به گزارش خبرگزاری مهر، مجله "فارین افرز" وابسته به شورای روابط خارجی آمریکا در تحلیلی نوشت : آمریکا به جای عقب نشینی یکجانبه و بدون قید و شرط از عراق و امید به اینکه جامعه بین المللی این خلاء را پر کند و عراقیها را به سوی هماهنگی سوق دهد - که یک سناریوی بسیار بعید به نظر می رسد- باید سیاست "مشارکت مشروط " را در پیش بگیرد. در این رویکرد، عقب نشینی مرحله ای نیروها با تعهد ارائه حمایت از دولت عراق در صورتی همراه می شود که دولت عراق فقط و فقط به سوی آشتی واقعی حرکت کند.
" کالین کاهل" نویسنده این مطلب خاطر نشان کرده است : باید از این مسئله اطمینان پیدا کرد که دولت عراق برای رسیدن به این آشتی تصمیمات سخت و محکمی را اتخاذ می کند . این در حالی است که مخالفتها درآمریکا با این جنگ در حال افزایش است. همچنانکه آمریکا در عراق به جلو حرکت می کند، به اهرم بیشتری نیاز دارد، اما مواضعی که هم اکنون از سوی بسیاری از جمهوریخواهان و دموکراتها پیش برده می شوند؛ در ترکیب درست مشوقها برای وادار کردن عراقیها در جهت اقدام شکست می خورد.
در ادامه این مطلب آمده است : "جرج بوش" رئیس جمهوری آمریکا تمایل خود را برای "توقف" عقب نشینی نیروها نشان داده و سناتور "جان مک کین" هم از حضور در عراق برای مدت طولانی سخن می گوید. این سیاست مشارکت بدون قید و شرط کارساز نخواهد افتاد، زیرا در صورت شکست رهبران عراقی در هماهنگی و سازش با یکدیگر هیچ نتیجه ای در بر نخواهد داشت.
یک سیاست جدید برای مشارکت بدون قید و شرط، از گفتگوهای کنونی با هدف شکل دادن یک چارچوب امنیتی طولانی مدت بین آمریکا و عراق در جهت حرکت دادن عراقیها به سوی آشتی سود خواهد برد. مذاکره کنندگان آمریکایی باید از نارضایتی مداوم بین دموکراتها در کنگره و انتخابات نزدیک ریاست جمهوری استفاده کنند تا نشان دهند که تعهد طولانی مدت آمریکا در عراق تا زمانی که هیچ نشانه ملموسی از آشتی وجود نداشته باشد؛ از نظر سیاسی دوام نخواهد داشت. از آنجایی که دولت عراق در رابطه امنیتی طولانی مدت خود با آمریکا از منافعی برخوردار خواهد شد- به ویژه حمایت مداوم آمریکا از نیروهای امنیتی عراق - این تاکتیک می تواند بسیار موثر واقع شود.
نویسنده پیشنهاد داده است که نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری از هر دو حزب باید این راهبرد را با حمایت کامل از شرایطی که دولت عراق باید محقق کند، تقویت کنند. وقتی که دولت جدید آمریکا در ژانویه سال 2009 آغاز به کار کند، باید این رویکرد را ادامه دهد . اگر عراقیها ثابت کنند که تمایلی برای حرکت کردن به سوی آشتی ندارند، این رویکرد ممکن است کارساز نباشد.
" ویلیام اودوم" ژنرال سابق سه ستاره آمریکایی هم خواستار تغییر سیاستهای خصمانه آمریکا در برابر ایران شده و خاطر نشان می کند : در این مسئله ، نوعی ایجاد روابط حسنه با ایران امری ضروری است. ثبات منطقه ای از دهه 1950 تا زمان سقوط شاه در سال 1979 بر سه اساس استوار بود: روابط همکاری با ایران، کشورهای عرب میانه رو و اسرائیل.
در پایان این مطلب آمده است : تنها راه برای کاهش نیازهای نظامی آمریکا در منطقه احیای حضور گسترده دیپلماتیک آن بین دو درگیری مهم منطقه – جنگ اعراب و اسرائیل است. حمله به عراق نه تنها این تعادل را از بین برد، بلکه همچنین نیازهای نظامی بیشتری را بر آمریکا تحمیل کرد.
نظر شما