به گزارش گروه دين و انديشه "مهر"، برنت كاوفمان، رئيس بنياد فرهنگي شلوس نويهاردنبرگ برلين، در آغاز سخنانش به ذكر ريشه لغوي Heimat پرداخت و گفت : اين واژه با آنچه در كشورهاي ديگر به مفهوم وطن يا ميهن اطلاق مي شود تا اندازه اي فرق دارد و به خاطر موقعيت تاريخي آلمان در مقابل واژه هاي ديگري چون ملت Nation و مام ميهن يا سرزمين پدري Vaterland وضعيت خاصي پيدا كرده است، زيرا اين دو واژه اخير پس از دو جنگ جهاني و شكست آلمان مفهومي منفي پيدا كرده اند كه مردم عملاً از بيان آن اكراه دارند.
كاوفمن پس از شرح كوتاهي از تحولات اين واژه در مسير تاريخ، مفهومي را كه وطن در عصر ما يافته است مطرح ساخت و گفت : وطن نيز در فرايند جهاني شدن اعتبار تاريخي خود را از دست داده است.
رئيس بنياد فرهنگي شلوس نويهاردنبرگ برلين در ادامه افزود: درك از تعلق به يك موطن خاص در دنيايي كه از بام تا شام با اموري مواجه هستيم كه با وطن ما بيگانه اند و حتي زبان ما هم به دام واژه هاي بيگانه آلوده ميشود، ديگر بسادگي گذشته نيست.
كاوفمن در پايان سخنان خود با ابراز تأسف چنين نتيجه گيري كرد: دنيا به سوي انزواي فردي پيش ميرود، چرا كه در اين جهان تعداد كساني كه زندگي شان به كار، كامپيوتر سفري و ارتباط با شبكه اينترنت مختص مي شود و وطن خود را در همين فضاي محدود مي يابند و مي بينند، مدام افزايش مي يابد.
در پايان اين نشست، دكتر محمد علي رجبي، رايزن فرهنگي ايران، به مفهوم وطن در اسلام، قرآن مجيد و در عرفان اسلامي اشاره كرد. كاوفمن نيز اذعان داشت كه در سخنان خود مفهوم وطن در اديان الهي و از جمله اسلام را مد نظر نداشته و تنها جنبه هاي مادي آن را مطرح ساخته است.
نظر شما