به گزارش خبرگزاری مهر، روزنامه "سووتسکایا روسیا" در این باره می نویسد: دو سازمان جهانی یعنی ناتو و سازمان تجارت جهانی بعنوان اصلی ترین نهادهای نظامی و تجاری جهان امروز به روسیه روی آورده اند. سران روسیه به بهانه بدست آوردن سود آنها را به مرزهای این کشور کشانده‌اند که بازنده این روند کشور، دولت، و ملت روسیه خواهد بود.
گالینا پلاتوا نویسنده این مطلب می نویسد: حزب روسیه واحد به رهبری ولادیمیر پوتین و دیمیتری مدودف آمادگی خود را برای توافق با سازمان جهانی تجارت در روز 14 تیر (4 جولای) اعلام کرده است. بنا بر اعتقاد بسیاری از صاحب نظران پس از این توافق اقتصاد روسیه هویت خود را از دست خواهد داد این در حالی است که در بعد نظامی نیز نیروهای ناتو طبق توافق با طرف روسی خود را برای ایجاد پایگاه در اولیانوفسک آماده می کنند.
در بخش دیگری از این مطلب آمده است: طی روزهای اخیر وزارت خارجه و اکثریت دومای روسیه امتیاز دیگری داده اند و آن توافق دولت روسیه با ایتالیا، یک عضو ناتو در مورد استفاده از حریم هوایی روسیه برای انتقال تجهیزات و مسافر بود. پیش از این چنین توافقی میان روسیه با آلمان (در سال 2004)، فرانسه، اسپانیا(در سال 2010) و آمریکا(در سال 2011) امضا شده بود و سوئد نیز در حال مذاکره برای حصول چنین توافقی است. کشورهای عضو ناتو به طور مرتب از آسمان روسیه برای انتقال تجهیزات نظامی به افغانستان استفاده می کنند. جایی که نیروهای ناتو با استفاده از سلاحهای مدرن مشغول استقرار دموکراسی آمریکایی در آن هستند. به گفته گروشکو معاون وزیر خارجه روسیه که دائما با دومای دولتی در مورد توافقات این کشور با اعضای ناتو در تماس است، طی سالهای اخیر آمریکاییها 2000 پرواز از طریق خاک روسیه داشته اند، آلمان 1800 پروازو فرانسه 1400پرواز.
ایتالیا متعهد شده که از دیگر اعضای ناتو در این قضیه عقب نماند و حد اکثر استفاده را از آسمان روسیه ببرد. مفاد توافقنامه به طرفهای غربی این اجازه را می دهد که در صورت لزوم در خاک روسیه فرود داشته باشند. گروشکو تایید کرد: "طبق قطعنامه 1386 شورای امنیت در مورد کمک به نیروهای بین المللی(یعنی ناتو) در تثبیت موقعیت در افغانستان ما موظف هستیم به تعهدات خود عمل کنیم". اعضای حزب روسیه واحد نیز بر این مطلب صحه گذاشتند.
این روزنامه وابسته به ارگان حزب کمونیست در ادامه می نویسد: فراکسیون حزب کمونیست روسیه در دومای دولتی این کشور به شدت مخالف چنین کمکهای هستند. لوکات یکی از اعضای حزب کمونیست می گوید: "این هدیه ای بود برای دوست روسیه، برلوسکونی. گرچه وی دیگر در ایتالیا در راس قدرت نیست، اما تعهدات ما هنوز در حال اجراست". هنگامی که سخن از تجهیزات و ادوات نظامی است این کار جنگ علیه افغانهاست.
این روزنامه در ادامه با اشاره به مخالفت نمایندگان کمونیست دوما با طرح های مسکو می نویسد: نمایندگان کمونیست معتقدند که سران دولت و حزب آنها در دوما یعنی "روسیه واحد" با قرار دادن آسمان روسیه در اختیار کشورهای عضو ناتو که روابط چندان دوستانه ای نیز با روسیه ندارند بر خلاف امنیت ملی کشور عمل می کنند.
