به گزارش خبرگزاری مهر، نسترن و نسرین محجل متولد سال ۱۳۷۶ و دانشجوی رشته پرستاری در سراب از توابع استان آذربایجان شرقی هستند.
نسترن در ارتباط با انگیزه اش برای ورود به رشته پرستاری، گفت: قبل از پذیرفته شدن تو این رشته فقط یک شناخت کلی نسبت به شغل پرستاری و به عنوان یکی از اعضای کادر بیمارستان داشتم که ویژگی بارزشون کمک به همنوع بود.
نسرین نیز اظهارداشت: راستش قبل از پذیرفته شدن و ورود به این رشته راجع به پرستاری شناخت آنچنانی نداشتم. می دونستم حرفه مقدسی است اما راجع به مهارت ها و علمش که تا این حد جامع و کمک کننده به سلامت است، شناخت نداشتم.
نسترن در پاسخ به این سئوال که کدام یکی از شما دو خواهر مطالعه بیشتری دوران قبل از کنکور داشتید، گفت: من و نسرین با هم مطالعه می کردیم . زمان و مکان مطالعمون هم همیشه یکی بود . در واقع قوت قلب بودیم برای هم و اینکه هر دو کنکور داشتیم انگیزه مان را برای درس خوندن بیشتر می کرد. به نوعی باعث ایجاد رقابت هم می شد . رتبه ما تفاوت چندانی با هم نداشت ولی رتبه من تا حدودی بهتر بود. رتبه من ۶۵۰۰ منطقه یک و نسرین ۷۰۰۰ منطقه یک بود.
نسرین در پاسخ به این سئوال که برای انتخاب رشته آیا با هم اقدام کردید، افزود: بله. چون دوران مدرسه هم باهم بودیم و قبل کنکور و اومدن نتایج هم هدفمون همین بود که باهم و در یک رشته تحصیل کنیم ، به همین جهت باید طوری انتخاب رشته میکردیم که بیشترین شانس قبولی باهم رو بین داوطلب ها داشته باشیم. برای انتخاب شهر و دانشگاه کمی اختلاف نظر داشتیم ولی هردو می خواستیم در هر شرایطی در آخر نتیجه یکی باشد و باهم باشیم که کمی تصمیم گیری برایمان در این مورد سخت بود که در نهایت به توافق رسیدیم و فقط رشته پرستاری رو انتخاب کردیم.
وی در خصوص اینکه انتخاب رشته پرستاری در سراب، توضیح داد: طی انتخاب رشته، اول هر دو پرستاری تبریز و بعد بلافاصله هر دو پرستاری سراب را زدیم و مطمئن بودیم که باهم قبول می شویم برای همین به این شکل انتخاب کردیم.
نسترن در پاسخ به این سئوال که هنگام اعلام نتایج انتخاب رشته چه حسی داشتید، گفت: در کل زمان اعلام نتایج پرهیجان و توام با استرس بود ، چون ما علاوه بر اینکه به رشته توجه داشتیم باید این نکته را هم در نظر می گرفتیم که هر دو یک جا قبول شویم ، با وجود اینکه انتخابمان را به شکلی انجام داده بودیم که بیشترین احتمال قبولی باهم را داشت . در ارتباط با رشته هم اینکه توانسته بودیم در پرستاری که رشته دلخواه هردو ما بود ،پذیرفته شویم. خیلی حس خوبی بود و طبیعتا باعث شادی هر دو ما شد .
نسرین ادامه داد: چون کنکور رقابتی بود غیر قابل پیش بینی و نتیجه اش هم معلوم نبود و می توانست به شکلی رقم بخورد که کاملا از هم فاصله بگیریم، از اینکه در این مورد هم از هم جدا نشدیم و با هم می توانستیم در رشته مورد علاقه مان ادامه بدهیم، حس خیلی خوبی بود و خوشحال بودیم.
نسترن در پاسخ به این سئوال که آیا غیر از رشته پرستاری رشته های دیگری انتخاب کرده بودید، گفت: بله. قبل از پرستاری رشته های شاخه پزشکی تبریز را هم زده بودیم که البته می دانستیم تا حدودی احتمال قبولی وجود ندارد. اما در ارتباط با سایر رشته ها، فقط پرستاری را که علاقه داشتیم انتخاب کردیم. راجع به این موضوع که ممکن بود در دو رشته متفاوت قبول شویم حتی نمی خواستیم به آن فکر هم بکنیم، چون واقعا برای ما که تا به حال همیشه با هم بودیم خیلی سخت بود که از هم جدا شویم. با پشت کنکور ماندن مخالف بودیم و به همین خاطر سعی می کردیم باز هم هر طوری که شد باهم باشیم. البته کمی اختلاف نظر داشتیم به خاطر اینکه من با اینکه به پرستاری علاقه داشتم ولی زیاد مایل نبودم که شهری به جز شهر خودمان تحصیل کنم . ولی بالاخره بعد از همفکری و مشورت تصمیم گرفتیم که رشته برای ما مهم تر باشد.
نسترن در تعریف از پرستاری، توضیح داد: با توجه به شناختی که نسبت به پرستاری پیدا کردم این حرفه را به عنوان حرفه مقدس می دانم . در واقع پرستاری تلفیقی از علم و هنراست. چون مراقبتی که پرستار به بیمار ارائه می دهد شاید جنبه جسمی داشته باشد ولی در واقع پرستار در کنار علم و مهارتی که برای درمان و مراقبت بیمار به کار می برد باید به جنبه حمایت روانی هم توجه داشته باشد. این دو مورد رابطه نزدیکی با هم دارند. نقشی که پرستار در سلامت جامعه سلامت دارد یک نقش کلیدی است. برای اینکه فردی بتواند یک پرستار واقعی شود باید از صمیم قلب به این رشته و خدمت به دیگران که در راس این حرفه است، علاقه داشته باشد.
