به گزارش خبرنگار مهر، کرمانشاه امروز هم از هجوم ریزگردها در امان نبود و شهروندان کرمانشاهی باز هم اکسیژن را با طعم خاک چشیدند.
گرچه مقابله ریشه ای با پدیده گرد و غبار و ریزگردها که منشأ آنها کشورهای همسایه ایران است، در گرو تحولات بین المللی و منطقه ای است و موقعیت کنونی منطقه به لحاظ سیاسی، رسیدن به راه حل سهل الوصول را بسیار سخت کرده است اما هیچکدام از این دلایل مانع ازاین امر نمی شود که برای مدیریت و کاهش تبعات گرد و غبارها به صورت جدی اهتمام نکرد.
اثرات مخرب ریزگردها برای مردم به اندازه ایست که روش های مدیریتی و کنترلی برای کاهش تبعات خطرناک آن باید در کوتاهترین زمان ممکن عملیاتی شود.
باید دید مسئولیت اندیشیدن راهکارهای مقابله با این معضل گلوگیر متوجه کدام نهاد است؟ دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی؟ سازمان حفاظت محیط زیست و مرکز ملی هوا و تغییر اقلیم این سازمان؟ استانداری ها؟
شاید با دیدی منطقی تر کارگروهی متشکل از همه اینها و دیگر نهاد های ذیربط برای رسیدن سریع به جایی که آسیب های ناشی از این دانه های کوچک خطرناک به حداقل ممکن برسد، ضروری باشد.
تبلیغ و توزیع دستگاه های فیلتراسیون برای منازل و مخصوصاً اماکن عمومی پرتردد در شهرهای درگیر با آلودگی هوا، توزیع رایگان یا لااقل کم هزینه اقلام دارویی و محافظتی مثل اسپری های مخصوص، ماسک های استاندارد، تعطیلی مراکز آموزشی و ادارات در روزهایی که هجمه ذرات گرد و غبار به حد هشدار و خطرناک برسد و... می تواند از راهکارهای کوتاه مدت و سریع برای مقابله و تبعات این معضل باشد.
گرچه همانطور که اشاره شد راه حل های ریشه ای و اساسی منوط به کمک های بین المللی است و این مهم نیز به دلیل اوضاع منطقه بسیار زمانبر است اما به هر حال تلاش دیپلماتیک برای رفع دائمی این مشکل را نباید فراموش کرد.
راه حل هایی نظیر مالچ پاشی در مناطق مستعد طوفان های شن در کشورهای همسایه، استفاده از مزرعه های بادی ( توربین های بادی تولید برق) یا ایجاد فضای سبز در این مناطق می تواند توسط مسئولین ذیربط پیگیری و دنبال شود.
به هرحال آنچه که مشخص است کرمانشاه و سایر استان های غربی و جنوب غربی کشور، این روزها به سختی نفس می کشند و پیگیری راهکارهایی مانند موارد فوق بسیار ضروری و حیاتی شده است.
نظر شما