به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از هالیوود ریپورتر، تاد مک کارتی از دلایل شکست اسپیلرگ، انتخاب نادرست یک فیلم مستند به عنوان برنده جایزه اسکار و عدم گیرایی مراسم شب اهدای جوایز که فاقد کلاس بود، انتقاد کرد.
او در این‌باره نوشته است: از زمانی که کریگ زادان و نیل مرون دو تهیه‌کننده سرشناس اسکار هشتاد و پنجم را به دلیل دیدگاه‌های مشهور محافظه‌کارانه تحریم کردندحرف‌های زیادی در این‌باره زده شد، هر چند این مراسم به پایان رسیده اما باید گفته شود که نباید یک فیلم را بر مبنای فروشی که کرده است، قضاوت کرد. همانطور که ست مک فارلین به عنوان مجری به این دلیل انتخاب می‌شود که یک موج قوی از جوانان پشت او هستند. نمی‌توان از فیلم‌هایی که او ساخته گذشت و آنها را نادیده گرفت اما در نیمه دوم مراسم دیشب او کاری نکرد جز اینکه اسامی اهداکنندگان را اعلام کند.
این منتقد از عدم توانایی اسکار برای گردآوردن 6 بازیگر نقش اسکار در این مراسم انتقاد کرد و گفت در مراسمی که به دلیل گرامیداشت پنجاهمین سال اکران "جیمز باند" برگزار شد، نبودن همه این بازیرگان یک شکست بزرگ بود. او همچنین تنها دانیل دی لوییس را که با بازی در نقش "لینکل" به عنوان برنده نقش اول مرد اسکار گرفت تحسین کرد و گفت تنها او بود که سخنرانی قابل قبول و حرفه‌ای ارایه کرد.
این منتقد، کارگردانی مراسم را نیز درست ندانست و از اینکه تقریبا اصلا میهمانان و حاضران مراسم از دوربین دیده نشدند انتقاد کرد و این که دوربین تنها روی صحنه اهدای جوای زوم کرده بود، نادرست خواند. او از جنیفر لارنس هم انتقاد کرد که به جای تشکر از کارگردانی دیود او راسل برای موفقیت او در فیلم "کتابچه بارقه امید" به مرور فیلم‌های قبلی‌اش پرداخت.
وی گفت باید فیلم "زندگی پای" عنوان بهترین فیلم سال را می‌گرفت، اما به جایش آنگ لی کارگردان این فیلم جایزه بهترین کارگردان را گرفت در حالی که او اولین کارگردانی است که پس از فرانک بورزاگ دو بار جایزه کارگردانی را می‌گیرد بدون این که فیلم‌هایش جایزه بهترین فیلم را ببرند. راجر دیکینز فیلمبرداری که استعدادهای بسیار دارد و بارها نامزد شده، هرگز این جایزه را دریافت نکرده است و در عوض برندا چپمن کارگردانی که از وسط فیلم اخراج شد و دوباره سر کار برگشت، برای "شجاع" جایزه می‌گیرد و بانوی اول آمریکا برنده جایزه اول مراسم را (شاید ملهم از بیل کلینتون که حضوری غیرمنتظره در مراسم گلدن گلاب داشت) معرفی می‌کند و من البته ترجیح می‌دادم شاهد چنین صحنه‌ای نباشم.
او "آرگو" را هم بی‌نصیب نگذاشته و می‌نویسد: وقتی درباره "آرگو" پس از اولین اکران آن در فستیوال فیلم تلوراید نوشتم، همان موقع پیش‌بینی کردم که نمایش سطحی آن از شخصیت‌های هالیوودی به عنوان مردمانی خوب در مقابله با انقلابی‌های ایران، برای آنهایی که فقط به سالی پر دستاورد فکر می‌کنند بتواند خوشایند باشد و به این ترتیب موفقیت ناگهانی این فیلم در این رقابت نباید خیلی موجب شگفت‌زدگی شود.
مک کارتی می‌نویسد در بخش کارگردانی می‌شد حدس زد که رقابت تنگاتنگ حتی با وجود نبودن بن افلک، کاترین بیگلو و کوئنتین تارانتینو وجود داشته باشد و من به شخصه به آنگ لی بیشتر احتمال برنده شدن می‌دادم. خیلی‌های دیگر هم به تجلیل از استیون اسپیلبرگ فکر می کردند و اینکه سرانجام فیلمی از "لینکلن" را روی پرده برده است، مستحق تکریم می‌دانستند اما من مجبورم نقدهایی را به فیلم او وارد کنم به ویژه در صحنه آغازینش که حالتی آشفته و دست‌پاچه دارد یا در صحنه آخر فیلم که او دفترش را ترک می‌کند تا به تئاتر برود و همه ما می‌دانیم آنجا چه اتفاقی رخ می‌دهد.
اما بیش از هر چیز در بخش انتخاب فیلم‌های مستند ناامید شدم این که یک فیلم مستند خوب مثل "در جستجوی شوگرمن" بتواند فیلمی تکان‌دهنده چون "دروازه بانان" را پشت سر بگذارد، درست نبود. این فیلم مستند درباره شکل‌گیری "شین بت" پلیس مخفی اسراییل است که عقاید 6 نفر از روسای این سازمان خطرناک را جلوی دوربین قرار داده و در برابر رژیم صهیونیستی موضع‌گیری کرده است.
نظر شما