به گزارش خبرنگار مهر، دوچرخه سواری یکی از رشته هایی بوده که در تاریخ بازیهای آسیایی همیشه شرکت کرده است. حاصل این حضور پررنگ در دوازده دوره مسابقات کسب چهار مدال طلا بود که از این بین دو مدال آن در بازیهای آسیایی سال 1974 تهران حاصل شد که باید آن را به حساب میزبانی گذاشت. غیر از این 15 مدال نقره و برنز دیگرهم برای دوچرخه سواران ایرانی ثبت شده است.
ایرانی ها در مجموع در مسابقات 1951 دهلی نو بدون کسب مدال، سال 1958 توکیو با دو نقره، سال 1966 بانکوک با دو مدال برنز، سال 1970 بانکوک را با دو مدال نقره و برنز طی کردند. این تیم موفقترین حضور خود را در سال 1974 در بازیهای آسیایی تهران با کسب دو مدال طلا، دو مدال نقره و دو مدال برنز داشته است. بعد از این درسالهای 1982 دهلی نو دو مدال برنز، و در سال 1986 سئول یک مدال طلا و یک مدال برنز بدست آورد تا دوران طلایی اش به اتمام برسد.
تیم ایران دردو دوره بازیهای 1990 و 1994 پکن و هیروشیما مدالی کسب نکرد و بعد از هشت سال شکست در مسابقات، سال 1998 بانکوک آخرین مدال طلای خود را به همراه یک برنز بدست آورد. تیم دوچرخه سواری ایران در بازیهای بوسان کره جنوبی تنها یک مدال نقره در رشته چهارکیلومتر تعقیبی تیمی داخل پیست را درکارنامه خود به ثبت رساند.
کاروان اعزامی تیم ملی دوچرخه سواری ایران به بهانه بازیهای آسیایی طی چند ماهه گذشته امکانات در خور توجهی را از آن خود کرد. البته باید این نکته را ذکر کرد که تنها نقطه ضعف تیم ملی در این مدت تمرینات کم و عدم حضور در رقابتهای رشته پیست بوده است که اگر نتیجه درخور توجهی در بین هشت رشته داخل پیست برای ایران حاصل نشده است، باید این نتیجه را به این بهانه نادیده گرفت.
نتایج کسب شده توسط تیم ملی دوچرخه سواری ایران تمام خواب های طلایی لیندنر سرمربی آلمانی این تیم را بر هم زد. لیندنر که بلند پروازی های زیادی برای این تیم داشت، پیش بینی می کرد که در بازیهای آسیایی دوحه سه مدال طلا و بقیه تیم هم حداقل هفت مدال رنگارنگ کسب می کنند. اما مسئولان فدراسیون از جمله آشتیانی رئیس فدراسیون و خالقی سرپرست این تیم پیش بینی نهایی خود را روی چهار مدال شامل دو مدال در مسابقات جاده و دو مدال در مسابقات پیست انجام داده بودند که در نهایت نیز همین نتیجه برای تیم ایران بدست آمد. با این تفاوت که برخی از پیش بینی ها همچون کسب مدال طلا توسط قادر میزبانی درست از کار در نیامد تا کاروان دوچرخه سواری ایران در حسرت یک مدال طلا بماند.
مهدی سهرابی دوچرخه سوار ایرانی در دومین روز این مسابقات توانست با کسب زمان سه ساعت و چهل و پنج دقیقه و دو صدم ثانیه مسافت 170 کیلومتری این دیدارها را رکاب زده و به عنوان نائب قهرمانی در رشته استقامت جاده برسد و بعد از رودکی دومین مدال آورکاروان ایران باشد. این مدال برای دوچرخه سواری ایران با ارزش بود برای اینکه بعد از کسب مدال توسط کوهی در مسابقات آسیایی تهران توفیق کسب هیچ عنوانی در بخش انفرادی جاده در سطح این بازیها، از آن ایرانی ها نشده بود و شاید اگر کمی چاشنی شانس را به این نتیجه اضافه می کردیم می توانستیم یک مدال طلا را برای تیم ایران بدست آوریم.
در بخش تیمی استقامت جاده نیز تیم ایران متشکل از حسین اصغری، عباس سعیدی تنها ، علیرضا حقی و قادرمیزبانی در رشته تایم تریل تیمی در مسافت 70 کیلومتر با 15 کشور به رقابت پرداختند که در نهایت با مجموع زمان یک ساعت و 25 دقیقه و 56 ثانیه و 60 صدم ثانیه به مدال نقره بازیها رسید. دراین مسابقات تیم قزاقستان مدال طلا و تیم ژاپن مدال برنز بازیها را بدست آوردند. این تیم نیز نتیجه قابل قبولی برای خود ثبت کرد.