این روزنامه در ادامه به استدلال موافقان این طرح اشاره می کند و در پاسخ به استدلال های آنها که می گویند ناتو پس از اتمام کارش در افغانستان از روسیه خارج خواهد شد می نویسد: اولا طبق تجربه جهانی ناتو هرگز از جایی که وارد آن شده خارج نمی شود، ثانیا هیچ کس نمی داند ناتو چه زمانی موفق به حل مسئله خواهد شد. در اصل آیا زمانی خواهد رسید که این مسئله حل شود. چرا طرف روسی در قبال گشودن مرزهای هوایی خود بر روی تجهیزات ناتو و امتیازاتی که به غرب می دهد آنها را وادار به تامین منافع کشور نمی کند. چرا از ایتالیا نمی خواهد که در برابر عبور تجهیزاتش از آسمان روسیه تکنولوژی سوپرجت-100 را همانگونه که متعهد شده بود به روسیه منتقل کند؟ یا اینکه چرا برنامه هایشان را برای ساخت سیستم دفاع موشکی متوقف نمی کنند؟
نویسنده در بخش دیگری از این مطلب آورده است: روسیه امروز همواره در مقابل یکجانبه گرایی غرب سر فرود آورده است. آغازگر این رفتار روسیه [بوریس] یلتسین بود. از آن زمان هرچه رهبران روسیه منعطف تر و به اصطلاح شرکای غربی گستاخ تر می شدند. در همین راستا است که حزب روسیه واحد رای به گسترش ترانزیت تجهیزات ناتو از طریق خاک خود می دهد. در همین حال انگلستان به عنوان عضو ناتو ناو آلائد روسیه را در آبهای بین المللی در حالیکه بالگردهای تعمیر شده را به سوریه حمل می کرد توقیف می کند.
روسیه به ناتو در افغانستان کمک می کند و نمایندگان مجلس آمریکا، یکی از اعضای ناتو، قانونی را در رابطه با" پرونده ماگنیتسکی" به تصویب می رسانند که به موجب آن محدودیت های اقامتی و مالی علیه برخی مقامات روس اعمال می شود. لئونید کالاشنیکوف معاون اول کمیته ی دوما از حزب کمونیست می گوید:«ما بخشی از دریای بارنتز را به نروژ، از اعضای ناتو، می دهیم، در حالیکه ناتو از استقرار سیستمهای چند منظوره هدایت آتش "ایجس" که اساس بخش دریایی سیستم سپر موشکی به حساب می آید بر روی ناوهای "تیکاندروگا" و "اوبرک" سخن می گوید. روسیه به عضویت سازمان تجارت جهانی در می آید و آنها امکانات مالی بلااستفاده را به این کشور تحمیل می کنند. روسیه با اصول سازمان تجارت جهانی درباره پذیرفتن شرکتهای خصوصی بیمه غربی در بازار خود موافقت می کند اما غربیها با استفاده از همین ابزار بیمه ای ایران را تحریم نفتی می کنند."
سووتسکایا روسیا در بخش دیگری از این گزارش آورده است: روسیه و به عبارت دقیق تر رهبران این کشور، با تسلیم مواضع سیاسی و اقتصادی خود به ناتو و سازمان جهانی تجارت تا کنون نتوانسته اند موافقت یکی از اعضای ناتو یعنی لیتوانی را برای برداشتن موانع ترانزیت شهروندان روس از کالینینگراد به مرکز روسیه جلب کنند. اما مقامات روسیه به راحتی و دور از چشمان ملت به ناتو اجازه می دهند که در اولیانوفسک یکی از بزرگترین شهرهای بخش اروپایی کشور پایگاه نظامی بنا کند. با اینکه هنوز تصمیم نهایی در این باره اتخاذ نشده اما به تایید نمایندگان در این پایگاه بر اساس قوانین ناتو رفتار خواهد شد.
حتی آمار و ارقام آن نیز در مطبوعات به چشم می خورد: 2200 پرواز، 379 هزار سرباز و 45 هزار کانتینر حمل و نقل ریلی. چنین توافقی با کشورهای ناتودر زمینه ترانزیت نیازمند توسعه پایگاه این سازمان در اولیانوفسک است. آیا سازندگان این فرودگاه در زمان شوروی فکر این را می کردند که ساخته ی آنان روزی تبدیل به فاجه ای برای شهر و تمام کشور شود؟ الکساندر کروگلیکوف دبیر اول کمیته حزب کمونیست در شهر اولیانوفسک میگوید: «جریان زیر پا گذاشتن منافع ملی در حال رخ دادن است. ما ارزیابی دیگری از این مسئله نداریم».
