به گزارش خبرنگار مهر، با ورود به این شهر ابتدا هر شخصی تابلوی" به شهر کشاورزان نمونه خوش آمدید " را مشاهده می کند اما با سیری در اطراف منظره ای بس هولناک از بوته های فراوان تیغ را در دل مزارع خشک می بیند، مزارعی که تا همین دهه اخیر یکی از بزرگترین مراکز تولید محصولات کشاورزی استان تلقی می شد.
در این خصوص خبرنگار مهر در خصوص پیشینه تاریخی کشاورزی و نیز علل بروز مشکلات فعلی در قهدریجان با رئیس شورای شهر و همچنین یکی از کشاورزان 75 ساله که نماینده زارعان غرب استان است به گفتگو پرداخته است.
نابودی 90 درصد اراضی حاصلخیز در منطقه
نماینده کشاورزان و حق آبه داران غرب استان اصفهان با انتقاد از بی توجهی مسئولان،اظهار داشت: قهدریجان با حدود 18 هزار جریب زمین مستعد کشت بیشترین اراضی کشاورزی شهرستان فلاورجان را به خود اختصاص داده که به تبع آن بیشترین تولید محصولات نیز از همین منطقه صورت می گرفته است.
عباسعلی جعفر زاده با تاکید بر اینکه برخلاف برخی مناطق استان حتی یک متر مربع زمین در طول دوره های مختلف به اراضی این منطقه اضافه نشده است، افزود: متاسفانه خشکسالی و به عبارت منطقی تر عدم تخصیص حق آبه های تاریخی و قانونی به زارعان این منطقه موجب نابودی حدود 90 درصد یا به عبارتی بیش از 16 هزار جریب زمین در قهدریجان شده است.
وی یادآور شد: مزارع سرسبز قهدریجان امروزه به خارستان و محل رویش تیغ بدل شده است به نحوی که اگر شخصی غیر بومی عکس های همین یک دهه اخیر رونق کشاورزی در اراضی را ببیند در مقایسه با وضعیت فعلی متعجب و درمانده می شود.
قهدریجان دارای رکوردجهانی در زراعت است
این فعال بخش کشاورزی تاکید کرد: بیش از90 درصد مردم قهدریجان کشاورز هستند اما در تمام کشور و استان همگان مردمان این منطقه را عاشق ترین و پرتلاش ترین کشاورزان در تولید محصول می دانند.
جعفر زاده با بیان مثالی تصریح کرد: سال ها قبل کشاورزی از این دیار به نام علی رضا جمالی با برداشت 230 تن پیاز در هکتار موفق به کسب رکورد جهانی تولید این محصول شد.
وی با بیان اینکه سالی نبوده است که کشاورزان قهدریجانی هر ساله رتبه ای بالا را در سطح کشور نصیب خود نکنند،ادامه داد: رکورد های کشوری برداشت یک هزارو 260 کیلو برنج در هر جریب ( یا همان هزار مترمربع زمین ) و نیز 12 تن گندم در هر هکتار از دیگر دلایل پشتکار و عشق بی حد مردم این شهر به زراعت است.
سد چشمه مرغاب غیر کارشناسی ساخته شده است
نماینده کشاورزان و حق آبه داران غرب استان اصفهان در بخش دیگری از سخنان خود درباره تاریخ و میزان حق آبه های زارعان این منطقه به خبرنگار مهر گفت: چشمه مرغاب در بالا دست نجف آباد تامین کننده آب بخشی از اراضی شهرستان است و همچنین رودخانه زاینده رود تغذیه کننده تمام زمین های تحت کشت فلاورجان یا به عبارت تاریخی آن همان "لنجان سفلی" بوده است.
جعفرزاده با بیان اینکه آب چشمه مرغاب همواره فصلی بوده است، ادامه داد: آب رودخانه مرغاب قابل قیاس با زاینده رود نیست اما به هر ترتیب حدود 30 سهم آب برای بهره برداران مسیر خود داشت.
وی گفت: پران، قهدریجان، قلعه سفید و قلعه شاه از بهره برداران این رودخانه در لنجان سفلی بوده اند و این رودخانه در انتهای مسیر خود در حوالی قهدریجان ختم و حالتی باتلاقی را به وجود می آورد که خود منبعی برای سفره های زیر زمینی و قنات ها و نهر های دیگر روستاها محسوب می شد.
این کارشناس زراعت با تاکید بر اینکه احداث سد بر روی رودخانه مرغاب غیر کارشناسی بوده است،افزود: این رودخانه درحال حاضر خشک شده و حدود دو هزار و 500 چاه و بیش از 40 رشته قنات از نجف آباد تا انتهای مسیر آن دچار همین وضعیت شده است.
جعفر زاده با بیان اینکه این عمل غیر اصولی محیط زیست منطقه را دچار مشکلات خاص خود کرده است،یادآور شد: چند سالی است که برای رفع این مشکل پیگیری هایی را انجام داده ایم اما هنوز به نتیجه ای نرسیده ایم.
