یک شاعر زرتشتی در افتتاحیه همایش باران غدیر شعر می‌خواند

به گزارش خبرگزاری مهر، توران شهریاری شاعره برجسته زرتشتی متولد 13 آبان 1310 هجری شمسی در کرمان است.

وی نویسندگی و سرودن شعر را از سال ۱۳۳۲ خورشیدی آغاز کرد و از همان زمان در کارهای اجتماعی، فرهنگی و ادبی حضوری فعال و گسترده داشت.

اشعار «توران شهریاری» بیشتر دارای مضامین اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی و ملی می‌باشد که به طور ساده و تا حد امکان روان سروده شده‌اند. اشعار «توران شهریاری» بیشتر دارای مضامین اخلاقی، فرهنگی، اجتماعی و ملی است که به طور ساده و تا حد امکان به فارسی روان سروده شده‌اند.

وی یکی از معدود شاعران زن ایرانی است که بهترین و بیشترین سروده‌های ملی و میهنی را درباره ایران و فرهنگ دیرینه این سرزمین، از خود به یادگار نهاده‌ است و این از عشق سرشار او به ایران و فرهنگ درخشان آن سرچشمه گرفته‌ است.

دکتر باستانی پاریزی درباره اشعار او، در مقدمه «دیوان توران» می‌نویسد:

شعر خانم شهریاری در عین استحکام و کمال بسیار روان و در خور فهم همه طبقات سروده شده و علاوه بر جنبه‌های ادبی، حاوی مسایل روز و سرگذشت‌های اجتماعی نیز هست. مثنوی‌های کوتاه و داستان‌های کوچک ذکر شده در دیوان او حاوی نکاتی آموزشی است که ضمنا تأثیر ادبیات گذشته ایران را نشان می‌دهد.

سرانجام اینکه توران شهریاری یکی از شعرای سخن سنج و آگاه و توانای معاصر است که سبک خود را دارد و اشعارش پیام موزون دارد و بر دل می‌نشیند.

شعر زیر، نمونه‌ای از سروده‌های ولایی توران شهریاری برای امام هشتم، امام علی بن موسی الرضا (ع) است:

به مشهد سلام و به مشهد درود
سر آریم در خاک پاکش فرود
بر این خاک نور خدا تافته
رهی بر در کبریا یافته
ز دوران دیرین و عهد کهن
چو نور است در چشم مام وطن
بود شهری آباد در روزگار
«امام رضا» خفته در این دیار
هر آن کس برش برد دست نیاز
از این در نگردید نومید باز
غریبی که با هر دلی آشناست
چو آیینه پاک ذات خداست
شفابخش درمانده‌ دردمند
پناه پناهنده مستمند
امام به حق خسرو چاره‌ساز
نهد بر درش خلق روی نیاز
بسی شهریاران نام‌آفرین
نهادند بر خاک پاکش جبین
چو این خاک، خاک خراسان بود
هر آن مشکلی بهرش آسان بود