وی در ارتباط با جایگاه این حرفه بین دانشجویان پرستاری، گفت: قبل از پذیرفته شدن در این رشته اطلاعات چندانی نداشتم و تحقیق به خصوصی هم در این مورد نکرده بودم ، ولی با انتخاب این رشته و قرار گرفتن در مسیر این حرفه و شناخت دغدغه ها و مشکلاتی که پرستاران در این زمینه دارند علاقه مند شدم که راجع به پرستاری بیشتر بدانم. طبیعتا پرستاری در طی این سال ها تغییرات و پیشرفت زیادی کرده و در طول این مسیر با چالش هایی مواجه شده است که گاهی به نفع و گاهی به ضرر این حرفه تمام شده است. برای اینکه پرستاران بتوانند به خواسته هایی که دارند، دست یابند، باید یک مجموعه متحد و مورد قبول جامعه پرستاری تشکیل می شد که در این بین می توان به تشکیل سازمان صنفی پرستاران یا تشکیل معاونت پرستاری اشاره نمود .
نسترن ادامه داد: یکی از چالش های جدی که در گذشته بوده و همچنان نیز وجود دارد، مسئله کمبود کادر نیروی پرستاری است که تا به حال طرح های مختلفی برای این مورد ارائه شده است. از جمله این طرح ها افزایش ظرفیت پذیرش دانشجویان گروه پرستاری تا تربیت پرستار از طریق بیمارستان که اخیرا مورد توجه قرار گرفته بود.
نسرین هم در این ارتباط، گفت: جایگاه حرفه نسبت به گذشته در بین پرستاران و دانشجویان بهتر شده و به نسبت قبل آگاهی و مطالبه گری نسبت به حقوق خودشان افزایش پیدا کرده که حاصل تلاش خود پرستاران و فعالین صنفی است و این آگاهی روز به روز با اطلاع رسانی از طرق مختلف بیشتر هم می شود که باعث ایجاد مسیری رو به پیشرفت و تعالی برای حرفه است.
وی ادامه داد: یکی از مشکلات اساسی اجتماعی در کشور ما عدم شناخت درست از رشته پرستاری و بعضا نگاه های نامناسب به شغل پرستاری است که می توانم به همین مواردی که اخیرا رخ داده مثل خشونت هایی علیه پرستاران یا توهین هایی که بدون ذره ای تفکر(به مقام پرستاری) رخ داده اشاره کنم ، که اینها همه ناشی از آگاهی کم جامعه از پرستاری و وظایف آن و سختی های این حرفه است که باید با تلاش هرچه بیشتر مسئولین و همینطور خود پرستاران این جایگاه را ارتقا داده و دید بهتری رقم زد ، هر پرستار و دانشجوی پرستاری باید از خانواده و اطرافیان خودش شروع کند .
نسرین در پاسخ به این سئوال که آیا پرستاری در ایران با سایر کشورها را مورد ارزیابی قرار داده اید یا خیر، گفت: پرستاری در بعضی از کشورها هم از لحاظ درآمد و هم از لحاظ جایگاه اجتماعی به نسبت شرایط بسیار بهتری دارد، اما اینکه فقط به خاطر وضع موجود و جایگاه اجتماعی بالاتر قصد مهاجرت داشته باشم - نه- به نحوی مخالفم، چون بالاخره باید تغییر صورت گیرد و این امر هم توسط افراد موجود در خود حرفه اتفاق می افتد. هرچند ممکن است سخت باشد، اینکه هر کدام از ما بخواهیم به خاطر وضعیت بهتر مهاجرت کنیم شرایط همینطور باقی می ماند و این عقیده درستی نیست.
نسترن هم افزود: پرستاری در ایران چه از لحاظ جایگاه اجتماعی و چه از لحاظ درآمد و... قابل مقایسه با سایر کشورها نیست و این موضوع باعث شده که خیلی از پرستاران با توجه به علم و استعدادی که دارند با تحمل یک سری مشکلات به کشورهای دیگر مهاجرت کنند. ولی من بیشتر ترجیح می دهم به جای اینکه به کشور دیگر مهاجرت کنم و متحمل مشکلات موجود شوم ، در کشور خودم بمانم و با کمک سایر دانشجویان و همکاران زمینه بهبود وضعیت پرستاری را فراهم کنیم. در واقع از نظر من مهاجرت پاک کردن صورت مسئله و فرار از واقعیت است.
نسرین در پاسخ به این سئوال که برای بهتر شدن دید جامعه نسبت به حرفه پرستاری چه پیشنهادی دارید، گفت: در بیمارستان ها پرستاران بیشترین ارتباط را با بیمار و همراه او دارند، این یک مسئله مهم است که باید در این زمینه کارهای بیشتری صورت بگیرد چون وقتی دید مثبت و اعتماد بیمار و همراهش نسبت به پرستار وجود داشته باشد، همکاری بیشتری از جانب آنها در روند درمان و بهبودی صورت می گیرد و تاثیر زیادی در سلامت افراد خواهد داشت. فیلم ها یا برنامه هایی که در ارتباط با پرستاری ساخته شوند که سختی هایی که بر عهده یک پرستار در حین انجام وظایفش هست را به طور صحیح و دقیق به تصویر بکشد.
نظر شما