به گزارش خبرگزاری مهر، صالح شکوهی بیدهندی، رئیس کارگروه شهر ایرانی-اسلامی دهمین جشنواره بین المللی نوآوری و پژوهش سبک معماری شهری و تکیه آن بر رفتار و روابط اجتماعی شهروندان را امری مهم تلقی کرد و گفت: «در زمینه معماری و شهرسازی دو محور اصلی در این جشنواره مورد تحقیق و بررسی قرار گرفت که از جمله آن می‌توان به معماری و باز آفرینی شهری و شهر ایرانی- اسلامی اشاره کرد. دلیل تفکیک این دو حوزه از یکدیگر، تاکید مفصل و مشخص بر شهرسازی ایرانی- اسلامی است که باید به عنوان یکی از زیرمجموعه‌های شهرسازی قلمداد شده و به آن اهمیت بیشتری داده شود. »
وی درباره ویژگی‌های شهر ایرانی اسلامی اینگونه اظهار کرد: «شهرها باید معیار مشخصی را در ظاهر دنبال کنند که این معیارها برخاسته از رفتار و روبط اجتماعی ساکنان هر شهر و منطقه و ارتباط آن با محیط است. اگر معماران المان‌های شهرسازی ایرانی را به خوبی بشناسند و آن را در طراحی شهرها، مساجد، کوچه‌ها، خانه‌ها و ... رعایت کنند، روح بیشتری در شهر دمیده شده و مردم خاطرات زیباتری در یک منطقه خواهند داشت. »
استاد دانشگاه علم و صنعت در ادامه پیرامون نمادهای شهرسازی و تاثیر آن بر سبک زندگی و روابط اجتماعی ساکنان خاطرنشان کرد: «هدف اصلی طرح شهر ایرانی- اسلامی، سوق دادن شهرسازی به سمتی است که هویت ملی و منطقه‌ای شهر، در بناها و معماری آن ها منعکس شود. یکی از مهم‌ترین راهکارهای ارائه شده برای بهبود این وضعیت، تغییر قوانین شهرسازی از منظر فقهی و تبدیل معماری ایرانی-اسلامی به صورت قانونی مدون و لازم الاجرا برای معماران است و همچنین کاهش میزان تردد خودروها در مناطق پر تراکم انسانی است. »
این استاد دانشگاه بازگشت به نشانه‌ها و شیوه‌های شهرسازی تاریخی را یکی از راه‌های اصلی روح بخشی به بناها دانست و افزود: «ما می‌خواهیم شهرسازی را به سمت‌وسویی ببریم که اگر کسی وارد شهر شود بتواند تفاوت آن را با سایر شهرهای دنیا را تشخیص داده و در ذهن ثبت کند که استفاده از شهر نگاره‌ها، نقاشی دیواری، نمادها، شکل ستون ها و... و. از جمله این شاخصه‌ها است. »
رئیس کارگروه شهر ایرانی-اسلامی در ادامه با تکیه بر اهمیت توجه به هویت ایرانی و اسلامی در شهرسازی، گفت: «شهرسازان باید به تعاملات سنت‌های اسلامی، فرهنگ ایرانی و شاخص‌های جمعیتی را در بناها و نحوه قرار گرفتن آن‌ها در کنار یکدیگر، توجه کرده و آن را به صورتی قانونی اجرا پذیر در طرح‌هایشان رعایت کنند. »
شکوهی با انتقاد از شیوه شهرسازی فعلی افزود: «شیوه شهرسازی تهران پس از انقلاب اسلامی به سوی تخریب روح از بناها و ساختمان‌ها پیش رفته و قوانین شهرسازی به سوی سوددهی بیشتر سوق پیدا کرده و شهرسازان به جای عادت دادن چشم مردم به زیبایی، به فکر جذب سود و سرمایه هستند که این آسیب باید به طور جدی و توسط کارشناسان بررسی شود. در حال حاضر شهرسازی به گونه‌ای است که انسان‌ها را از یکدیگر دور کرده و نمادهای اصلی معماری اسلامی و ایرانی از بناها حذف شده که این مساله موجب تفاوت جدی بصری در بافت مرکزی شهر تهران و سایر بخش های آن شده است. »
استاد دانشگاه علم و صنعت در ادامه پیرامون نمادهای شهرسازی و تاثیر آن بر سبک زندگی و روابط اجتماعی ساکنان خاطرنشان کرد: «هدف اصلی طرح شهر ایرانی- اسلامی، سوق دادن شهرسازی به سمتی است که هویت ملی و منطقه‌ای شهر، در بناها و معماری آن ها منعکس شود. یکی از مهم‌ترین راهکارهای ارائه شده برای بهبود این وضعیت، تغییر قوانین شهرسازی از منظر فقهی و تبدیل معماری ایرانی-اسلامی به صورت قانونی مدون و لازم الاجرا برای معماران است و همچنین کاهش میزان تردد خودروها در مناطق پر تراکم انسانی است. »
این استاد دانشگاه بازگشت به نشانه‌ها و شیوه‌های شهرسازی تاریخی را یکی از راه‌های اصلی روح بخشی به بناها دانست و افزود: «ما می‌خواهیم شهرسازی را به سمت‌وسویی ببریم که اگر کسی وارد شهر شود بتواند تفاوت آن را با سایر شهرهای دنیا را تشخیص داده و در ذهن ثبت کند که استفاده از شهر نگاره‌ها، نقاشی دیواری، نمادها، شکل ستون ها و... و. از جمله این شاخصه‌ها است. »
رئیس کارگروه شهر ایرانی-اسلامی در ادامه با تکیه بر اهمیت توجه به هویت ایرانی و اسلامی در شهرسازی، گفت: «شهرسازان باید به تعاملات سنت‌های اسلامی، فرهنگ ایرانی و شاخص‌های جمعیتی را در بناها و نحوه قرار گرفتن آن‌ها در کنار یکدیگر، توجه کرده و آن را به صورتی قانونی اجرا پذیر در طرح‌هایشان رعایت کنند. »
شکوهی با انتقاد از شیوه شهرسازی فعلی افزود: «شیوه شهرسازی تهران پس از انقلاب اسلامی به سوی تخریب روح از بناها و ساختمان‌ها پیش رفته و قوانین شهرسازی به سوی سوددهی بیشتر سوق پیدا کرده و شهرسازان به جای عادت دادن چشم مردم به زیبایی، به فکر جذب سود و سرمایه هستند که این آسیب باید به طور جدی و توسط کارشناسان بررسی شود. در حال حاضر شهرسازی به گونه‌ای است که انسان‌ها را از یکدیگر دور کرده و نمادهای اصلی معماری اسلامی و ایرانی از بناها حذف شده که این مساله موجب تفاوت جدی بصری در بافت مرکزی شهر تهران و سایر بخش های آن شده است. »
نظر شما