بیشترین حق آبه "النجان" مربوط به قهدریجان است
وی در ادامه در خصوص حق آبه زاینده رود در شهرستان فلاورجان گفت : طبق طومار منسوب به شیخ بهایی فلاورجان جزء لنجان سفلی است که 4 سهم از 33 سهم کل تقسیمات با نام "النجان " به آن اختصاص یافته است.
نماینده کشاورزان و حق آبه داران غرب استان اصفهان با بیان اینکه تقسمیات زاینده رود علاوه بر 33 سهم کلی دارای 275 سهم جزیی است، اظهار داشت: 4 (چهار) سهم النجان یا فلاورجان فعلی به 47 و نیم - (5/47) - سهم جزیی خرد شده است که با توجه به وسعت اراضی پنج سهم از عدد مذکور به منطقه قهدریجان اختصاص داشته که بیشترین سهم در 96 آبادی مربوط به النجان بوده است.
جعفرزاده در ادامه گفت: مادی" محمود شاه" یکی از بزرگترین مادی های النجان و خاص مزارع قهدریجان است که با طول حدود 30 کیلومتر از زنده رود جدا و پس از اتمام مسیر خود به همراه زهکش های مزارع دوباره به رودخانه باز می گشت.
وی با بیان اینکه کشت برنج در کل لنجانات سابقه ای تاریخی و چند هزار ساله دارد ،تاکید کرد: به طور کلی در النجان همانند لنجان علیا به دلیل وفور آب و زمین مسطح و خاک غنی در تمام طول سال زراعی برنج ،صیفی جات،گندم و علوفه زیادی در مزرعه کشت می شده و این در حالی است که در نواحی شرق و انتهای زاینده رود فقط می توانستند یک بار در سال آن هم فقط غله کاری کنند.
این کشاورز قهدریجانی بیان داشت: آن طور که به خاطر دارم بنده در دوران جوانی هرساله برنج "دست افشان" در ملک پدری خود می کاشتم.
توسعه استان باید با رعایت حرمت حق آبه ها انجام می شد
جعفر زاده در ادامه درخصوص تحولات زراعی چند دهه اخیر به خبرنگار مهر گفت: در اوایل دهه 1330 تمامی کشاورزان و حق آبه داران تاریخی رودخانه زاینده رود اقدام به خرید آب با حجم زیادی از تونل اول کوهرنگ کردند اما مقرر شد که تقسیم آن نیز بر اساس همان 33 سهم طومار شیخ بهایی انجام شود.
وی یادآور شد: هر ساله مبلغ پنج هزار و 500 تومان (5500) توسط زارعان به ازای هزینه حفر تونل اول با نام " بودجه کوهرنگی" پرداخت می شد.
نماینده کشاورزان و حق آبه داران غرب استان اصفهان با بیان اینکه تونل دوم و سوم کوهرنگ و همچنین تونل چشمه لنگان از آورده های دولتی است، اضافه کرد: تمام آب چشمه دیمه به عنوان سرچشمه زاینده رود به اضافه آب تونل اول و زایش های طبیعی بستر رودخانه قانونا به حق آبه داران تعلق دارد.
جعفر زاده تاکید کرد:طبق محاسبات انجام شده در مراجع ذی صلاح 73 درصد حجم آب زاینده رود متعلق به کشاورزان حق آبه دار است و هرگونه توسعه صنعت ،کشاورزی و ... در استان باید با حرمت گذاشتن به این حق مسلم صورت می گرفت.
حفر چاه ها موجب بی تفاوتی کشاورزان شد
وی بیان داشت: از سال 1338 حفر چاه های سطحی با عمق پنج متر در قهدریجان آغاز و امروزه با بالای 200 متر رسیده است که این امر را یکی از اشتباهات در حوضه زاینده رود می دانم.
این کارشناس زراعت تصریح کرد: متاسفانه اعطای مجوز حفر چاه توسط سازمان آب منطقه ای موجب شد که کشاورزان به نحوی نسبت به حق آبه های خود از زاینده رود بی تفاوت شوند.
تونل سوم باید چهار ساله تمام می شد
جعفر زاده با انتقاد از فروش غیر منطقی حق آبه کشاورزان به صنایع سنگین همچون فولاد، اظهارداشت: برای نمونه کارخانه ذوب آهن فقط از آب رودخانه برای سرد کردن تجهیزات و تولیدات خود باید استفاده کند اما ایجاد 18 هزار هکتار فضای سبز و نیز احداث دریاچه قایقرانی توسط این واحد بزرگ صنعتی از حق آبه زارعان غرب خلاف قانون صورت گرفته است.
وی در ادامه با انتقاد از سوء مدیرت در حفر تونل سوم کوهرنگ افزود: این تونل باید طی چهار سال حفر و آب استان یزد را تامین می کرد اما متاسفانه این امر 13 سال به طول کشید.
نماینده کشاورزان و حق آبه داران غرب استان اصفهان یادآور شد: فروش آب کشاورزان به صنایع بزرگ در استان یزد و شهرستان کاشان با توجه به اضافه نشدن آب از تونل سوم به زاینده رود از دیگر اعمال غیر کارشناسی رخ داده است.
