به گزارش خبرنگار كتاب مهر ، رفيعي كه در نشست بررسي وضعيت كتابهاي ادبي در نمايشگاه هاي ادواري كتاب در محل خبرگزاري مهر ، سخن مي گفت ، با بيان اين مطلب در ادامه افزود : در ايران مشاغل ارزش لازم را ندارند ارزش لازم به اين معنا است كه هركس در هرموقعيت شغلي قرار مي گيرد ارزش ، صلاحيت واهليت آنرا داشته باشد . فروشندگي كتاب يك شغل است ، كسي كه مي خواهد اين شغل را داشته باشد بايد صلاحيت داشته باشد .
رفيعي صلاحيت فروشندگان كتاب را داراي سه سطح دانست وگفت : فروشنده كتاب بايد كتابشناس باشد يعني در موضوعي كه كتاب مي فروشد تخصص داشته باشد . كسي كه مي خواهد فروشنده باشد بايد سه نوع تصص داشته باشد . اول اينكه كتاب شناسي بداند ، كتابداري بلد باشد يا حداقل ليسانس كتابداري باشد . دوم اينكه فروشنده ي هر نوع كتابي در آن حوزه اطلاعات داشته باشد يعني فروشنده ي كتابهاي پژشكي در حوزه ي علوم پزشكي اطلاعات كلي داشته باشد و سوم اينكه فن فروشدگي رابلد باشد . فروشندگي وبازارداري آداب خاصي دارد وفني است كه بايد آنرا فراگرفت .
وي درباره ي راهكار حل اين مشكل گفت : مثلا مي شود از فارغ التصيلان علم پزشكي كه بيكار هستند وتعدادشان هم كم نيست براي عرضه وفروش كتابهاي پزشكي استفاده كرد. اين پزشكها مي توانند با طي دوره ي فروشندگي وكتابداري ظرف مدت يكسال براي فروش كتاب آماده كرد . با اين كار هم پزشك بيكار شغل پيدامي كند وهم به كار فروشندگي ارزش داده شده است و هم جامعه از اين كار سود مي برد .
رفيعي افزود : براي عرضه ي كتابهاي ادبي هم مي توان همين گونه عمل كرد . كساني كه رشته ي ادبيات در دانشگاه خانده اند مي توانند با گذراندن دوره هاي فروشندگي و كتابداري پشت پيشخوان كتابفروشي ها قرار بگيرند. در اين صورت ديگر هيچ جواني ناراحت نمي شود از اينكه به او بگويند فروشده ي كتاب باش !
براساس اين گزارش رفيعي ، كاشناس كتاب ، در تحليل شرايط كنوني عرضه ي كتاب در كشور گفت : اين مساله كه كتابفروشان ما كتابشناس نيستند مشكلي است كه از اينجا ناشي شده كه ميان دانشگاه و بازاركار پلي ايجاد نشده است ، يعني دانشگاه ها توليد نمي كنند كه پاسخ گوي نياز جامعه باشند و از اين طف جامعه نيازهاي دارد كه در دانشگاه نمي توان پاسخي براي آنها يافت .
| مي توان با بهره گرفتن از نيروي متخصص ، مشكل عرضه ي كتابهاي ادبي را حل كرد . |
| سيد علي محمد رفيعي |
وي درباره ي رفع اين نقيصه در بلند مدت گفت : راه حل اين مشكلات به سياست گذاري هاي ما برمي گردد. من در اينجا راه حل اين مشكل را در بلند مدت گفتم كه مي توان با بهره گرفتن از نيروي متخصص ، مشكل عرضه ي كتابهاي ادبي را حل كرد . مشكل دوم ما اين است كه مديريت كلاني نداريم كه بيايد دانشگاه وبازار كار ( عرضه ي كتاب ) را به هم وصل كند و اين وسط چون ناشر ما متخصص نسيت حاضر نيست كه در روزنامه آگهي بدهد كه كساني كه پزشكي يا ادبيات خوانده اند براي فروشندگي كتابهاي ادبي دعوت كند.
رفيعي درمورد حل مشكل عرضه ي كتابهاي ادبي در ميان مدت گفت : مي شود بدون اين نگاه كلان وارد ارتباط وتعامل بهتر در اين وضيت شد. اول از همه بايد روابط عمومي كتاب را در كشور فعال كنيم . ناشران فكر نمي كنند كه بعد از انتشار كتاب چگونه بايد به اطلاع مردم برسانند كه اين كتاب منتشر شده است . بستري بايد ايجاد شود كه ناشر بتواند صدايش را به مخاطب آثارش برساند واين ممكن نيست مگر با اراده ي خود ناشران . آگهي دادن در روزنامه هاي يكي از راه ها ست ويكي از ديگر راه ها اين است كه هرناشري براي كتابش يك معرفي نامه بنويسد . ناشر نبايد انتظار داشته باشد كه يك كتاب هشتصد صفحه را يك منتقد بخواند و درباره ي كتاب بنويسد . نبايد ناشران اينتوقع را داشته باشد كه كسي كه 150 هزار تومان حقوق مي گيرد ودر نشريه اي كار مي كند وقت ندارد ين كتاب را بخواند ونقد كند .
درپايان اين منتقد درباره ي ضرورت تبليغ شفاهي كتاب گفت : ما نبايد تبليغات شفاهي را ناديده بگيريم . وقتي كه تبليغات رسمي و وسيع مدام مارابه استفاده از كالايي خاص تشويق كنند گيرنده ي پيام ديگر نسبت به تبليغات واكنش نشان مي دهد وتبلغ را به اصطلاع پس مي زند وقتي مردم نسبت به تبليغ چيزي اشباع شدند بايد به شيوه هاي پيشين برگشت در اين ميان تبليغات شفاهي وارد مي شود و مي توانند موثرواقع شوند.
نظر شما