به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از روزنامه گاردین، طارق رمضان در مقاله‌ای که در روزنامه گاردین چاپ شده آورده است: قرار نبود نتیجه چنین شود. چند ماه پیش به ما گفته شد تلاشهایی که برای منع ساخت مناره در سوئیس صورت می گیرد با شکست رو به رو خواهد شد.
طارق رمضان یادآور شد: آخرین نظرسنجی ها حاکی از این بود که تنها 34 درصد از جمعیت سوئیس با منع ساخت مناره موافق هستند، جمعه گذشته در نشستی که در شهر لوزان با حضور بیش از 800 دانشجو، استاد دانشگاه و شهروند برگزار شد هیچ تردیدی نداشتیم که این همه پرسی با شکست رو به رو می شود و به جای آن باید بر چگونگی تبدیل این اقدام متعصبانه به آینده ای مثبت تمرکز کنیم.
وی افزوده است: امروز که این اطمینان از بین رفته و 57 درصد از مردم سوئیس با ساخت مناره مخالفت کرده اند یک نشانه نگران کننده مورد توجه قرار می گیرد و آن این است که این حزب پوپولیست به ترسها و انتظارات مردم نزدیکتر شده است. برای نخستین بار از سال 1893 یک ابتکار عمل که مشخص کننده اقدام جامعه است با ماهیت کاملا تبعیض آمیز در سوئیس به اثبات رسیده است. می توان امیدوار بود که این ممنوعیت در سطح اروپا با مخالفت رو به رو می شود اما این امر از میزان هشدار دهنده بودن نتایج نمی کاهد. در سوئیس چه اتفاقی درحال رخ دادن است؟
در ادامه این مقاله می خوانیم: در سوئیس تنها چهار مناره وجود دارد، پس چرا چنین اقدامی شکل گرفت. کشور من چون بسیاری از کشورهای اروپایی با یک واکنش ملی به قابل رؤیت بودن مسلمانان اروپایی رو به رو شده است. مناره تنها بهانه است ، این اقدام ابتدا قرار بود در رابطه با ذبح اسلامی صورت گیرد اما به بوته آزمایش کشیدن حساسیتهای یهودیان برای این حزب شرایط مناسبی را ایجاد نمی کرد به جای آن مناره را به عنوان یک نماد مناسب هدف گرفتند.
طارق رمضان گفت: هر کشور اروپایی دارای نمادهای ویژه یا موضوعات خاص خود است که مسلمانان اروپایی براساس آن هدف گرفته می شوند. در فرانسه مسئله روسری و برقع، در آلمان مساجد، در بریتانیا خشونت، در دانمارک کاریکاتور و غیره. اما مسئله مهم اینجا است که فراتر از این نمادها را نگاه کنیم و به این نتیجه برسیم که به طور کل در اروپا و به طور خاص در سوئیس چه اتفاقی در حال شکل گیری است. درحالی که کشورهای اروپایی و شهروندان به شدت دارای بحران هویت شده اند، مشخص بودن مسلمانان در جامعه اروپایی برای آنها دردسرساز و ترسناک شده است.
استاد مطالعات اسلامی مدرن در دانشگاه آکسفورد تصریح کرد: این که طی دو دهه گذشته اسلام با بحثهای مناقشه برانگیز بسیاری چون خشونت، افراط گرایی، آزادی بیان، تبعیض جنسی، ازدواج اجباری مرتبط شد و برای شهروندان عادی پذیرش این حضور جدید مسلمانان به عنوان عاملی مثبت دشوار است . در فضای اجتماعی ترس بسیار و بی اعتمادی ملموسی مشاهده می شود. آنها چه کسانی هستند؟ چه کار می کنند؟ و این پرسشها با ظن و تردیدهایی همراه است که اسلام را به عنوان دینی در نظر می گیرد که خواهان گسترش و توسعه است، از این رو تصور می کنند که این افراد قرار است کشور را اسلامی کنند.
رمضان با اشاره به اینکه ستاد ضد مناره با چنین اضطراب ها و اتهاماتی همراه بوده است اضافه کرد: توجه رأی دهندگان به علت این درخواست جلب شده که برای مردمی کردن آن با ترس و احساسات دستکاری شده است. نصب پوسترهایی که تصویر زنی برقع پوش را نشان می داد و مناره ها را به عنوان سلاح روی پرچم سوئیس نصب شده بود علتی برای این ادعا بود که اسلام به طور بنیادین با ارزشهای سوئیس منافات دارد.
وی افزود: استراتژی رسانه ساده اما مؤثر بود و آن گسترش حس قربانی بودن میان مردم سوئیس بود که ما تحت محاصره هستیم و مسلمانان با سکوت کشور ما را به استعمار می برند و و ما ریشه ها و فرهنگ خود را از دست می دهیم. این استراتژی مؤثر بود. بیشتر مردم سوئیس پیام واضحی برای همشهریان مسلمان خود ارسال کردند و آن این بود که ما به شما اعتماد نداریم و بهترین مسلمان در نظر ما مسلمانی است که به چشم نیاید.
طارق رمضان در ادامه این مقاله آورده است: مقصر کیست؟ سالها است که به مسلمانان می گوید باید به طور مثبت، فعال در جوامع غربی متبوع خود به چشم بیایند. در سوئیس طی چند ماه گذشته مسلمانان تلاش کردند در خفا بمانند تا از تنش جلوگیری کنند. این امر برای ایجاد ائتلافهایی با سازمانهای سوئیسی و احزاب سیاسی که علیه برگزاری همه پرسی بودنند مؤثر واقع شد.
وی یادآور شد: مسلمانان سوئیس از سهم مسئولیت پذیری خود برخوردارند اما باید اضافه کرد که احزاب سیاسی در اروپا همچون احزاب سوئیس ترسیده اند و نسبت به سایر سیاستها نسبت به تکثرگرایی فرهنگی و دینی هوشیار شده اند. درست مثل این است که پوپولیستها روش را مشخص کرده و سایرین از آن پیروی می کنند. آنها در ابراز اینکه اسلام اکنون جزء لاینفکی از سوئیس و اروپا است و مسلمانان کاملا در جامعه ادغام شده، ناکام مانده اند. رویارویی ما مسلمانان با مشکلاتی چون بیکاری، فقر و خشونت می تواند عاملی برای همکاری ما با هم باشد. ما نمی توانیم تنها پوپولیستها را مقصر دانسته و آنها را فاقد شهامت و کوته فکر و بی اعتماد نسبت به شهروندان مسلمان قلمداد کنیم.
نظر شما