به گزارش خبرنگار مهر، برای استقلال اینکه لیگ را با یک پیروزی و یک شکست آغاز کند، تفاضل گلش صفر باشد و مقابل تعداد گلهای خورده اش عدد چهار به ثبت برسد وضعیت چندان مساعد نیست و اگر سختگیرانه به آن بنگریم بحرانی است. استقلال شروع خوبی در لیگ نداشته است. یک پیروزی، شکست و چهار گل زده و به همین تعداد گل خورده. از چهار گلی که استقلال زده سه گل کاملا شبیه به هم بوده است. سانتر نوازی از جناح راست و ضربه سرصادقی، برهانی و قربانی و گل ...
استقلال خیلی راحت گل می زند. به یک شکل بدون با کمترین تغییر. این اتفاق در نوع خود بدنیست. اتفاق خوبی است که این تیم می تواند از توان نوازی و بازیکنان سرزنش به خوبی استفاده کند اما به همان اندازه که راحت گل می زند راحت هم گل می خورد. فقط کافی است مهاجمی پا به توپ به دفاع استقلال بزند، آن وقت مدافعان این تیم می دانند چه کنند. اشتباه پشت اشتباه و گل ...
مربیان استقلال می تواند درتوجیه ناکامی خط دفاع تیم شان در بازی مقابل استقلال اهواز از تغییرات اعمال شده در سیستم بازی یاد کنند اما این بهانه برای بازی مقابل ملوان که استقلال بازهم به آرایش دفاعی با سه مدافع روی آورده بود قابل قبول نیست.
این را می توان پذیرفت که استقلال در غالب سیستم چهار مدافع خطی با ضعف و عدم هماهنگی بازیکنانش روبروست اما زمانی که گل های استقلال اهواز و ملوان را نگاه می کنیم هیچ ردپایی از ناهماهنگی مدافعان نمی بینیم. در بازی استقلال اهواز صادقی راحت دریبل می خورد، او و دیگر مدافعان استقلال ابایی از دربیل خوردن ندارند و آن وقت ناهماهنگی در سیستم جدید را دلیل فریب خوردن خود از مدافع روبرو عنوان می کنند!
در بازی مقابل ملوان مدافعان استقلال توپی که از جناح چپ روی دروازه شان آمد را با چشم دنبال کردند تا هادی تامینی با ضربه سر دروازه شان را بازکند. در گل دوم نیز عدم حضور پژمان منتظری در جایگاه مدافع پوششی باعث شد تا مهاجم ملوان پس از پشت سر گذاشتن قربانی به خط دفاع بدون رهبر استقلال برسد و یک پاس طلایی به علی طهماسبی بدهد تا او گلزنی کند.
شاید مدافعان استقلال با این توجیه که در سیستم جدید به خوبی جانیافتاده اند از بار ناکامی های خود شانه خالی کنند اما به خوبی مشخص است که کار از جایی دیگر عیب دارد. تیمی که از منتخب هنرمندان و کوثر دسته اولی سه گل می خورد و یا اینکه در شروع لیگ متوسط گل خورده اش عدد دو است دفاعش ضعف عمده دارد.
دفاع استقلال ضعف دارد، چون دیگر بازیکنی کارگر مانند حسین کاظمی که پشت هافبک ها و جلوی مدافعان توپ های سرگردان را پوشش دهد. استقلال در خط دفاع یک رهبر ندارد که اشتباهات بازیکنان کناریش را پوشش دهد. در استقلال بازیکنان کناری در غالب سیستم 2-4-4 کمتر به شرح وظایف دفاعی خود آشنا هستند و بیشتر به حمله تمایل دارند. در استقلال طالب لو یکه تازه شده و رقیبی ندارد به همین خاطر کمتر به آب و آتش می زند. استقلال روی نیمکت مهره ای مطمئن با قابلیت بازی در خط دفاعی ندارد تا بازیکنان داخل زمین احساس خطر کرده و با ضریب اطمینان بالا بازی کنند و ...
اینها گوشه ای از کاستی های استقلال است که انگار دیگر نمی خواهد بهترین خط دفاعی لیگ را داشته باشد. برطرف ساختن این نقصان ها شاید در ادامه راه این تیم را برای کسب موفققیت هموار کند درغیر این صورت بازهم باید شاهد در جا زدن مدافعانی باشیم که فعلا در حال توجیه کردن عملکرد خود هستند!
نظر شما