هلوی باغات سنگلاخی جایگزین گلابی 70 ساله دشت حاصلخیز !
جعفر زاده در بخش دیگری از سخنان خود با گلایه از عدم اتحاد کافی در بین نمایندگان استان در بحث احیای زاینده رود گفت: استان چهارمحال و بختیاری با چهار نماینده بر مواضع خود پافشاری می کند و این در حالی است که استان اصفهان 20 نماینده در مجلس دارد اما تلاش زیادی از آنان نمی بینیم.
وی در ادامه برداشت بی رویه از سرشاخه های زاینده رود در استان بالادستی را یکی از عوامل موثر در خشکی زاینده رود تلقی کرد و گفت: گلابی 70 ساله در فلاورجان خشک شده است اما با پمپاژ آب در کوه و سنگلاخ درختان هلو و باغات گوناگون به وجود آورده اند که این برداشت آب از حق آبه پایین دست قانونی نیست.
نماینده کشاورزان و حق آبه داران غرب استان تاکید کرد: به جرات می توان ادعا کرد ایجاد باغات در چهارمحال باعث نابودی بهترین مراتع کشور شده است.
جعفرزاده با بیان حدیثی از امام علی(ع) ادامه داد: ایشان در نامه خود با مالک اشتر مردمان تحت حکومت وی را موافق مخالف و بی تفاوت ذکر کرده اند و به مالک توصیه فرمودند که بایدادای حق تمامی این سه گروه یکسان باشد.
وی گفت: ما کشاورزان و حق آبه داران نیز چنین توقعی ا از دولت فعلی داریم.
مهاجرت مالکان بهترین اراضی استان به سایر نقاط کشور
این کارشناس زراعت یاداور شد: 85 درصد جمعیت به خصوص افراد جوان قهدریجان به دلیل قطع حق آبه اقدام به مهاجرت در اجاره زمین در تمامی استانهای کشور کرده اند.
جعفر زاده تصریح کرد: طبق مشاهدات خود دیده ایم که این افراد زمین ها را جریبی دو میلون تومان هم اجاره کرده اند و پس از کلی کار و زحمت با بدهکاری زیاد به کنار خانواده خود بازگشته اندحال آنکه بهترین زمین های موروثی شان را بوته های تیغ فرا گرفته است.
پرداخت کننده زکات نباید صدقه بگیر دولت شود
در همین زمینه هم محمد غلامی رئیس شورای اسلامی شهر قهدریجان به خبرنگار مهر گفت: در این شهر مردم عرق و تعصب خاصی به کشاورزی دارند که همانطور که شاهدیم حتی روحانیون نیز خود به این کار مشغول هستند.
وی با تایید آمار 90 درصدی شاغلان بخش کشاورزی در این منطقه افزود: متاسفانه خشکسالی و از سوی دیگر عدم ایجاد کارخانجات صنایع تبدلی و نیز بی توجهی مسئولان در حمایت مالی از کشاورزان در توسعه دامداری های صنعتی، جوانان پرکار این شهر را به سمت اجاره کردن زمین در استان لرستان، چهارمحال و ... سوق داده حال آنکه قهدریجان دارای بهترین خاک و حق آبه مشخص تاریخی از زاینده رود است.
غلامی یادآور شد: حدود یک سوم محصولات زراعی و به بیانی دیگر 30 درصد تولیدات شهرستان فلاورجان به این منطقه تعلق داشت به نحوی که پنج باسکول توزیع وزن کامیون در قهدریجان در طول سال های اخیر احداث شد.
رئیس شورای شهر قهدریجان با تاکید بر اینکه کشاورزان این منطقه پرداخت کنندگان زکات بوده اند،بیان داشت: متاسفانه دولت ارقام صدقه وار به عنوان خسارت دوره خشکسالی به این افراد پرداخت می کند که آنرا در شان مردم نمی دانیم.
وی تصریح کرد: در یکی از مراحل دولت رقم 65 هزار تومان به ازای هر هکتار پرداخت کرد که محاسبه این عدد پایین با هیچ معیاری سازگار نیست.
فقط با احیای زاینده رود مشکلات رفع می شود
غلامی بدهی های بالای کشاورزان به بانکها را از دیگر مشکلات توصیف کرد و گفت: دیگر درآمدی برای افراد وجود ندارد و از سوی دیگر بانکها نیز با اضافه کردن بهره، فشار خود را به این قشر مضاعف کرده اند.
غلامی در بخش دیگری ازسخنان خود گفت: قطع جریان آب زاینده رود در مادی ها و کانال ها موجب پایین رفتن سطح آب چاهها و حتی افزایش املاح آن شده است.
رئیس شورای اسلامی قهدریجان تاکید کرد: مسئولان وزارت نیرو باید بدانند که جریان دایمی آب در زاینده رود و اعطای حق آبه های تاریخی،شرعی و قانونی تنها راه حل رفع مشکلات فعلی است.
گزارش :کامران صباغی
عکس: مهدی علیخانی
نظر شما