به گزارش خبرنگار مهر، برای کاشت نهالهای بلوط راهی بلوطستان های شهرستان چگنی می شویم، جایی که زوال "رد پای" خود را به جا گذاشته تا برای بلوط ها مرگ و نیستی بیاورد، تنه های خشکیده بلوط ها حکایت از عبور سهمگین زوال دارد، عبوری که انگار سالهاست بلوط ها جوان را به خواب مرگ برده است.
بذرهایی که به زادگاه خود برگشتند
قرار است جای پای بلوط های مرده جوانه هایی متولد شود تا در سالهای دور پا بگیرد و مرحمی بر دل بلوطستان باشد، آن هم اگر کوچ عشایر بگذارد و دام و خشکسالی جوان مرگشان نکند؛ این حکایت بلوط های نسیه ای است که در میان از دست رفتن بلوط های چندصد ساله باید به آنها دلگرم باشیم.
استاندار لرستان به همراه مدیران دستگاههای اجرایی هر کدام آمده اند تا نهالی بکارند، نهالهایی که از بذر همین بلوطستان گرفته و پرورش داده شده است تا اکنون به زادگاه خود برگردند و بخواهند بلوطستان متروکه را بار دیگر رونق ببخشند.
چاله ها برای کاشت بلوط ها آماده و مسیرهای عبور آب برای دسترسی به بلوط های نونهال فراهم شده است، همه چیز آماده شروعی دوباره در بلوطستان است، شروعی که همه امیدوارند نتیجه آن را در سالهای آینده ببینند و نفس بلوط ها منطقه را گرم کند.
درخت بلوط بعد از ۵۰ سال میوه می دهد
سید محمد قاسمی فعال محیط زیست که در این مراسم حضور دارند از نگرانیهایش برای بلوط های کاشته شده می گوید و ادامه می دهد: مطابق تحقیقات صورت گرفته مشاهده شده است که گونه های بلوط بسیار مقاوم و دیررشد هستند بطوریکه هر درخت بلوط بعد از ۵۰ سال میوه می دهد.
وی حفاظت و نگهداری از نهالهای بلوط کاشته شده را ضروری می داند و می گوید که باید منطقه کاشت این نهالها قرق و حفاظت شود وگرنه این بلوط ها پا نخواهند گرفت.
قاسمی از حفظ بلوطهای موجود می گوید و معتقد است که باید در کنار کاشت نهالهای بلوط داشته هایمان را حفظ کنیم و یادآور می شود: بلوط درخت ارزشمندی است لذا بایستی از آن مراقبت کرد و از قطع آن و تبدیل آن به ذغال جلوگیری بعمل آورد.
این فعال محیط زیست به سیلاب اخیر در لرستان و اثرات ناشی از تخریب طبیعت بر نفوذ پذیری خاک منطقه اشاره می کند و می گوید: وجود درختان اثر نفوذپذیری خاک را بیشتر کرده و باعث می شوند نزولات آسمانی راحت تر در زمین نفوذ کنند و در سفره های زیرزمینی جای گیرند بنابراین تغذیه سفره های زیرزمینی توسط عرصه های جنگلی صورت می گیرد.
لزوم آگاه سازی مردم
یک کارشناس جنگلها و منابع طبیعی نیز در گفتگو با خبرنگار مهر می گوید: منابع طبیعی زاگرس به ویژه جنگل های آن از نظر کمی و کیفی با مشکلات جدی مواجه هستند بنابراین با توجه به اهمیتی که منابع طبیعی دارند بایستی آن ها را احیا کرد.
سيد رحمان سهرابي به عوامل اصلی تخریب منابع طبیعی و جنگل ها اشاره کرده و یادآور می شود: بر اساس مطالعات و تحقیقات صورت گرفته عواملی همچون نیاز و معیشت مردم و ناآگاهی آن ها نسبت به تاثیر منابع طبیعی در زندگی و همچنین وجود عوامل طبیعی از عوامل اصلی تخریب و زوال جنگل ها معرفی شده اند.
وی ادامه می دهد: افرادی که در این زمینه آگاهی دارند بایستی برای احیای جنگل ها و حفظ منابع طبیعی مداخله کرده و خود را در زمینه جلوگیری از عوامل تخریبی مسئول بدانند.
این عضو مرکز تحقیقات منابع طبیعی و کشاورزی استان لرستان برطرف کردن عوامل تخریب منابع طبیعی را اولین راهکار در این زمینه می داند و معتقد است که رسانه ها در زمینه آگاه سازی مردم نقش بسزایی دارند بطوریکه طی سال های اخیر توانسته اند افکار عمومی را متوجه این خطرها کرده و دید مردم نسبت به مسائل زیست محیطی تغیر پیدا کرده است.
