مدير انتشارات " امتداد " در ادامه صحبت هاي خود افزود : به اعتقاد من گاهي بي تفاوتي ، به مفهوم عالي ترين شكل اعتناست ، بايد به نويسنده اجازه داد آن چه را كه در وجودش دروني شده ، به روي كاغذ بياورد و برداشت هاي خود را از صحنه هاي پايداري به طور آزاد روايت كند.
|
اگر ادبيات پايداري ما از همان نخست ، امري شخصي با تاثير گذاري ژرف بر آحاد جامعه تلقي مي شد و نقد اين آثار به حساب جانبداري يا مخالفت شخصي به شمار نمي آمد ، اكنون صاحب ادبيات موفقي در زمينه پايداري بوديم كه به طور نسبي به بيان درد و رنج و مقاومت مردم ما در طول هشت سال دفاع مقدس مي پرداخت. |
نويسنده " ملاقات با مسيح " تصريح كرد : ما در ادبيات پايداري موجود ، در حد و اندازه " برهنه ها و مرده ها " اثر " نورمن ويلر " و " راه هاي افتخار " به قلم " همفري كاب " يا " ديوار " نوشته " ژان پل سارتر " و همچنين " خاموشي دريا " و " بادبادك ها " و چندين اثر ديگر كه در ادبيات مقاومت و پايداري جهان از آوازه زيادي برخوردارند ، چيزي نداريم .
فتح الله بي نياز گفت : البته آثاري مانند " زمين سوخته " نوشته مرحوم احمد محمود ، " هلال پنهان " به قلم علي اصغر شيرزادي ، " سفر به گراي 270 درجه " نوشته احمد دهقان ، " عشق سالهاي جنگ " تاليف حسين فتاحي و " ملاقات در شب آفتابي " اثر علي موذني در زمينه ادبيات پايداري ، قابل ملاحظه هستند ، اما متاسفانه به دلايل پر شماري كه كلام را به درازا مي كشاند ، نمي توان از اين آثار به عنوان " زبده " ياد كرد.
 |
وي با تاكيد بر اين كه در زمينه داستان كوتاه پايداري نيز قدم هايي برداشته شده است ، افزود : چند اثر از فيروز زنوزي جلالي ، داوود غفارزادگان ، يزدان سلحشور ، احمد غلامي ، شهريار مندني پور ، حسن اصغري ، سيد مهدي شجاعي و محمد محمد علي خوانده ام كه به دلايل ساختاري و توفيق هاي محتوايي در ادبيات پايداري سرزمين ما ماندگار مي شوند.
|
|
| نام گوينده : فتح الله بي نياز |
وي با اظهار تاسف از اين كه ادبيات پايداري ايران نتوانسته است در سطح بين المللي شناخته شود ، گفت : متاسفانه هيچ نهاد يا تشكيلا تي وجود ندارد كه ترجمه ادبيات ايران را اعم از پايداري و ساير موضوعات و مضاميني كه نويسندگان ايراني به آن پرداخته اند ، بر عهده بگيرد ، اما اگر روزي هم قرار شود كه اين كار صورت بگيرد ، بايد نحوه كار مشخص باشد و از همان ابتدا سوالهايي در اين باب مطرح است ، اينكه آيا به آثار موافقان و مخالفان جنگ ، نگاه يكسان صورت مي گيرد و يا ترجمه كنندگان به اين نوع آثار نگاه گزينشي خواهند داشت و آيا اصولا ادبيات ، يعني " ادبيت " آثار مورد توجه است ؟ به نظر من در اين زمينه بايد بيشتر صبر كرد.
اين نويسنده و منتقد ادبيات داستاني خاطر نشان كرد : نوشتن امري دروني و كاملا شخصي است كه از درد، رنج ، شور و عواطف نويسنده سرچشمه مي گيرد ، بنابر اين ، خود مردم هستند كه بايد درباره آثاري كه عرضه مي شود داوري كنند و نويسنده را مورد حمايت قرار دهند ، البته در راس هرم خوانندگان ، منتقدان هستند كه بايد صرفا بر مبناي " نظريه هاي ادبي " قضاوت كنند ؛ مثل كاري كه خانم بلقيس سليماني در كتاب " تفنگ و ترازو " كرد. . .
 |
وي كه خودش نيز چند كتاب با موضوع " پايداري " منتشر كرده است و رماني آماده انتشار دارد كه مراحل پاياني ويرايش را پشت سر مي گذارد ، گفت : ما در مقابل تهاجمي كه به كشورمان شد ، دفاع كرديم وگرنه به قول " جان اشتاين بك" هيچ انساني ، مرگ ، فقر و هراس حاصل از جنگ را دوست ندارد.
نظر شما