فرهاد حسنزاده نویسنده و روزنامه نگار کودک و نوجوان در گفتگو با خبرنگار مهر با اشاره به افول تولید مطبوعات کودک و نوجوان در دهه اخیر همزمان با رشد انتشار کتابهای ویژه مخاطب کودک و نوجوان گفت: شکی نیست که این دو پدیده باهم در ارتباط هستند. ادبیات کودک و نوجوان و مطبوعات آن مانند چرخدندههایی با یکدیگر درگیر هستند و هریک کار آن یکی را به جلو میراند، اما من هم معتقدم که مشکلات و نوع خاص نگاه مدیریتی در سالهای اخیر منجر شده که رشد یکی با نزول دیگری همراه شود.
حسنزاده ادامه داد: مدیریت فرهنگی فعلی در کشور ما اهمیتی به حوزه کودک و نوجوان نمیدهد و برای این مخاطب اولوویتی قائل نبوده و حاضر نیست برایش هزینه کند و خب طبیعی است که در این وضعیت نشریهای هم برای این قشر از جامعه تولید نشده و یا تولید آن مورد حمایت قرار نمیگیرد.
این نویسنده افزود: دیدگاه فعلی مدیریت فرهنگی در کشور ما به دنبال محصولات زودبازده است و حاضر نیست سرمایهگذاری بلندمدت انجام دهد. به اصطلاح دوستان این مدیریت صبر و تحمل کاشت گردو را ندارد و ترجیح میدهد که گندم بکارد و زود درو کند.
فرهاد حسنزاده در غرفه خبرگزاری مطبوعات در نمایشگاه امسال
حسنزاده ادامه داد: نشر کتاب امروزه یک فعالیت صنعتی ـ اقتصادی است که نهادهای مختلف دولتی و خصوصی درگیر آن هستند و به نوعی در آن سرمایهگذاری میکنند و انتظار دارند از این سرمایهگذاری جواب بگیرند، اما کار مطبوعات همواره زیر چتر حمایتهای دولتی بوده است و طبیعی است که هر نهادی دوست دارد خواستها و سیاستهای خاص خودش را در رسانه منعکس کند و طبیعی است در این فضا نشریه کودک و نوجوان شکل نمیگیرد. از سوی دیگر انتشار نشریات کودک و نوجوان توسط بخش خصوصی هم نیازمند حضور نیروهای تخصصی است که کمتر شرکت و یا نهاد وابسته به بخش خصوصی حاضر به پذیرش اصول کاری و سرمایهگذاری روی آن است.
نویسنده رمان «هستی» افزود: دورهای که نشریات تخصصی کودک و نوجوان در کشور ما وجود داشتند و پابرجا بودند، زمانی بود که مدیریت فرهنگی دولتی به کار در این حوزه اعتقاد داشت و در آن سرمایه گذاری میکرد و از سوی دیگر از نیروهای متخصص فعال در حوزه ادبیات کودک و نوجوان نیز بهره میبرد. شما قیصر امین پور را ببینید و یا برخی از دوستان دیگر که در سروش نوجوان فعالیت میکردند، بعد از خارج شدن آنها از آن نشریه بود که دیگر آن نشریه از نفس افتاد.
وی ادامه داد: در زمانه کنونی اعتقادی به انتشار مطبوعات کودک و نوجوان با استفاده از ظرفیت نیروهای کارکشته و تخصصی فعال در حوزه ادبیات کودک و نوجوان وجود ندارد. در حالی که هرجا که این نیروها از مطبوعهای بیرون رفتهاند آن نشریه خود به خود نابود شد والبته برعکس آن هم رخ داده است.
حسنزاده افزود: یک نشریه که بخواهد عنوان تخصصی کودک و نوجوان را هم برای خود بر دوش بکشد، پیش از هر چیز نیازمند ایجاد شرایطی در خود است که محیط آن نزدیک به فضای کودک و نوجوان باشد و محیطی حقیقی در ارتباط با آن را نیز دارا باشد. مخاطبان این نشریات اگر حس کنند که فضای نشریه مختص به آنهاست، بدون شک از آن درست بهره میبرند.
این نویسنده در پایان تاکید کرد: در وضعیت کنونی کشور ما امکان ندارد که یک نشریه خاص کودک و نوجوان بتواند پا بگیرد و زنده هم بماند. فرجام نشریه بچهها گل آقا شاهد این مدعاست. از طرف دیگر فرض کنیم که این اتفاق رخ دهد، مخاطب این نشریات از خود استقلال مادی ندارد که بتواند آنها را مستقلا تهیه کند و مهمتر از این مجرای معرفی و خرید این نشریات با نشریات عمومی و بزرگسال یکی است و این موضوع امکان دیده شدن، خریده شدن و استقلال مادی این نشریات را از آنها میگیرد.
نظر شما