به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی و گردشگری ،محسن زینی وند سرپرست هیات باستان شناسی محوطه لشگرآباد با اعلام این مطلب گفت : در برخی از ۸ گمانه ایجاد شده در دور نخست و همچنین در گمانه های بخش دوم در جنوب غربی و شمال شرقی به آثار فرهنگی دست یافتیم.
به گفته وی ، براساس یافته های سفالی و گاهنگاری نسبی آنها این محوطه در بردارندة آثاری از هزاره سوم پیش ازمیلاد و دوره اسلامی است.
وی افزود:دراین عملیات همچنین مشخص شدکه عرصه محوطه تپه لشگرآباد گسترده تر از امروز و تقریباً، بیضی شکل بوده است. رصه ظاهری این محوطه کاملا دایره ای، به قطر ۹۰ متر است که وضیعت مناسب حفاظتی ندارد؛ زیرا علاوه بر بریده شدن بخشی از تپه برای ایجاد جاده آسفالته در بیشتر جهات آن ساخت و ساز صورت گرفته و حتی بخش هایی از آن نیز توسط مالکان بریده و به مثابه دیواری از آن استفاده شده است.
به گفته وی ،قسمتهایی از این اثر ارزشمند باستانی به دلیل عوامل مختلفی مانند ساخت باغچه ویلا، ساختمان سازی، ایجاد باغ و تاسیسات شهری و...تخریب شده به گونه ای که این تپه درحال حاضر از وضعیت حفاظتی مناسبی برخوردار نیست.
این باستان شناس تصریح کرد: به همین دلیل تعیین عرصه حقیقی و پیشنهاد حریم تپه لشگرآباد با استفاده از گمانه زنی به منظور حفاظت و جلوگیری از تخریب بیش از حد آن و ارائه ضوابط حفاظتی مربوطه در دستور کار اداره کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان البرز قرار گرفت.
به گفته زینی وند،مشخص کردن دامنه گسترش تپه در جهات مختلف، وسعت محوطه، ارائه برنامه های باستان شناختی آتی، مطالعه و طبقه بندی یافته های فرهنگی حاصل از گمانه زنی ها و مطالعه ویژگی های محیطی و فرهنگی پیرامون اثر از اهداف دیگر گمانه زنی تپه لشگر آباد است. در عملیات تعیین عرصه و پیشنهاد حریم در مجموع ۱۳ گمانه ایجاد شد و از فرایند این کار به نتایج مطلوبی دست یافتیم.
تپه لشگر آباد به وسعت حدود یک هکتار و با ارتفاع ۱۰متر در مرکز روستایی به همین نام و در شهرستان ساوجبلاغ و به فاصلۀ ۱۵۰ متری غرب جاده سهیلیه قرار دارد. مالکیت بخش اعظم عرصه تپه ،دولتی است و حریم و اطراف آن متعلق به کشاورزان و مالکیت خصوصی دارد.تپه لشگرآباد در سال ۱۳۸۲ شمسی با شمارۀ ۱۰۸۳۳ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است..
نظر شما