چنگ و تارهای عبداله عباسی به نمایش درآمد

به گزارش خبرنگار مهر، روز گذشته نگارخانه و فضاهای نمایشگاهی و اجرایی مجموعه‌ فرهنگی اکو را جمعیتی دربر گرفت که برای تماشای تازه‌ترین سازهای دست ساز استاد عبداله عباسی آمده بودند. عباسی حاصل یک عمر تجربه‌‌ هنر و صنعت سازسازی‌اش را یک‌جا در گالری اکو به تماشا گذاشت.

گروه موسیقی با تار نوازی امیرحسین رضا، نوای نی فردین لاهور پور و سمیه‌ عباسی، تک نوازی و گروهی، در دستگاه شور دشتی برای حاضران قطعات مختلفی را نواختند و نمایشگاه سازهای استاد عبدالله عباسی در نگارخانه دیپلماتیک موسسه فرهنگی اکو گشایش یافت.

هفت ساز  منحصربه‌فرد چنگ (هارپ) در میانه‌ فضای گالری چیده شده‌اند و تارها بردیوارند؛ نمایش چنگ‌ها در اندازه‌ها و رنگ‌های متفاوت‌اند؛ همان چنگ‌هایی که سال 1388، عبداله عباسی آنها را در فهرست اختراعات ثبت کرد. تارها اما از مرحله‌ بعد از انتخاب چوب تا با ریزترین اجزای ابزار مورد استفاده  در فرایند ساخت استادانه‌ی یک تار حرفه‌یی با تنوع صداها عرضه شده‌ است.

در مراسم گشایش نمنایشگاه خیلی‌ها آمده بودند. از اهالی پیشگام موسیقی گرفته تا سفرا و نمایندگان فرهنگی سفارت‌خانه‌های خارجی در ایران و... . هوشنگ ظریف، انوشیروان روحانی، محمد سریر، رضا مهدوی و... از آن جمله بودند.

آلبوم هم‌نوازی گفت‌وگوی «چنگ و نی» با چنگ‌نوازی «تارا جاف»، نی‌نوازی «فردین لاهورپور» و تنبک «سمیه عباسی» در گالری اکو عرضه شده و همزمان روی نمایشگر گالری نیز به نمایش درآمد.

برخی از سازهای ارایه شده در این نمایشگاه برای فروش عرضه شده و برخی نیز صرفا برای نمایش است هرچند هیچ سازی در این نمایشگاه که تا ۲۶ آبان ماه جاری هر روز  -به‌جز جمعه‌ها- از ساعت ۱۰ تا ۲۰ دایر خواهد بود، قیمت‌گذاری رسمی نشده است.

عبدالله عباسی پنجاه ساله، عمر ساز سازی‌اش به بیش از سه دهه می‌رسد. استادی‌ست خودآموخته و از سازندگان نامدار در ساخت تار و چنگ در ایران و جهان. تار بسیاری از اساتید نامی موسیقی ایران مهر عبداله عباسی را دارند. دوران کودکی را در کارگاه نجاری پدرش فنون نجاری آموخته و حالا بیش از ۳۴ سال است که حالا بیش از ۸۰۰ تار او در دستان نوازندگانی نامی جهان است؛ فرهنگ شریف و هوشنگ ظریف تار او را دارند و استاد جلیل شهناز تارش را ستایش می‌کند.

وقتی که 16 ساله بود برای نخستین بار از روی یک عکس، ویولنی ابتدایی با تخته سه لایه در ظرف بزرگ آب گذاشت و شکل داد و با سیم ترمز موتور سیکلت ساخت و مدتی با همان ویولن نزد مرحوم استاد اسدالله ملک مشق ویولن کرد؛ همان روزها، گاهی سنتور و مضراب سنتور  هم می‌ساخت.‌ سال 64 برای فراگیری ویولن نزد بختیاری رفت که سه تار را هم نخستین‌بار دیده بود و علاقمند به ساختن سه تار شد.

مدت زیادی از ساختن سه تار نمی‌گذشت که تار را هم برای نخستین بار از روی یک عکس ساخت و ساختن تار سبب شد که با استاد زیداله طلوعی آشنا شود. با اجازه‌ی طلوعی از روی تار یحیی او الگو برداشت و تار بعدی را با استفاده از این الگو ساخت که مورد استقبال استادش و دیگران هم قرار گرفت؛ در حین سازسازی یک سال و نیم هم شاگردی تارنوازی طلوعی را کرد.

سال 69 با استاد هوشنگ ظریف آشنا شد که از آن زمان به بعد فراگیری تار را ظریف ادامه داد. اما سال‌هاست به‌خاطر کوتاه شدن انگشتان دست چپش، به دلیل کار با دستگاه‌های نجاری، کمتر می‌نوازد و بیشتر می‌سازد.

نمایشگاه یادشده  تا ۲۶ آبان‌ماه ۱۳۹۱ از ساعت ۱۰ تا ۲۰ در گالری اکو واقع در خیابان اقدسیه کوچه ناز شماره ده برای عموم علاقمندان دایر است.