به گزارش خبرگزاری مهر، مطلب فوق بخشی از نتیجه گیری یک پایانه نامه دانشگاهی در مقطع کارشناسی ارشد تکنولوژی آموزشی دانشگاه علامه طباطبایی است که در قالب مقاله ای با عنوان قصه گویی سنتی و قصه گویی مدرن به سبک ( DST ) توسط "مهدی وارث" به سومین مسابقه مقاله نویسی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ارائه شده و در میان 15 اثر برگزیده این رقابت علمی، پژوهشی قرار گرفته است.
نویسنده مقاله سعی کرده است با طرح این موضوع که قصه گویی دیجیتالی از جدیدترین مباحث در سطح دنیاست که امروز در اکثر دانشگاه های جهان و مراکز آموزشی به کار می رود، به مقایسه این گونه جدید از قصه گویی با شیوه سنتی بپردازد.
مهدی وارث که پایانه نامه اش را با راهنمایی دکتر داریوش نوروزی - عضو هیئت علمی دانشگاه علامه طباطبایی - تهیه کرده است، در بخشی از مقاله خود قصه گویی را یکی از پرسابقه ترین شکل ادبیات و شایدهم قدیمی ترین آن می داند که سالهاست حاکمیت بی چون و چرای خود را بر قلبها و اذهان حفظ کرده و هنوز کودکان وحتی بزرگسالان را در شبهای سرد و طولانی زمستان، گرد مادربزرگها و پدربزرگها جمع کرده تا با اشتیاقی لبریز از کنجکاوی خود را برای شنیدن قصه ها و داستانهای روزگاران کهن آماده سازند.
توجه صاحب نظران از زمانهای بسیار دور به موضوع قصه گویی سنتی از مباحثی است که در این مقاله به صورت جدی مورد توجه قرار گرفته و نویسنده به این موضوع اشاره می کند که افلاطون از نخستین دانشمندانی به شمار می رود که اهمیت قصه گویی برای کودکان را دریافته و بخش مهمی از کتاب جمهوریت خود را به بیان اهمیت قصه برای کودکان اختصاص داده است.
وی سپس به قصه گویی کهن و ویژگیها و اهمیت آن می پردازد و قرار گرفتن قصه گو پیش روی مخاطبین خویش و تعریف کردن داستانی زیبا همراه با اجرای حرکات فیزیکی و نمایشی را از جمله مهمترین این ویژگیها برمی شمارد.
قصه گویی دیجیتالی، سپس موردنظر نویسنده قرار می گیرد و او برای آن این تعریف را ارائه می دهد که این نوع قصه گویی هنر گفتن داستان توسط دانش آموز با یکی از ابزارهای چند رسانه ای مختلف شامل تصاویر، صدا، افکتهای صوتی و صدای یک راوی است که معمولا به شکل اول شخص تعریف می شود؛ با این رویکرد اصلی که قصه گویی دیجیتالی بر درگیر کردن و در عین حال ساختن داستان توسط مخاطبین تاکید دارد.
رویکرد رفتارگرایی با تاکید بر حضور فیزیکی فرد قصه گو، ارتباط دوسویه میان قصه گو و شنونده و دریافت بازخوردهای مخاطب، دیدن حرکات و چهره قصه گو به تبع آن شکل دادن داستان در ذهن، فعال بودن قصه گویی، نیاز نداشتن مخاطب به سواد رسانه ای از جمله تفاوتهای قصه گویی سنتی با قصه گویی دیجیتال است که بر ویژگی هایی مانند رویکرد ساختن داستان و ایجاد قصه با کمک ابزارهای دیجیتالی، ارتباط یک جانبه با مخاطب، مشاهده عینی تصاویر و انیمیشن داستان و فعال بودن مخاطب در نیاز به سواد رسانه ای مبتنی است.
مهدی وارث در پایان این مقاله به نقاط اشتراک دو نوع قصه گویی می پردازد و هدف غایی انتقال پیام قصه گو به مخاطب انتقال با دقت محتوای داستان و تمرکز بر یادگیری محتوای مورد نظر توسط کودک را از ویژگی های مشترک قصه گویی سنتی و دیجیتالی بر می شمرد و نتیجه گیری می کند که اگرچه قصه گویی سنتی بر ارتباطی دو سویه تاکید دارد و این خود تعاملی مثبت را میان قصه گو و کودکان ایجاد می کند ولی قصه گویی دیجیتال هم می تواند با مشارکت دادن افراد در ساخت داستان به یادگیری آنها کمک کند.
به گزارش کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان، برگزیدگان سومین مسابقه مقاله نویسی با موضوع قصه گویی قرار است روز 29 آذر در مجتمع فرهنگی رفاهی فرهنگیان شیراز و در حاشیه یازدهمین جشنواره بین المللی قصه گویی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان به ارائه مقالات خود بپردازند.
جشنواره قصه گویی با حضور 60 قصه گوی ایرانی و 10 قصه گوی خارجی در روزهای 27 تا 30 آذر در شیراز برگزار می شود.
نظر شما