جلسه نقد و بررسی فیلم "ورود آقایان ممنوع" در فرهنگسرای فردوس برگزار شد

درابتدای این نشست محمدرضا لطفی از منیژه حکمت درباره علت تصمیم به ساخت این فیلم آن هم در فضایی که هجمه انتقادی درباره فیلم‌های کمدی شدت گرفته بود سوال کرد و او پس از تشکراز مردم به خاطر حضور گسترده واستقبال از فیلم پاسخ داد: زمانی که فیلمنامه این کار به دست ما رسید حس کردیم که با فیلمنامه ای قوی و استخواندار طرف هستیم و به همین دلیل به اتفاق آقای سرتیپی تصمیم گرفتیم تا تولید آن را به دست بگیریم و خوشحالیم که در شرایط کنونی که اکثر فیلم ها یا دولتی هستند و یا سخیف ما چنین اثری را ساختیم.

در ادامه لطفی خطاب به ویشکا آسایش پرسید که با توجه به این که شما بازیگر گزیده کاری هستید و این نقش اولین تجربه شما در سینمای کمدی بود، آیا از حضور دراین فیلم آن هم در کنار افرادی مثل عطاران و یا خود رامبد جوان ترس نداشتید؟ که آسایش پاسخ داد نقش پیشنهادی آنقدر جذاب و خارج از کلیشه بود که تمام تردیدهایم را از بین برد و علاقمند شدم تا آن را بازی کنم و نقش را پذیرفتم. همچنین حضور آدمهایی مثل عطاران و جوان در این کار  نه تنها در من ترس ایجاد نکرد که عامل دلگرمی و قوت قلبم بود.

سرتیپی در ادمه در پاسخ به این سوال که آیا برای فیلم کارهای تبلیغاتی تیمی واتاق فکری تشکیل شده بود گفت: خیر از اتاق فکر و یا تیم تبلیغاتی خبری نبود و من در تبلیغات این فیلم از تجربه طولانی خودم کمک گرفتم و همه این کارها نتیجه تلاش من و خانم حکمت است که تصمیم داشتیم فیلم آبرومند اکران شود. مضاف براینکه من و خانم حکمت اعتقاد داشتیم که "ورود آقایان ممنوع" فیلمی است که مخاطب با آن ارتباط خوبی برقرار می‌کند و برای این ارتباط بهتر باید تبلیغات قوی و نویی صورت بگیرد. به نظر من این خود فیلم است که شما می گوید چقدر گنجایش تبلیغات  را دارد.

عطاران درباره بازی در این نقش و شرایط سینمای ایران برای حضور در آثار با کیفیت گفت: شرایط سینمای ایران به شکلی است که همه دوست دارند در آن تاثیر گذار باشند. همه دوست دارند فیلم خوب بسازند، اما این اتفاق در تولید رخ نمی دهد و وقتی ریشه یابی می کنید می‌بینید که همه اینها  به فیلمنامه بد برمی گردد. با صراحت بگویم که من فکر می کردم که یک بازیگر می‌تواند یک قصه بد را خوب بازی کند و سرنوشت فیلم را عوض کند، در حالی که دیدم این اتفاق نمی‌افتاد و به این نتیجه رسیدم تا خود را از قصه های بد کنار بکشم.

آسایش درباره فیلمنامه این فیلم سینمایی توضیح داد: فیلمنامه "ورود آقایان ممنوع" آنقدر کامل بود که نیازی به دستکاری نداشت. ضمن اینکه من در این فیلم اولین تجربه بازی در فیلم کمدی را داشتم و اصلا عادت به بداهه گویی ندارم. همچنین جوان حداقل در این فیلم که من بودم اصلا برای بازیگران بازیگری نمی کرد که ما بخواهیم از او تقلید کنیم.

 

حکمت درباره تولید این فیلم گفت: اصولا در تولید وسواس خودم را دارم و این را همه می دادنند. حتی این موضوع در فیلم‌هایی که ساخته ام یعنی "زندان زنان" و "سه زن" هم دیده می شود. اما مسئله این نیست که شما همین طوری ریخت و پاش کنی. ما در این فیلم می‌دانستیم که چه می خواهیم و برای این خواست چیزی کم نگذاشتیم. واقعا حضور آدم حرفه ای مثل سرتیپی دراین پروژه نعمت بود که از هیچ چیز کم نگذاشت و همه را ساپورت کرد.

 

وی ادامه داد: مونتاژ و صداگذاری این فیلم بیش از شش ماه بطول انجامید که جا دارد از زحمات بی حد و اندازه آقای خرقه پوش در رسیدن فیلم به این کیفیت کمال تشکر را بکنم. پیش تولید این فیلم زمان زیادی برد و هزینه آن هم خیلی بیشتر از فیلم‌های معمول سینما بود. حتی مثلا لوکیشن مدرسه ای که شما در فیلم می بینید ساختمان مخروبه ای بود که ما آن را تبدیل به مدرسه کردیم.

 

آسایش درباره نقش خانم دارابی در فیلم گفت: اتفاق بسیار خوبی که در این فیلم صورت گرفت تمرین زیاد و دورخوانی قبل از فیلمبرداری بود که باعث همذات پنداری بازیگر با نقش می شد .ما در این فیلم و قبل از فیلمبرداری به لوکیشن می‌رفتیم و آنجا دورخوانی می‌کردیم و در مورد نقش ها صحبت می کردیم. کم کم لباس آن شخصیت را می پوشیدیم و بعد بدون حضور دوربین بازی می کردیم. این موضوع خیلی به بازیگر کمک می کند تا به نقش حس تعلق خاطر پیدا کند. یکی از مواردی که خیلی به آن توجه می کردم همین بود که کارکرد خانم دارابی در نیمه دوم خارج از توافقات ما نشود و به گونه ایی نگردد که دارابی کلا عوض شود.

 

عطاران در پاسخ به این پرسش که در این فیلم چقدر از بداهه استفاده کرده است گفت: قاسم خانی دو سال روی این فیلمنامه کار کرده بود واز ویژگی های مهم کار انسجام آن بود، حال اگر ما می خواستیم چیزی را به عنوان بداهه به آن اضافه می کردیم باید کاری می‌کردیم که در خدمت فیلمنامه باشد. در این کار کمی بداهه هم لحاظ شده، اما به اندازه‌ای که به موقعیت کمک کند.

                                                         

در انتهای جلسه حضار به طرح پرسشهایی از میهمانان  پرداختند و پایان جلسه ساعت بیست و دو با تجلیل ازعوامل و میهمانان به پایان رسید.