گروه اجتماعي خبرگزاري مهر دو پرده از اين پرونده اجتماعي را ورق مي زند:
پرده اول - ارديبهشت ماه سال 82
در سيزدهم ارديبهشت سال 82 ، دكتر محمود احمدي نژاد با كسب 12 راي موافق، يك راي مخالف و 2 راي ممتنع اعضاي شوراي شهر به عنوان شهردار تهران انتخاب شد و سرانجام 30 ارديبهشت و پس از طي جنجال هاي سياسي ، رسانه اي و كش و قوس هاي زياد ، حكم وي از سوي موسوي لاري وزير كشور وقت صادر شد .
اين در حالي بود كه يك روز قبل از انتخاب احمدي نژاد بعنوان شهردار تهران و بر اساس شواهد موجود ، رمضان زاده ، سخنگوي آن هنگام دولت طي اظهاراتي با اشاره به موضوع عدم عضويت شهردار در هيات دولت ، حضور شهردار تهران در جلسات كابينه را منتفي دانست .
رمضان‌زاده با رد هرگونه ارتباط بين اين تصميم و نوع گرايشهاي سياسي شهردار و اعضاي شوراي جديد شهرتهران ، در خصوص سابقه اين تصميم ، چنين اظهار داشته بود كه " به نظر مي رسد خاتمي ، رييس جمهور وقت هنگامي كه مساله آقاي كرباسچي مطرح بود ، در جلسه هيات وزيران، بحث حضور يا عدم حضور شهردار جديد وقت تهران را مطرح كرد، در آن جلسه اكثريت اعضاي هيات وزيران با حضور شهردار در جلسات هيات دولت مخالفت مي كنند . مرتضي الويري ، شهردار بركنار شده نيز طي مذاكراتي كه در همان زمان با رييس‌جمهور داشت تقاضا كرد به دليل وضع خاص تهران آن زمان و اينكه عدم حضورشان باعث تضعيف جايگاه وي خواهد شد، اين حضور تا مدتي ادامه پيدا كند و سپس كم كم به جلسات نيايند و موضوع منتفي شود...
اين تصميم با بالا گرفتن كشمكش‌هاي درون شوراي شهر و شهرداري وقت و همچنين مساله طولاني شدن استيضاح الويري به تعويق افتاد ، پس از آن نيز اختلافات بين ملك مدني و شوراي شهر تهران باعث شد موضوع عدم حضور شهردار در كابينه به تاخير افتد .
بر اساس آمار دفتر دولت ، ملك مدني و الويري هرگز به طور مرتب در جلسات هيات وزيران شركت نمي‌كردند تا اينكه در بهمن 80 ، استاندار تهران گزارشي مكتوب در مورد وضعيت شهر تهران براي رييس جمهوروقت ارسال و در آن تقاضا كرد كه به دليل وضعيت خاص و مشكلات استان تهران، ايشان هم در جلسات هيات وزيران شركت كند ، سيد محمد خاتمي نيز دستور بررسي كارشناسي اين موضوع را دادند.
پس از تهيه گردش كاري با لحاظ جميع جوانب امر، در تاريخ 3/9/81 يعني هفت يا هشت ماه بعد از تقاضاي استاندار تهران، در نامه‌اي خطاب به معاون اول اعلام كردند كه به صلاح نيست استاندار تهران در جلسات هيات وزيران شركت كند زيرا اين كار باعث تبعيض بين شهر تهران و شهرهاي ديگر مي‌شود و همان جا ذكر كردند كه به نظر من حضور شهردار تهران نيز در جلسات هيات وزيران موجه نيست و تنها به خاطر دلايل خاص اجازه داده‌اند كه شهرداران پس از آقاي كرباسچي در جلسات حضور يابند. رييس‌جمهور گفتند " از همين حالا اعلام مي‌كنم كه ضرورتي به حضور شهردار منتخب شوراي اسلامي جديد تهران در جلسه‌ي هيات وزيران نيست".
دكتر عارف، معاون رييس جمهور نيز يك روز پس از اين تصميم به دولت ابلاغ كرد كه از اوايل سال آينده ديگر نيازي به دعوت از شهردار منتخب شوراي اسلامي جديد شهر تهران نخواهد بود .
به گزارش مهر ، در همان برهه از زمان بسياري از رسانه ها ، فعالان سياسي، نمايندگان مجلس و مخالفان اين تصميم ، به طرفداري از شهردار تازه تهران ، خواستار تجديد نظر دولت در تصميم خود شده و حضور شهردار در هيات دولت را با توجه به حساسيت اين كلانشهر كه ام القراي مسلمين لقب گرفته ، به نفع دولت و مردم دانستند و آباداني تهران را مستلزم كار فراملي عنوان كردند و اظهار داشتند كه نبايد اجازه داد اين امر تحت تاثير نگرش تنگ نظرانه جناحي و سياسي جلوه كند...
