به گزارش خبرنگار مهر، سیداکبر میرجعفری در نشست نقد و بررسی مجموعه شعر «نامههای کوفی» که عصر روز دوشنبه 22 خرداد در فرهنگسرای اندیشه برگزار شد با اشاره به ویژگیهای شعر بیابانکی در قالب سنتی گفت: چهارپاره سرایی از ویژگیهای شاعرانگی بیابانکی است. این قالب شعری آخرین قالبی است که در شعر کلاسیک به وجود آمد و سرآغاز نوآوری در شعر ایران در عرصه قالب به شمار میرود. با این حال این قالب شعری چیزی نبوده است که اقبال عمومی به آن وجود داشته باشد و موفق بودن شاعران در آن نیز به راحتی ممکن پذیر نبوده است.
وی ادامه داد: بیابانکی از چهارپارهسرایان موفق بعد از انقلاب است؛ چون توانسته به خوبی از میراث شاعرانی چون یوسفعلی میرشکاک، احمد عزیزی و حسین اسرافیلی در این عرصه بهره ببرد و در عین حال به چهارپاره سرایان غنایی قبل ازانقلاب اسلامی نیز نگاهی بیندازد.
میرجعفری افزود: ورود بیابانکی به شعر همزمان با پایان جنگ تحمیلی و فروکش کردن عطش و انگیزه شاعران به سرایش اشعاری در زمینه جنگ بود. او در این فضا با غزلهایش نیروی تازهای در شعر انقلاب اسلامی تزریق کرد که از قضا در همان زمانه نیز بسیار موثر و موفق نشان داد.
این شاعر و منتقد ادامه داد: تا قبل از مجموعه نامههای کوفی اشعار بیابانکی میراثدار عماد خراسانی و منوچهر نیستانی بود و به همین خاطر همیشه پارامترها و کلماتی که در شعر عرفانی ورود داشته در اشعارش موجود بوده است و این موضوع حتی پایش را به اشعار عاشورایی او نیز باز کرده و از قضا بیابانکی که ورودش به عرصه شعر با اشعار عاشورایی است با استفاده از همین کلمات توانسته به شکست قالب بپردازد.
این منتقد ادبی افزود: نکتهای که در اشعار بیابانکی در این مجموعه دیده میشود این است که «عنوان نامههای کوفی» برای آن اساسا نمیتواند صحیح باشد، چرا که اشعار این مجموعه اصلا شکل و شمایل نامه را ندارد و حتی چنین کارکردی را نیز ندارد.
وی همچنین گفت: کارکرد اصلی اشعار بیابانکی در این مجموعه وارد کردن ماجرای عاشورا به روزگار معاصر ماست. این اشعار البته بیش از این چیزی به ما ارائه نمیکنند و در آثار شاعران دیگری نیز مسبوق به سابقه هستند، اما به دلیل اینکه بیابانکی قاعده نگاه تکراری و ثابت ما به عاشورا را میزداید قابل تحسین است.
نظر شما