ه گزارش خبرگزاری مهر، هفته نامه "نیوزویک" با بیان این مطلب در ادامه نوشت : در دوسال گذشته دولت آمریکا، تلاشهای متعددی را برای دور کردن ایران از کشورهای اروپایی و عربی انجام داده، اما با این وجود از اتخاذ تصمیم نهایی درباره تهران خودداری کرده و هم اکنون این پرسش در ذهن شکل گرفته که ما (آمریکا) به دنبال چه چیزی هستیم، آیا ما خواهان تغییر سیاست ایران هستیم و یا اینکه برای تغییر نظام در این کشور تلاش می کنیم ؟
در ادامه این مطلب آمده است : برای یک لحظه، خود را به جای ایرانی ها بگذاریم و دنیا را از دید آنها تصور کنیم ؛ ایران توسط کشورهای قدرتمندی احاطه شده که همه آنها به سلاحهای هسته ای دسترسی دارند، کشورهایی چون هند، پاکستان، چین،روسیه و همچنین رژیم اسرائیل. در طول مرزهای ایران 170 هزار نیروی آمریکایی در مرزهای غربی این کشور(عراق) و 50 هزار نظامی ناتو در مرزهای شرقی آن (افغانستان) حضور دارند. از آن گذشته به مدت سه دهه است که آمریکا با ایران دشمنی می کند و رئیس جمهور فعلی آمریکا نیز ایران را به عنوان محور شرارت توصیف کرده و کنگره آمریکا نیز در سال گذشته 75 میلیون دلار برای افزایش دموکراسی در ایران هزینه کرده است. حال اگر شما در تهران بودید آیا تلاش نمی کردید تا برای خود ضمانتهایی را تهیه کنید؟ و در دنیای سیاستهای بین المللی، یک برنامه هسته ای نهایی ترین سیاست ضمانتی است که یک کشور می تواند اتخاذ کند.برای واشنگتن تهدید یک دولت و همزمان با آن درخواست برای خلع سلاح، سیاستی است که نتیجه آن غیر از شکست چیزی نیست.
به گزارش مهر، نیوزویک در ادامه این مطلب آورده است : ممکن است اطلاعات ارائه شده از سوی NIE درباره ایران درست و یا غلط باشد؛ ما چیز زیادی درباره حوادثی که در داخل ایران رخ می دهد نداریم، اما بر اساس گفته های دیپلماتهایی که از نزدیک در جریان برنامه هسته ای ایران قرار دارند " تهران بسیار معقولانه هزینه های فعالیتهای هسته ای خود را سنجیده و در حقیقت ایران در مقایسه با کشورهایی چون هند، پاکستان و چین که فعالیتهای هسته ای آنها سریع و مخفیانه است؛ اشتیاق کمتری برای انجام فعالیتهای هسته ای دارد. ایران از سالها قبل به بازرسان آژانس بین المللی انرژی اتمی اجازه داده که از تاسیسات این کشور بازدید کنند.
نیوزویک در ادامه به سیاست ویژه آمریکا در برابر ایران یعنی همان "چماق و هویج" اشاره کرد و نوشت : اما درمقابل، غرب یعنی همان آمریکا در دادن "هویج"(مشوق) به ایران بسیار با خساست برخورد کرده و به گفته دیپلماتهای اروپایی، این مشوقها بسیار کم و خیلی دیر به ایران ارائه شده است ؛ برای مثال ایران در سال 2003 برنامه غنی سازی خود را به حالت تعلیق درآورد و در عوض آن خواهان دریافت مشوقهایی شد، اما در عوض ما(اروپا) مشوقهایی که به ایران دادیم به دلیل مخالفتهای آمریکا بسیار کم بود و نتوانست ایران را راضی کند؛ سرانجام آمریکا کوتاه آمد و در سال 2005 موافقت کرد که مشوقهای بیشتری به تهران ارائه شود، اما این درست زمانی بود که عمر دولت قبلی ایران در پایان بود و کمتر از یک ماه دیگر انتخابات ریاست جمهوری در این کشور برگزار می شد.
نیوزویک در ادامه مطلب خود به قلم "فرید زکریا" مدعی اختلاف نظرهایی درمیان مقامهای ایرانی درباره مسئله تهدیدهای خارجی شده، اما درعین حال، به وحدت آنها درباره برنامه هسته ای اعتراف می کند و می نویسد: مسئله ای که سبب وحدت ایرانی ها می شود "ملی گرایی" موجود در میان آنهاست و اگر مسئله هسته ای ایران در این روند (ملی گرایی) جای بگیرد دیگر نمی توان آن را متوقف کرد و اشتباه آمریکا درباره ایران از تعبیرغلط همین مسئله ناشی می شود،بنابراین سیاستمداران غربی باید مراقب گفته های خود درباره برنامه هسته ای ایران باشند.
به گزارش مهر،بر همین اساس،"جرج بوش" رئیس جمهور آمریکا به جای آنکه دائم این مسئله را تکرار کند که "ایران هنوز به عنوان یک تهدید مطرح است" بهتر آن است که بگوید:"ما خواهان رابطه با ایران و دادو ستد با این کشور هستیم؛ ما خواهان سفر به کشور شما و همچینین سفر ایرانیان به آمریکا هستیم؛ ما خواهان پیوستن ایران به سازمان تجارت جهانی و به دنبال برخورد محترمانه با شما هستیم، اما این موارد همگی بستگی به این دارد که شما برنامه هسته ای خود را پایان داده و به حمایت خود از گروه های عراقی، فلسطینی و حزب الله لبنان خاتمه دهید."
نظر شما