نیاز معیشتی مردم برطرف شود
سهرابی برطرف کردن نیاز معیشتی مردم را عاملی دیگر برای جلوگیری از تخریب منابع طبیعی دانسته و می گوید: انجام این کار بحثی فرابخشی بوده و تنها بر عهده سازمان جنگل ها و منابع طبیعی استان نیست و لازم است دستگاههایی که می توانند به تامین اقتصاد و معیشت مردم کمک کنند پای کار بیایند.
وی معقتد است اگر نیاز خانواده ای که برای دو کیسه زغال دهها اصله درخت را قطع می کنند برطرف شود دیگر برای تامین معیشت خود به عرصه های طبیعی و جنگلی آسیب نخواهند رساند.
این کارشناس جنگلها و منابع طبیعی به آثار تخریبی برخی پروژه های عمرانی روی منابع طبیعی هم اشاره کرده و می گوید: در بسیاری از کشورهای دنیا کارهای عمرانی برای ایجاد زیرساخت ها صورت می گیرد ولی بحث های زیست محیطی کار را قبل از انجام پروژه در نظر می گیرند و آثار تخریبی پروژه را روی محیط زیست به حداقل می رسانند.
طبیعت زاگرس زخم خورده است
سهرابی با یادآوری اینکه طبیعت زاگرس طبیعتی زخم خورده است اضافه می کند: برخی تخریبهای صورت گرفته در منطقه زاگرس زخم های طبیعت را بیشتر می کنند لذا بایستی در کشور ما نیز قبل از اجرای پروژه های زیرساختی مطالعات زیست محیطی انجام گرفته و مطابق نتایج حاصل از مطالعه کار را شروع کرد.
وی کاشت بذر بلوط را راه حلی برای جبران نابودی درختان در جریان پدیده زوال بلوط می داند و می گوید: کاشت بذر بلوط بسیاری از هزینه های لازم برای احیای جنگل ها را کم کرده و بخش زیادی از صدماتی که به جنگل ها وارد شده را جبران می کند.
سهرابی در پایان حرفهایش یادآور می شود مشکل حفاظتی در بحث عرصه های طبیعی به عینه مشاهده می شود و زحمات بسیاری از همکاران منابع طبیعی با چالش مواجه می کند لذا این افراد بایستی از طرف استاندار لرستان، فرمانداران، سازمان های مردم نهاد و رسانه ها حمایت شوند.
استاندار لرستان: تلاش می کنیم بلوط هایی که داریم از دست نرود
استاندار لرستان نیز که برای کاشت نهال در منطقه و بازدید از روند احیای جنگلهای بلوط در منطقه حضور پیدا کرده به برنامه ریزی ها برای مقابله با تخریب جنگلهای استان اشاره می کند و می گوید: برای مقابله با زوال بلوط و احیا و صیانت از جنگل های لرستان امسال ۱۱ میلیارد تومان اعتبار تخصیص داده شده است.
هوشنگ بازوند ادامه می دهد: کار حفاظت و احیای ۱۵ هزار هکتار از جنگلهای استان آغاز شده ولی برای استفاده درست از این اعتبارات بایستی برنامه های منظمی در دستور کار قرار گیرد.
وی در اینباره اضافه می کند: کارگروه حفاظت و احیای جنگل های استان، اداره کل منابع طبیعی و سازمان جهاد کشاورزی لرستان بایستی برنامه نگهداری از این ۱۵ هزار هکتار جنگل بلوط را ارائه داده به نحوی که نگرانی در این زمینه وجود نداشته باشد.
استاندار لرستان به برخی عوامل تخریب جنگل ها و مراتع اشاره می کند و می گوید: کوچ عشایر، زغال گیری از درختان جنگلی، چرای بی رویه دام و کشاورزی غیر اصولی از عوامل تخریب جنگل ها هستند لذا بایستی برنامه هایی برای کاهش اثرات تخریبی این عوامل ارائه شود تا آنچه داریم نیز از دست نرود.
بازوند یادآور می شود: در جلسه اول کارگروه صیانت از جنگل های استان مباحثی در زمینه چگونگی استفاده درست از اعتبار تخصیص داده شده برای احیا و صیانت از جنگل ها ارائه شد و دستگاه های مرتبط در این زمینه برنامه های خود را برای صیانت از جنگل ها اعلام کردند که امیدواریم گام های برداشته شده در این زمینه موثر واقع شود.
به هر روی کاشتن نهالهای بلوط در جای پای بلوط های خشکیده بلوطستان تنها راه حلی است که امروز متولیان امر در دستور کار گذاشته اند، ولی نباید فراموش کرد که آنچه از داشته های جنگلهای بلوط باقیست باید حفظ شود تا مبادا این نقد چندصدساله و سرمایه ارزشمند به هوای بلوط های نونهال که آیا روزی پا می گیرند یا نه، از دست برود.
