به گزارش خبرنگار پارلماني مهر سعيد ابوطالب در جمع خبرنگاران گفت: به رغم اين كه چند ميليون عشاير كوچنده ونيمه كوچنده و رمه گردان با دهها ميليون راس دام، نقش كم نظيري در رفع نيازهاي كشور دارند اما در نظام برنامه ريزي كشور سهم مناسبي از خدمات و يارانه هاي كشو رنداشته اند.
وي افزود: متاسفانه سازمان مديريت و برنامه ريزي عشاير را كه به تعبيرمقام معظم رهبري جامعه مولد و فداكار و سازنده كشورند ناديده انگاشته و با كم توجهي به اين قشر ، نپرداختن عادلانه سهم آنان از منابع و ارايه نامناسب حداقل خدمات ، نه تنها در جهت بهبود اين قشر مولد و شجاع گامي برنداشته است بلكه زمينه هاي حذف ، تحقير و تضييع اين جامعه بزرگ ، سازنده و محقق را فراهم آورده ، به گونه اي كه امروز اين جامعه دچار عقب ماندگي شديد شده است.
عضو كمييون فرهنگي مجلس خاطرنشان ساخت: سازمان مديريت برنامه تكاليف مقرر و مواد مندرج در قانون برنامه دوم توسعه ( مانند بند پنج تبصره 77 و بند الف تبصره 81 و ...) و قانون برنامه سوم توسعه ( مانند بند ب ماده 108 و بندهاي ج و ز ماده 109 و جز 7 بند الف ماده 137 و بند م تبصره 25 قانون بودجه سال 80 و مفاد راهكارهاي اجرايي برنامه سوم ) تمهيدات لازم را فراهم نكرده و حتي دستورالعمل ها و آيين نامه هاي مربوط را تدوين ننموده است.
ابوطالب افزود: متاسفانه سازمان مديريت و برنامه ريزي بر بهره مندي جامعه عشاير از خدمات فرهنگي ، اجتماعي ، بهداشتي ، امنيتي و ... هماهنگي و نظارت نكرده و هيچگونه اعتباري را در زمينه هاي ياد شده تخصيص نداده و حتي از دستگاههاي موظف نيز در اجراي وظايفشان توضيحي نخواسته است كه اين عملكرد باعث آسيب هاي اجتماعي و لطمات فرهنگي ، امنيتي فراوان و بي بهره ماندن آحاد عشاير از خدمات حمايتي شده است.
وي خاطرنشان ساخت: در توزيع منابع حتي عدالت نسبي هم در مورد اين بخش از جامعه رعايت نشده و نسبت سهم اعتبارات عمراني ، يارانه اي ، تسهيلاتي و هزينه اي آنان ناچيز و نابرابر است و هيچ تناسبي با نيازمندي ها و استحقاق عشاير ندارد و آنچه تخصيص يافته است كمتر از ده درصد سهم استحقاقي آنان است.
نماينده تهران درمجلس درادامه از بي توجهي به جامعه عشايري در برنامه هاي آمايش سرزمين ، مطالعات و تدوين توسعه كشور به رغم دانش ، مهارت ، قابليت ها و توانمندي هاي آحاد عشاير انتقاد كرده وگفت: مگر نه اينكه درسند چشم انداز بيست ساله كشور ويژگي هاي جامعه ايراني را "توسعه يافته متناسب با مقتضيات فرهنگي ، جغرافيايي وتاريخي " با تاكيد بر " حفظ كرامت وحقوق انسانها "بيان مي دارد پس چرا جامعه عشايري با عنوان جزيي از نظام دربيشتر نظام برنامه ريزي كشورجايگاهي ندارد؟
ابوطالب با انتقاد ازسازمان مديريت درعدم پشتيباني و ارايه تسهيلات حمايتي براي حفظ فرهنگ ، آداب و سنن وهنرعشاير از آنان به عنوان حافظان و ميراث داران واقعي فرهنگ اصيل ايران زمين ياد كرد و از بي توجهي به صنايع دستي و محصولات منحصر به فرد اين جامعه گلايه نمود.
وي تحقيق و تفحص ازسازمان مديريت برنامه ريزي را در حوزه عشاير تلاش نمايندگان مجلس هفتم در جهت تحقق عدالت اجتماعي و توزيع عادلانه منابع به اقشار آسيب پذير دانست و ياد آور شد: نمايندگان ملت تا رسيدن به نتيجه مطلوب از هيچ كوششي در اين زمينه فروگذار نخواهند كرد.
نظر شما