خبرگزاری مهر-گروه استانها: پارکور در کشور مجوز فعالیت رسمی نداشته و زیر مجموعه هیچ فدراسیونی محسوب نمی‌شود؛ اما هیجان این رشته موجب شده است تا باشگاه‌هایی با عناوینی از قبیل هنرهای رزمی یا هنرهای فردی به آموزش این رشته بپردازند.
پارکور رشته ای ورزشی است که از ترکیب حرکات جذاب دوهای پر سرعت پرش‌های دیدنی و جست و گریزهایی که زمینه آن داشتن آمادگی بدنی بالاست، تشکیل شده است.
پارکور را هنر رسیدن از نقطه ای به نقطه دیگر در کمترین زمان ممکن می‌دانند که از حرکات ژیمناستیک ترکیب شده و با هدف کمک در مواقع اضطراری به وجود آمده است.
به ورزشکاران رشته پارکور تراسور گفته می شود، این ورزش نیاز به لباس خاصی ندارد و با یک دست لباس ورزشی ساده و یک دست کفش مناسب نیز می توان آن را انجام داد
هدف پارکور رسیدن به مقصد با استفاده از کاراترین، روان‌ترین و مستقیم‌ترین مسیر و مناسب‌ترین حرکات است هدف پارکور رسیدن به مقصد با استفاده از کاراترین، روان‌ترین و مستقیم‌ترین مسیر و مناسب‌ترین حرکات است که می‌تواند شامل دویدن، پریدن، بالا رفتن و خزیدن باشد، اما هر چقدر پارکور در ایران شناخته‌تر می‌شود و محبوبیت بیشتری می‌یابد به همان اندازه خطرناک‌تر می‌شود.
مرگ مغزی یک پارکوریست در کرج و قطع نخاع شدن یکی از بدلکاران سینما در نتیجه حرکات خطرناک پارکور باعث شده تا بسیاری خواستار منع گسترش این رشته ورزشی در ایران شوند، اما جای سئوال وجود دارد که واقعاً پارکور رشته خطرناکی است یا اینکه آن اتفاق‌های تلخ را باید به پای سهل‌انگاری خود ورزشکاران نوشت؟
یکی از فلسفه‌های این ورزش، اتکا به توانایی‌های جسمی و ذهنی افراد برای کمک کردن به کسانی است که در شرایط خاصی قرار دارند و به همین دلیل در این ورزش خبری از مسابقه و رده‌بندی ورزشکاران و غیره نیست، زیرا هر کسی تنها برای خودش و نه برای اثبات برتری خود، تمرین می‌کند.
هنر پشت سر گذاشتن موانع با به چالش کشیدن فیزیکی و جسمی خود باعث می‌شود که با موقعیت‌های زندگی روزانه آسان‌تر کنار بیاییم و وقتی یک مانع یا به عبارتی وضعیتی دشوار در زندگی ما پدیدار شود، یک تراسور همانگونه که در پارکور یاد گرفته، سریع و کارا بر آن غلبه می‌کند و بدون تغییر مسیر به راه خود ادامه می‌دهد.
در استان همدان نیز علاقه مندان زیادی به این رشته ورزشی وجود دارند. به‌منظور آشنایی بیشتر با این رشته ورزشی با یکی از فعالان این عرصه گفتگویی صورت گرفته که در ادامه می‌خوانیم.
ابراهیم ایرانی یکی از مربیان ورزش پارکور در استان‌همدان است که در این رابطه و ورزش پارکور به خبرنگار مهر می گوید از ابتدا با ورزش رزمی موی تای و آمادگی جسمانی شروع کرده و از سال ۸۳ با ورزش پارکور آشنا شده است. او از سال ۸۷ به‌صورت حرفه‌ای این ورزش را دنبال کرده و در حال حاضر مربی رشته پارکور است.
*مختصری از این رشته برایمان توضیح دهید؟
ورزش پارکور از فرانسه شروع شد و به ایران رسید و سال ۱۳۸۳ فیلمی به اسم «یاماگاسی» از سیمای جمهوری اسلامی ایران پخش شد که داخل فیلم یک سری حرکات نمایشی انجام می‌دادند که ما هم به همان شکل آنها را انجام می‌دادیم؛ اما بعد از چهار سال فهمیدیم که نام این رشته پارکور است.
آن زمان در شهرهای ایران نیز این رشته ورزشی فعال بود و ما هم چون مکان خاصی نداشتیم در پارک‌ها و بوستان و خرابه‌ها تمرین می‌کردیم؛ رفته رفته تعداد فعالان این رشته بیشتر شد و همین امر سبب شد که همچنان قوی‌تر از قبل پابرجا بمانیم.
*تعداد کسانی که در حال حاضر در همدان این ورزش را انجام می‌دهند چند نفر و معمولاً در چه رده سنی هستند؟
از سال ۸۶ این رشته ورزشی را به‌صورت حرفه‌ای‌تر دنبال کردیم و تعداد بچه‌های تیم بیشتر شد و حرکات جدیدتری یاد گرفتیم و سایت‌های مربوط به این ورزش را دنبال کردیم و در حال حاضر حدود یک هزار نفر در استان‌همدان و شهرستان‌های اطراف پارکور کار می‌کنند و معمولاً از رده سنی ۱۳ سال به بالا و تا سن ۴۵ سال در گروه همدان فعالیت دارند.