مهندس چمران رييس شوراي اسلامي شهر تهران نيز با تاكيد بر اينكه شهردار قطعا نيازمند هماهنگي و ارتباط با وزرا و رياست‌جمهوري است ، مي افزايد : شهردار تهران مي تواند در كميسيونهاي هيات دولت شركت كرده و تصميمات مربوط به شهر تهران را بگيرد و در صورت لزوم نيز در جلسات هيات دولت شركت كند.
موضع گيري دولت خاتمي عليه شورا و شهردار جديد از همان نخستين روزها موجب شد دو جبهه مخالف در پاييتخت شكل گرفته و با فراهم شدن هيزم اين آتش ، شعله هاي آن هر روز بر افروخته تر شود و طي مدت دو سال كه دكتر احمدي نژاد سكان هدايت مديريت شهري تهران را به دست گرفته بود ، چالش هاي زيادي بين دولت و شهرداري را شاهد باشيم كه به واقع اغلب آن ريشه و منشاء سياسي داشت تا اختلاف مديريتي و علمي .
از همان نخستين روزهاي پس از انتخاب احمدي نژاد، بحث عدم امضاي حكم شهردار تهران از سوي موسوي لاري وزير كشور وقت مطرح شد تا اينكه پس از 17 روز وزير كشور گويا با اكراه حكم را امضاء كرد. البته قائله به اينجا ختم نشد و پس از آن هر روز موضوع چالش برانگيزي بين اين دو جبهه بر روي صفحات مطبوعات و در رسانه ها نقش مي بست كه از جمله آنها مي توان به بحران حريم تهران ، انتقال نمايشگاه ، مونوريل ، بدهي هاي دولت و پلمپ برخي از دفاتر مالياتي دولت از سوي شهرداري ، درگيري لفظي خاتمي و احمدي نژاد پس از سخنراني رييس جمهور در دانشگاه تهران و دهها موضوع ديگر اشاره كرد...
پرده دوم - شهريور ماه 84
روز 13 شهريور امسال ، دكتر محمد باقر قاليباف با كنار زدن 7 كانديداي مطرح براي تصدي پست شهرداري تهران با اخذ اكثريت آرا - 8 راي از مجموع 15راي - بعنوان سيزدهمين شهردار تهران انتخاب شد و اين بارفرمانده سابق نيروي انتظامي سكان هدايت كلانشهر تهران را در دست گرفت و جانشين رقيب اصولگراي خود در رقابتهاي انتخابات نهم رياست جمهوري شد . با اين تفاوت كه يك شهردار درد آشنا با مسايل كلان شهر تهران بر مسند رياست جمهوري تكيه زده و بسياري از صاحب نظران علي رغم حرف و حديث هاي غير رسمي مربوط به دوران انتخابات كه بين قاليباف و احمدي نژاد حصار مصنوعي بلندي كشيده بود ، حل مشكلات انبوه پايتخت در سايه تعامل مثبت بين دولت و شهرداري در اين دوره انتظار مي كشيدند . غافل از اينكه مهمترين خصوصيت تاريخ تكرار شدن آن است!
متاسفانه در يك رويكرد غير ضرور بار ديگر صدور حكم شهردار تهران در دولت شهردار اسبق تهران نيز با چالش مواجه شد و به نوعي فرآيند دوران خاتمي و احمدي نژاد در اين دوره نيز تكرار شد. به دلايل مختلف و ناپيدا امضا و ابلاغ حكم توسط وزير كشور به تاخير افتاد و عليرغم دو بار راي گيري حتي شبهاتي مبني بر كافي نبودن آراي قاليباف براي شهردار شدن هم مطرح شد و مطالب ناپسندي را در رسانه ها دامن زد . شهردار قانونا معلوم بود و حتي در سركار حاضر مي شد و مردم نيز قاليباف را درقامت تازه پذيرفتند اما تشريفات اين مساله در دولت گرفتار بروكراسي بود تا اينكه بالاخره حكم فاليباف با اما و اگرها پس از 10 روزتاخير صادر شد...
اما اين پايان ماجرا نبود و پس از پايان يافتن چالش صدور حكم، نوبت چالش جديدي به نام حضور شهردار تهران در هيات دولت شد.
دكتر احمدي نژاد در دوران مبارزات انتخاباتي حضور شهردار در هيات دولت را ضرورت دانسته و حتي با توجه به وقوفي كه ايشان به اهميت مسايل شهري داشتند موضوع ايجاد معاونت شهري و .. هم در دولت تازه به گوش رسيد ، اما بعد از انتخاب قاليباف فتيله اين حرارت درست ، در مديران دولت جديد پايين كشيده شد. حال آنكه خود رييس جمهور و عمده دولتمردانش خون دل خورده هاي شهرداري تهران و شوراي آن هستند. با اين وصف چرا آمال و آرزوهايي كه براي ارتقاي سطح خدمات رساني در شهرداري تهران متصور بودند به فراموشي سپرده شد. و چرا در نخستين روزهاي حضور دكتر قاليباف مجددا بحث از عدم ضرورت حضور شهردار در هيات دولت مطرح شده و با استناد به دستور دولت خاتمي از شهردار تهران براي شركت در جلسات هيات دولت دعوت به عمل نمي آورند!
