به گزارش گروه فرهنگ و هنر "مهر"، در اين نشست كه با حضور بهزاد صديقي (كارگردان) و آتش تقيپور و مجيد علمبيگي (نمايشنامهخوانها) در ادامه مجموعه نمايشنامهخوانيهاي دي ماه خانه هنرمندان ايران برگزار شد، بهزاد صديقي با اشاره به محتوا و غناي موجود در برخي متون نمايشي و آثار دوران قاجار گفت: "اين نمايشنامهها كه اغلب چاپ نشده و يا اگر هم چاپ شدهاند اجرا نشدهاند، عموما بازتاب دهنده اوضاع سياسي و اجتماعي دوران قاجار هستند و ويژگيهايي دارند كه اجراي آنها را دشوار ميكند. اولين دشواري كه در اجراي نمايشنامهخواني اين نمايشنامه با آن مواجه بودم در دسترس نبودن متن نمايشنامه بود."
وي نمايشنامه "سوسمارالدوله" را يكي از نمايشنامههاي دشوار به لحاظ اجرايي ارزيابي نمود و با اشاره به ساختار روايي آن افزود: "نمايش "سوسمارالدوله" يكي از جذابترين و مهجورترين متون نمايشي دوران قاجار است. در اين نمايشنامه سه روايت و قصه وجود دارد كه به صورت قصه در قصه در گفتگويي بين سوسمارالدوله و كلانتر شكل ميگيرد. از آنجا كه نويسنده اثر يك مبارز بوده تلاش ميكرده نقش و سهمي در بيداري آن جامعه ايفا كند. بنابراين با سه رويكرد اجتماعي، سياسي و فرهنگي جامعه آن زمان را به تصوير ميكشد. در بخش اول حكايتي در خصوص روسپيگري درباري آن دوران بازگو ميكند در روايت بعدي فقر و فلاكت مردم آن دوران را به مثابه يك تراژدي نشان ميدهد و در بخش سوم نيز زوال فرهنگي حاكمان ظالم و ستمگر آن دوره را ميبينيم."
به گفته صديقي در لا به لاي متون دوران قاجار ويژگيهايي يافت ميشود كه خواندن آن را براي نسل امروز نيز جذاب ميكند و خوب است نمايشنامههاي دوران قاجار با يك رويكرد و ويرايش و نگاه جديد چاپ شوند يا در صحنه اجرا گردند تا نسل جديد نيز با ادبيات نمايشي آن دوره بيشتر آشنا شوند.
آتش تقيپور، نمايشنامهخوان نقش كلانتر در نمايشنامهخواني "سوسمارالدوله"، نيز با اشاره به اينكه آثار بزرگ نمايشي همواره در دورانهاي بعد از خود نيز تاثيرگذار و قابل اجرا هستند گفت: "نمايشنامه بايد صد در صد بازتاب دهنده مسائل پيرامون نويسندهاش باشد و اصولا نويسنده نميتواند و نبايد رابطهاش را با جامعه قطع كند. نوع نگرش در اين نمايشنامه در آن دوران در كشورهايي مثل آذربايجان يا تركيه نيز تجربه شده است."
اين نشست پس از اجراي پاياني اين نمايشنامهخواني در تالار بتهوون خانه هنرمندان ايران برگزار شد.
نظر شما