اما در بخش استقامت جاده مرد طلایی ایران قادر میزبانی در کمال ناباوری به عنوان پنجم مسابقات دست یافت. قادر که امسال به عنوان برترین دوچرخه سوار ایران در رشته های جاده ای از سوی uci (فدراسیون دوچرخه سواری آسیا) معرفی شده بود، امید کسب تنها مدال طلای دوچرخه سواری ایران در این بازیها بود اما درکمال ناباوری به مقام پنجمی بسنده کرد.
میزبانی که سالها در رشته های استقامت جاده رکاب می زد با تصمیم و نظر سرمربی آلمانی اش تمرینات مختصری را در رشته های پیست انجام داد تا شاید بتواند در این رشته هم شانس مدال داشته باشد. اما نتیجه کسب شده نشان داد که این تصمیم عجولانه وی را تبدیل به یک جامانده از مدال طلای آسیایی اش و یک رانده شده از مسابقات پیست کرد.
هر چند به نظر تیم ایران در رشته های استفامت جاده عملکرد مناسبی داشته و توانسته همراه با قزاقستان به عنوان تیم دوم در جدول مسابقات جای گیرد، اما این نتیجه خوب پیامدهایی را هم به دنبال خواهد داشت. عنوان اولی ایران در رنکینگ آسیا با خطرجدی مواجه شده است و امکان دارد با کسب عنوان دوم تیمی و نتیجه انفرادی میزبانی؛ مرداول آسیا در این مسابقات ، شاهد یک افت در رنکینگ آسیایی باشیم. البته این پیامد در حد یک پیش بینی است و باید منتظر بررسی های فدراسیون آسیایی این رشته باشیم.
در بخش پیست باید به تیم ایران خرده ای نگرفت. پیست دوچرخه سواری مجموعه ورزشی آزادی با حرف و حدیث های بسیاری ترمیم شد اما کارآیی برای این تیم در برنداشت، فرصتها ازدست رفته بود و به همین دلیل با تدبیر فدراسیون سه اعزام برون مرزی شامل اردوی آلمان، مسابقات یونان و سیدنی برای این تیم در نظر گرفته شد تا شاید حضور در پیستهای مطرح جهان و شرکت در مسابقات برون مرزی بتواند این نقص را در تیم ملی جبران کند. اما در مجموع نتیجه در خور توجهی حاصل نشد.
تیم دوچرخه سواری ایران در رشته های پیست در هشت ماده شرکت کرد که حاصل آن تکرار نائب قهرمانی آسیا در رشته چهارکیلومترتیمی و یک مدال برنز در رشته مدیسن بود.
تیم ایران در رشته چهار کیلومتر تیمی مدال نقره خود را دربازیهای آسیایی بوسان تکرار کرد و تنها توانست از عنوان قبلی اش دفاع کند. اما در دیگر رشته ها شانس هیچ مدالی نداشتیم. بهترین نتیجه ای که می توانست برای تیم ایران رقم بخورد کسب یک مقام چهارمی برای تیم دونفره ایران در رشته مدیسن بود که به جرات می توان گفت کسب مدال برنز این تیم در این رقابتها با چاشنی شانس همراه بوده است تا پیش بینی آشتیانی درست از کار در آید.
با پایان یافتن بازیهای آسیایی دوحه قطر دوچرخه سواری باید برای ادامه این مدال ها تلاش مضاعفی را انجام دهد وگرنه بازهم دچار رکود شده و با از دست دادن ورزشکاران قدیمی اش شانس خود را برای کسب مدال از دست خواهد داد. سابقه دوچرخه سواری درکشورمان نشان می دهد که ما دررشته های جاده ای کارنامه موفقتری داشته ایم بنابراین با یک دور اندیشی باید به فکر حفظ این مقامها در سطح آسیا و رساندن آن به مدالهای المپیکی باشیم. دررشته های پیست هم باید این واقعیت را بپذیریم که با ترمیم بهترین پیست کشور به هیچ نتیجه ای نمی رسیم. این پیست اگر خوب بود برای تمرین تیم ملی در آخرین لحظات استفاده می شد. اما شاهد بودیم که بیشترین آمادگی تیم در اردوهای برون مرزی و مسابقات بدست آمد با این حساب یا باید دور این رشته را خط کشید یا باید برای رسیدن به مقامهای در خور توجه یک برنامه ریزی اساسی کرد.
نظر شما