به گزارش خبرنگار مهر، کیومرث پوراحمد شامگاه دوشنبه در نشستی صمیمی با علاقهمندان هنر سینما از ویژه برنامههای ششمین جشنواره ملی فیلم کوتاه اظهار داشت: در ابتدا این مطلب را باید خطاب به جوانان علاقهمند به هنر سینما بیان کنم که تصور نکنید که ما را در سینمای ایران تحویل میگرفتند، بلکه همه ما نیز شبیه بسیاری از جوانان امروز سختیهایی همچون عدم پشتیبانی و توجه را تحمل کردیم.
وی با اشاره به اهمیت هدفگذاری هنرمندان و مشخص کردن تصویری از آینده بیان داشت: زمانی که کار خود را در سینما آغاز کردم این افق هدف را برای خود در نظر بگیرم که در ۴۰ سالگی به یک نقطه اوج رسیده باشم.
کارگردان پیشکسوت کشورمان تاکید کرد: اگر آن روز یک سینماگر جهانی شدن را به عنوان هدف در نظر گرفته مطمئنا امروز به آن دست یافته بودم.
وی با اشاره به ساخت فیلم قصههای مجید تاکید کرد: با خواندن این قصهها حس کردم گویی متناسب با روحیه کارگردانی مانند من نوشته شده است و با هوشنگ مرادی کرمانی نویسنده داستان صحبت کردم که یک سال طول کشید تا ۱۲ داستان از ۶۰ مورد را نوشته و تبدیل به فیلمنامه کنم.
کارگردان قصههای مجید تاکید کرد: بخش زیادی از خاطرات نوجوانی خود را وارد داستان قصههای مجید کردم و بر این اساس برخی فیلمها بسیار شبیه کتاب و برخی از آن دور است.
با ساخت فیلم قصههای مجید به مرحلهای که دوست داشتم رسیدم
کارگردان سینمای ایران با بیان اینکه با ساخت فیلم قصههای مجید به مرحلهای که دوست داشتم رسیدم، تاکید کرد: من هنوز هنگام ساخت فیلم خود را در آغاز راه و فیلمساز متوسطی می دانم که سعی می کند، بهتر باشد.
وی در پاسخ به این سوال که دغدغه اصلی شما در سینما چیست، گفت: دغدغه من ساخت فیلم خوبی است که خودم و مردم آن را بپسندند.
پوراحمد در پاسخ به این سوال که چرا مجید تلخ است و بغض در چهره دارد، این بغض در کجای زندگی شما وجود داشته است، ابراز داشت: البته من اعتقاد دارم که فیلم تلخ و شیرین است؛ من به نوعی یتیم بودم چراکه ما ۱۲ فرزند بودیم و در نتیجه سهم من از محبت اندک بود.
پوراحمد گفت: از سویی من لکنت زبان داشتم و لهجه نجف آبادی ما را نیز مسخره می کردند در نتیجه گوشه گیر بودم، زمانی که کتاب و سینما را کشف کردم زندگی من عوض شد و از مدرسه فرار می کردم تا به سینما بروم.
وی با یادآوری این خاطره به انتقاد از نحوه آموزش در ایران پرداخت و گفت: هنوز روند آموزشی درسهای بیتاثیر در زندگی آینده فرد نیز ادامه دارد.
درون من هنوز یک کودک بازیگوش زنده است
کارگردان پیشکسوت ایران در پاسخ به این سوال که به چه دلیل اغلب فیلمهای وی در ژانر کودک است و حتی آدم بزرگهای وی نیز کودک هستند، گفت: من با گذر زمان سن خود را احساس نمیکنم، درون من هنوز یک کودک بازیگوش است و گاهی نیز شور و شوق جوانهای ۱۸ ساله را دارم.
پوراحمد در ارتباط با بازی گرفتن از بازیگران کودک در فیلمهایش اظهار داشت: اگر انتخاب بازیگر به ویژه افراد آماتور به شکل صحیح انجام شود ۵۰ درصد مشکل رفع شده است و سپس در صحنه درباره کودکان یا بزرگسالان سعی می کنم، شرایط واقعی ایجاد کنم.
وی در پاسخ به این سوال که خود را متاثر از موج نوی سینمای ایران یا فیلمهای جهانی می داند یا خیر، گفت: من از سن ۱۳ تا ۱۴ سالگی مدام هر شب فیلم می بینم و سینما را از همین طریق دوست داشتم اما با اطمینان می گویم که فیلمساز باز نیستم و تحت تاثیر هیچ کس نبوده ام.
فیلم خوب باید در پایان در ذهن تماشاچی آغاز شود
کارگردان قصه های مجید تاکید کرد: فیلم خوب فیلمی است که در پایان در ذهن تماشاچی تازه آغاز شود نه اینکه در انتها واقعا در ذهن مخاطب به پایان برسد.
پوراحمد با بیان اینکه ما در همین جامعه زندگی می کنیم و ایده خود را از همین مردم دریافت می کنیم، تاکید کرد: با دلگرمی هایی که از امرالله احمدجو دریافت کردم فیلمنامه طنزی در ارتباط با محمدرضا پهلوی به ذهن من رسیده است که تصمیم دارم آن را آغاز کنم.
نظر شما