کروگلیکوف اینکه همزمان دو نهاد از قدرتمندترین نهادهای جهانی(ناتو و سازمان تجارت جهانی) به روسیه روی آورده اند را اتفاقی نمی داند. هر بار که سخن از ناتو به میان می آید مشکلاتی در ارتباط با سازمان جهانی تجارت ایجاد می شود. در پس سازمان ناتو نظامیانی هستند که کشورهای ضعیف را تصرف کرده اند، و پشت پرده سازمان تجارت جهانی نیز غولهای اقتصادی و شرکت های چند ملیتی که نیاز به بازارهایی دارند تا کالاهای خود را در سراسر جهان به فروش برسانند. هر چه در یک کشور تولید داخلی کمتر باشد برای سازمان تجارت و ناتو بهتر است. در این رابطه روسیه مورد ایده الی به حساب می آید. تولید داخلی این کشور تقریبا نابود شده است و مواد خام به صورت کامل در آن وجود دارد.
دبیر اول کمیته حزب کمونیست در شهر اولیانوفسک تصریح کرد: کسانی که پیش از این به شهروندان روسی خدمات هوانوردی ارائه می کردند از این پس به نظامیان آمریکایی ناتو خدمت رسانی می کنند. به گفته وی در حال حاضر ایجاد پایگاهی برای فرودگاه اولیانوفسک- شرق در اولیانوفسک قانونی به حساب نمی آید. اما این پایگاه آنگونه که باید باشد نخواهد بود. در بهترین حالت در این فرودگاه 2 پرواز مسافری در شبانه روز وجود دارد. هواپیماهایی که باید توسط فرودگاه اولیانوفسک هدایت شوند از شرق به پرواز در نمی آیند. سالانه تا 60-70 هواپیما از این مجموعه باید به پرواز در آیند. اما هم اکنون فقط 2 تا 3 هواپیما از این فرودگاه پرواز می کنند. در شرایطی که هواپیماهای داخلی این کار را نمی کنند، بیگانگان از این امکان بهره مند می شوند، آن هم با تجهیزات نظامی. هنوز تعداد پرواز های آنان برای انتقال تجهیزات کم است اما قصد آنها داشتن یک پایگاه در روسیه است. اگر این پایگاه را مکان فرود هواپیماهایشان ننامند، نام دیگری بر آن می گذارند. این به اعتقاد کروگلیکوف روش دیگری برای اشغال حریم هوایی و زمینی روسیه توسط نظامیان است.
این مقام کمونیست در شهر اولیانوفسک شرایط سال 2005 را یادآوری می کند که در آن به اصطلاح مکانهای فرودی برای آمریکا در برخی کشورهای اروپایی ایجاد شد. آمریکا آنها را به زندانهای هوایی با تجهیزات کاملا سری تبدیل کرد بطوری که کسی از آن آگاه نبود و در آنجا هرچه می خواستند می کردند.
وی ادامه می دهد:اما سازمان تجارت جهانی متدهای اقتصادی به روسیه تحمیل می کند. اکنون در پشت میز راجع به کشاورزی بحث می کنند. اکثریت قاطع شرکت کنندگان به این نتیجه رسیده اند که سازمان تجارت جهانی مانند صلیب سرخ به کمک بخش کشاورزی روسیه، و در واقع کل اقتصاد آمده است. بی توجه به اینکه وزیر خارجه آمریکا پیوستن روسیه به سازمان جهانی تجارت را به کشاورزان کشورش تبریک گفته است. آنها اماده اند تا کشور ما را با گوشت مرغ و دیگر محصولات ناسالم خود مورد هجوم قرار دهند. این آسانتر از پایگاه ناتو نیست. ما کمونیستها تا جایی ککه می توانیم دفاع می کنیم. مردم بسیاری از ما پیروی می کنند. هیچ کس راضی نیست که در شهرش پایگاه ناتو وجود داشته باشد و یا از مواد غذایی اصلاح ژنتیکی استفاده کند. ما اعتراض می کنیم. اما مسئله این است که مقامات روسیه کشور ما را به گذرگاه تبدیل کرده اند. آنها علاوه بر منافع تجاری هدف دیگری ندارند. بهای این منافع را کشور باید بپردازد. و به این قیمت است که ما از خومان دزدی کنیم. نمی دانم صبر ملت در تحمل چنین رژیمی کی پایان می یابد.
نظر شما