به گزارش "مهر" اين در حالي است كه وقتي تلاش هاي دولت براي ايجاد معاونت شورا و شهرداري به نتيجه نرسيد ، علي رغم مخالفت هاي شديد نمايندگان مجلس ، اعضاي شوراي شهر و ساير صاحب نظران، شاهد حضور برخي از اعضاي اين شورا در جلسات هيات دولت به صورت عضو ثابت هستيم. اما از شهردار تهران كه مجموعه وظايف و نقش هايش اگر بيشتر از برخي وزرا و حاضران در اين جلسات نباشد كمتر هم نيست ، تاكنون دعوتي به عمل نيامده است .
در زمان تصدي دكتر احمدي نژاد بر شهرداري تهران ، اقدام دولت خاتمي در عدم دعوت از وي به هيات دولت ، يك حركت حزبي و سياسي تلقي مي شد. در حالي كه هر دوي اين عزيزان تا آخرين مراحل انتخابات "كانديداي اصولگرايان" خوانده مي شدند ، براستي حال بايد حركت دولت احمدي نژاد در قبال شهردار تهران را چگونه ارزيابي كرد؟
دكتر احمدي نژاد در يكي از سخنراني هاي خود بعنوان شهردار تهران با اشاره به اينكه صحنههاي سياسي در كشور هر ساله تكرار مي شود، تصريح كرده بود : بايد مراقب باشيم كه صحنه سازندگي و خدمتگزاري از فضاهاي سياسي تاثير نپذيرد .
وي در ادامه افزوده بود : آن چيزي كه براي كشور اصل است، سازندگي بوده و هر عنصري كه سازندگي را به تاخير بيندازد، عنصر مخرب و ميكروب است و مجموعه مديريت شهري بايد به شدت مراقب باشد كه اين ميكروبها وارد فضاي كاري آنان نشود .
به اعتقاد احمدي نژاد ، عدهاي در كشور حيات خود را در جنجالهاي سياسي مي بينند و آن چيزي كه هم اكنون با فشار تبليغات به جامعه ما تحميل مي‌شود، كار سياسي است و نام آن عقب ماندگي و عقب نگه داشتن است .
حال با توجه به اينكه روزي رييس جمهور جديد و يارانش ، مهندس چمران رييس شوراي اسلامي شهر تهران و بسياري از افراد صاحب نظر ديگر كه خود روزگاري از منتقدان سر سخت نظريه عدم حضور شهردار تهران در جلسات هيات دولت بودند و اين كار دولت خاتمي را اقدامي ناپسند و تصميمي حزبي و سياسي عنوان مي كردند ، چرا امروز در برابر تكرار يك چالش بي حاصل و فرساينده سكوت مي كنند؟ ميكروبي كه به قوا احمدي نژاد فضاي همكاري نيروهاي خدوم نظام اسلامي را چركين مي سازد؟!
مگر نه اينكه تهران يك ابر شهر است و به گفته برخي عزيزان خود به تنهايي از بسياري از كشورهاي منطقه بزرگتر بوده و به نوعي " كشور شهر" است و يا اينكه مگر رييس جمهور محترم خود از طرفداران تشكيل مديريت واحد شهري نبوده و نيست . پس چرا امروز از بدنه هيات دولت زمزمه هايي مبني بر ضروري نبودن حضور شهردار در جلسات كابينه به گوش مي رسد؟
شايد هم به قول دكتر احمدي نژاد، صحنه هاي سياسي كشور هرسال بايد تكرار شود و به احتمال زياد با اين روند بزودي شاهد تشكيل چالش هاي غير سازنده و مخرب ديگري بين شهرداري و دولت با موضوعات تكراري مثل بودجه ، مونوريل ، بدهي هاي دولت به شهرداري ، انتقال نمايشگاه و... باشيم. خداكند اينگونه نباشد ... ان شاء الله
راستي چرا با اينكه همه دل آزرده ايم ، بازهم ويروسهاي غير سازنده در فضاي سازندگي و خدمتگزاري پراكنده اند؟ وچرا باور نمي كنيم كه افكار عمومي ؛ خسته از چالش هاي فرساينده و بي حاصل ، ابتدا چشم انتظار شادابي و يكرنگي و "مهرورزي" در منطقه قدرت هستند!
احمدي نژاد و قاليباف هر دو به ميزان همتي كه صرف خدمت به خلق خدا مي كنند، در پيشگاه خدا و مردم عزيزند. اميدواريم با تدبير و اعتناي ويژه رييس جمهور محترم، فضاي سازندگي كشور فقط شادابي و يكدلي و "مهرورزي" را تكرار كند.
نظر شما