*نظرتان در خصوص خطرناک بودن این رشته از دید عموم چیست؟
در تمام رشته‌های ورزشی خطر وجود دارد و یا حتی می‌توان از آن رشته در موارد خلاف قانون استفاده کرد و این فقط مختص ورزش پارکور نیست و اگر در سایت هر ورزشی بروید می‌توانید تعداد مصدومیت را ببینید که چقدر صدمات جدی پیدا کردند.
* از مشکلات این رشته ورزشی بگویید
مهم‌ترین مشکل سوءتفاهمی است که هیئت ژیمناستیک با ما دارد به طوری که بارها عنوان کرده اند که پارکور همان حرکات ژیمناستیک است درصورتی‌که این‌طور نیست و شباهت یک سری حرکات بین دو رشته باعث این موضوع شده است.
ژیمناستیک یعنی حرکات نمایشی روی پیست نمایشی با وسیله‌ای که از قبل برای آن تعریف‌شده و در چهارچوب خاص خود، اما پارکور به معنای عبور از موانع در سریع‌ترین و بهترین روش ممکن در همان لحظه بدون حرکات نمایشی است.
ورزش ما از یک خانواده بزرگ در ایران تشکیل‌شده که اعضای آن مسابقات برگزار می‌کنند و داوری خاص دارند و برای هر مسابقات حرکات سطح‌بندی شده وجود دارد و موضوع حرفه‌ای بودن و نیمه‌حرفه‌ای بودن برای آن مطرح است.
باوجود موانع و مشکلات در تمام شهرها پارکور تمرین می‌کنند و حتی آموزش می‌دهند و حتی در قزوین یک سالن به‌اندازه استادیوم قدس همدان در اختیار پارکوربازها قراردارد.
البته در تویسرکان و دریکی از پارک‌ها شرایط تمرین با موانع موردنیاز برای پارکور کارها فراهم است و به این ورزش زمین اختصاص داده و پیست درست کردند و حتی تابلوی آموزش پارکور نیز نصب شده است.
همدان از قطب‌های قوی ورزش پارکور است اما هنوز سالن مخصوصی برای تمرین پارکور ندارد؛ درصورتی‌که شهرستان‌ها تمرینات و آموزش‌ها را در همدان دوره می‌بینند.
ما به رسمیت شناخته‌نشده‌ایم و این رشته ورزشی فرهنگ‌سازی نشده و تربیت‌بدنی و اداره ورزش و جوانان هر شهر کمکی به این رشته در شهر خود داشته است و این درحالی است که حتی از اساتید دانشگاه و پزشکان در این رشته فعالیت می‌کنند.
*نظر خانواده‌ها در مورد این رشته چیست و نسبت به فعالیت فرزندانشان در این رشته چه واکنشی نشان می‌دهند؟
مسابقاتی طی ماه گذشته در همدان برگزار شد و دغدغه بعضی خانواده‌ها این بود که رشته پارکور خطرناک است اما درنهایت در آخر برنامه خانواده‌ها خیلی راضی بودند و استقبال و حمایت خود را از این رشته اعلام کردند.
از مسئولان استان همدان تقاضا داریم حداقل یک‌بار از نزدیک نوع فعالیت این رشته ورزشی را ببیند و حمایت کنند چراکه بچه‌های پارکور همدان با تمام سختی‌ها و مشکلات سال گذشته، همچنان به فعالیت خود ادامه داده اند.
از شهرداری و سازمان‌های وابسته به آن تقاضا داریم ما را حمایت کرده و فضایی را در پارک به ما اختصاص بدهند تا بستری فراهم شود که تخلفات درون پارک‌ها کمتر شود.
*آیا تابه‌حال برای این درخواست‌ها اقدام کرده اید؟
ما تاکنون از هیئت‌های مختلف به خصوص هیئت ژیمناستیک درخواست کرده و پرونده تشکیل داده ایم که درخواست ما رسیدگی شد اما بعد از ۶ ماه مجدد به ما اعلام کردند که ورزش پارکور خطرناک است. درصورتی‌که تمام ورزش‌ها خطرناک هستند و از تمام رشته‌ها می‌توان برای موارد خلاف قانون استفاده کرد و این فقط مختص رشته پارکور نیست.
* سخن پایانی؟
دستگاه های اجرایی از ورزشکاران این رشته برای مراسم مختلف از جمله مراسم افتتاحیه و اختتامیه‌ها استفاده می‌کنند چراکه ما باعلاقه این کار را انجام می‌دهیم و امیدواریم که این رشته ورزشی به‌طورجدی رسمیت پیدا کند و ما بتوانیم در شرایطی بهتر این ورزش را دنبال کنیم.
نظر شما