رحمانيان اولين توليد مشترك ايران و يونسكو را كارگرداني مي كند

به گزارش خبرنگار هنري " مهر " در ابتداي اين جلسه مجيد شريف خدايي با خير مقدم گويي به حضار و گروه اجرايي، با اشاره به موفقيت هاي تئاتر ايران در چند سال گذشته، گفت: دانشگاهي كه اين جشنواره در آن برگزار شد، متعلق به يونسكو است و بيشترين فعاليت اين دانشگاه به تئاتر مربوط است.

وي در ادامه افزود: ما تا مدت ها از مجامع بين المللي دور بوديم و عضويت در iTi اين امكان را براي ما فراهم كرد كه خودمان را به مجامع بين المللي برسانيم. ارتباط ما با اين دانشگاه تحت حمايت يونسكو نيز بر اثر عضويت ما در iTi برقرار شد. البته مكز هنرهاي نمايشي هرگز يك مركز دانشگاهي نيست و قاعدتا اين ارتباط بايد مابين دو دانشگاه به وجود مي آمد اما به خاطر مشكلات اداري كه در دانشگاه هاي ما وجود دارد، آن ها نتوانستند اين ارتباط را با دانشگاه برقرار كنند و از مركز هنرهاي نمايشي خواستند كه يك گروه تئاتري دانشجويي را به آن ها معرفي كنيم.

ما نيز با رعايت تمام شرايط از جمله اين كه تمامي بازيگران دانشجو باشند، در ارتباط با موضوع معرفي شده كار را اجرا كنند و يك استاد همراه آن ها باشد گروه دانشجويي آقاي رحمانيان كه حايز تمامي شرايط بود را معرفي كرديم.

در ادامه اين جلسه " محمد رحمانيان " با اشاره به دانشگاه هايي كه در اين فستيوال شركت كرده بودند، گفت: در اين جشنواره گروه هاي دانشجويي از كشورهاي بلغارستان، چين، پرتغال، صربستان و مونت نگرو، كانادا، يونان، پرو، روماني و ايران شركت كرده بودند و اين گروه ها ملزم بودند كه در رحادو موضوع " مرغ دريايي " اثر " آنتوان چخوف " و آثار " لوپ د وگا " كار خود را حداكثر در 35 دقيقه و به شكل كارگاهي اجرا كنند.

وي ادامه داد: اكثر كارها يا قسمتي از مرغ دريايي را براي اجرا انتخاب كرده بودند مثل بخشي از پرده چهارم، يا تكه هاي مختلفي از متن را كنار هم گذاشته بودند و به صورت اپيزوديك اجرا كردند، اما من هيچ كدام از اين دو راه حل پيشنهادي جشنواره را دوست نداشتم؛ درنتيجه دوباره متن را بازنويسي كردم و نمايشنامه ايي نوشتم به نام " مرغ دريايي من ". شايد يكي از دلايل توفيق اين اجرا اين بود كه ما راه حلي خارج از راه حل هاي جشنواره پيدا كرده بوديم.

رحمانيان افزود: بعد از اجرا جلسه پرسش و پاسخي گذاشتند و از ما خواستند كه در مورد شيوه تمرين خودمان توضيح بدهيم اما ما گفتيم كه شيوه ما همان شيوه معمول خود آن ها است. برگزار كنندگان اين حرف را باور نكردند و از ما خواستند تا يك كارگاه آموزشي براي آنها برپا كنيم. ما نيز اين كار را كرديم و ديدند كه در شيوه كارگرداني ما رازي وجود ندارد.

در ادامه جلسه محمد رحمانيان به سئوالات خبرنگاران و مهمانان جلسه پاسخ داد. وي در پاسخ به سئوالي مبني بر اين كه آيا كارگردانان اجراها نيز دانشجو بودند يا نه، گفت: به جز يك اجرا كه كارگردانش دانشجوي سابق دانشگاه ليسبون بود، بقيه كارگردانان از اساتيد بودند. اين كارگردان ليسبوني نيز از طرف يونسكو دعوت شده بود و يك كار بين المللي با تم " در انتظار گودو" و شركت دو بازيگر پرتغالي و دو بازيگر رومانيايي را در اين جشنواره اجرا كرد.

اين كارگردان تئاتر در پاسخ به سئوال يكي از حضار كه پرسيد آيا كشوري مرغ دريايي را با توجه به تئاتر سنتي كشورش اجرا كرد، گفت: فقط كشور چين با تكنيك اپراي پكن و مكتب شانگهاي نمايش مرغ دريايي را اجرا كرد و اجراي جذابي نيز بود. البته اجراي يوناني ها از نمايشنامه " مرغ دريايي " بسيار عالي و نو بود و من سعي مي كنم كه اين اجرا را به جشنواره تئاتر فجر بياورم. اما بقيه اجراها به شدت بوي كهنگي مي دادند و اصولا نگاه نويي به اين اثر چخوف نداشتند.

درادامه جلسه محمد رحمانيان با اشاره به اين كه نمايش مرغ دريايي يونان بهترين اجراي حوزه اروپا شد، گفت: اجراي ما جايزه خاصي نگرفت و حتي انتخاب هم نشديم، اما در اصل جايزه ايي كه به ما دادند اين بود كه امكاني به ما داده شد كه يك نمايش با تم برشت يا لوركا را با بازيگران بين المللي براي دوره بعد جشنواره كه در مكزيك و با حضور 17 كشور برپا مي شود، آماده كنيم.

وي توضيح داد: اين همكاري بدين شكل است كه ما با سه بازيگر ايراني يك ماه قبل از جشنواره به مكزيك مي رويم و با بازيگران ديگر كشورها كه انتخاب كرديم، تمرين نمايش خود را شروع مي كنيم. درست مانند كار " در انتظار گودو" كه در جشنواره امسال اجرا شد.

در انتها محمد رحمانيان گفت: ما از بين 71 كشور عضو iTi  براي اين اجراي بين المللي انتخاب شديم، البته ايران به غير از اين اجرا در دوره بعدي يك سهميه ديگر هم دارد كه بايد اجرايي را مطابق تم جشنواره به مكزيك ارسال كند.