کارگران همیشه از قطار حرکت مسئولان عقب می مانیم.

حسین با بیان اینکه با دستمزد 200 تا 300 تومان در ماه نمی توان چرخ زندگی را چرخاند، گفت: مسئولانی که حقوق های بالا می گیرند شرایط ما را درک نمی کنند و فقط می گویند قیمت ها در ایران اندک است و باید جهانی شوند اما نمی گویند باید دستمزدها نیز در ایران جهانی شود.

او می گوید: ما کارگران ساختمانی هیچ حقی برای اعتراض نداریم اما فشار زندگی بر کارگران بسیار زیاد است.

بیمه هشت هزار کارگر ساختمانی خراسان جنوبی

بیمه کارگران ساختمانی تنها سهم اندکی است که آنها از مزایای دولتی دارند که فراز و نشیب های زیادی دارد و  سهمیه کم  برای قشر زیادی از کارگران که به انتظار این بیمه برای تامین آتیه خود هستند.

مدیرکل تامین اجتماعی خراسان جنوبی در خصوص وضعیت کارگران ساختمانی می گوید: تا کنون هشت هزار کارگر ساختمانی در استان تحت پوشش بیمه قرار گرفته اند.

مجید درویشی با بیان اینکه برای بیمه شدن کارگران ساختمانی قانون خاصی وجود دارد، اظهارکرد: کارگران ساختمانی که دارای پروانه مهارت هستند می‌توانند از این بیمه استفاده کنند.

وی عنوان کرد: افراد باید بطور مستقیم درمشاغل صنعت ساختمان اشتغال داشته ونیز مشمول مقررات خاص از نظر بیمه وبازنشستگی نباشند.

وی با بیان اینکه ثبت نام دور جدید بیمه کارگران در استان از فرودین ماه امسال بوده است؛ افزود: تعداد 700نفر سهمیه برای بیمه کارگران ساختمانی درروزهای پایانی سال 92 از سوی ستاد مرکز به تأمین اجتماعی استان ابلاغ شد.

 وی با بیان اینکه این سهمیه برای جذب و نام نویسی از کارگران ساختمانی که در لیست انتظار بوده اند می باشد، ادامه داد: با توجه به محدودیت سهمیه خراسان جنوبی و به منظور رعایت اصل عدالت محوری در اولویت اول آندسته از کارگران شاغل در صنعت ساختمان که صدور کارت مهارت آنان مربوطه به سالهای 90لغایت 92 بوده وقبلاً تقاضای خود را به شعب سازمان تأمین اجتماعی داده اند به ترتیب اولویت زیرپوشش بیمه تأمین اجتماعی قرار می گیرند.

مدیرکل تامین اجتماعی خراسان جنوبی با بیان اینکه در این بیمه شرط سنی برای کارگران ساختمانی وجود ندارد، تصریح کرد: هفت درصد حق بیمه را بیمه شدگان مابقی از محل مالیات ارزش افزوده که در بودجه سال 92 پیش بینی شده پرداخت می شود.

درویشی از کارگران ساختمانی بیمه شده خواست تا پیش از پایان اعتبار کارت مهارت فنی خود، نسبت به تمدید اعتبار آن اقدام کنند تا مشکلی در روند تمدید قرارداد آنان ایجاد نشود.

به راستی کارگران به چه امیدی روزگار می گذرانند، هم اکنون کارگر ساختمانی تحت پوشش هیچ قانونی نیست و صاحب کار می تواند به هر نحو و هر زمانی که دلش بخواهد دستمزد بدهد، هیچ مرجعی برای شکایت از آنها نیست.

این روزها بازار تقدیر و تشکرها از کارگران نمونه و برتر و کارفرمایان به راه است اما در این بین سهم کارگران ساختمانی به ویژه کارگران فصلی مثل همیشه نادیده گرفته می شود. هرچند همیشه در روز کارگر مسئولان می گویند درد کارگران را می‌شناسیم و با مشکلات کارگران ساختمانی نیز آشناییم اما هنوز هم دردی از کارگران ساختمانی درمان نشده است و روزگار برایشان همچنان تکراری است، باز هم سپیده دم شده و میادین به انتظار کارگران و کارگران به انتظار کارند.

..................

گزارش: فاطمه علیزاده