قفل ناثواب بانک ها بر تولید و صنعت/ واحدهایی که با تغییرات همراه نشوند محکوم به فنا هستند

به گزارش خبرنگار مهر، از آخرین باری که با او ملاقات داشتم چندسالی می گذرد، موهایش حالا سفید شده است اما مثل گذشته سرزنده و شاداب و البته سرشار از انرژی.

خوب یادم هست زمانی که از صنعت موفق در محافل نامی برده می شد، غیر ممکن بود که از او و تلاش هایش نامی برده نشود ، زیرا او در کنار تعداد محدودی دیگر از صنعتگران این مرز وبوم تلاش گسترده ای را برای تحول کار و کار آفرینی آغاز کرده بودند ؛ تحولی که اینک پس از گذشت چند دهه می توان ثمراتش در گروه تحت مدیریتش را از نزدیک لمس کرد .

کارنامه ای صنعتی اش را که مرور می کنی؛ خیلی زود به نکته ای می رسی که خیلی ها بر آن مهر تایید زده اند. او تبلور «خواستن توانستن است» است آنهم در شرایط سخت تولید.

او در عین موفقیت می گوید : آنطور که باید موفق نبوده ام و شاید برای همین نقشه راهی را ترسیم کرده که در آن قرار است شاغلان گروه دو برابر شود و این یعنی این که 2500 جوان ایرانی به زودی سر سفره گروهی می نشیند که یکدل کار آفرینی را باور کرده است واین یعنی هدیه 2500 شغل پایدار ، یعنی تضمین معاش 2500 زندگی .

گروه این روزها سخت می کوشد تا نام ایران را در بازار جهانی طنین انداز کند از شرق آسیا گرفته تا قلب قاره سبز و برای همین است که در فروشگاه خیلی از کشورها حتی آنهائیکه با ایران و ایرانی دشمنی دارند، محصولات این گروه که ثمره نبوغ جوانان پر استعداد ایرانی است به چشم می خورد و برای همین است که در مصاحبه اش بر دو نکته مدام تاکید می کند. اول این که کار آفرینی ارزش آفرینی است و دوم پیشرفت اتفاقی نیست.

رضا ایمانی تبدیل تهدیدها به فرصت را اکسیر پیشرفت می داند و تصریح می کند: باید یاد بگیریم که چگونه فرصتها را تبدیل به ارزش کنیم و ما یاد گرفته ایم که راه را چگونه با همه مشکلات و موانع ادامه داده تا از هدف آرمانی مان عقب نمانیم. ما یاد گرفته ایم که با تهدیدها نه مقابله بلکه مدارا کنیم زیرا معتقدیم بادهای مخالف نباید مانعی برای پیشرفت و ماموریت صنعتگر باشد.

او لازمه بقا در صنعت را ترسیم چشم انداز و ایجاد ارزش افزوده می داند و می افزاید: امروز در گروه صنعتی در شرایطی قرار گرفته ایم که اگر "ایمانی ها" نخواهند اما 2500 کارگر و کارشناس شاغل توسعه را می خواهند.

از تجربه اش درباره برخورد با مشکلات می پرسم ، او می گوید : ما  برنامه جبرانی داریم تا فرصتهای از دست رفته را بدون اتلاف وقت جبران کنیم .ما در مقصود هرم هایی را طراحی کرده ایم تا در صورت ایجاد مشکل از ظرفیتهای دیگر هرم ها بهره گیریم، به عبارت دیگر به محض ایجاد چالش و مشکل در تحقق اهداف یک هرم، هرم دیگری را که جوابگو شرایط است فعال می کنیم .

او با بیان این که دستاورد نتیجه عملکرد ماست ادامه می دهد: باید از تجارب واحدهای موفق برای توسعه صنعت بهره گرفت زیرا نسخه تولید موفق در دست آنان است.

زمان زيادی نيست که کلمات کارآفرين و کارآفرينی در رسانه های مختلف تکرار می شود و هر کس به سليقه خود از اين واژه جديد برای اشاره به مديران، افراد مؤفق، سرمايه داران، سرمايه گذاران، صادرکنندگان، دلال ها و تاجرانی استفاده می کند. هر چند هر کدام از اين افراد ممکن است کارآفرين باشند ولی هيچکدام مصداق کاملی برای اين مفهوم نيستند.

به راستی کارآفرين کيست؟ آيا کارآفرينان ويژگی های متمايزی از ديگر بازيگران صحنه اقتصاد دارند؟ چه چيز باعث می شود که نشاط حرکت به لختی و سکون غلبه کند؟

می گویند آنچه جهت و مسير کارآفرين را برای رسيدن به آرزوهايش تعيين می کند از درون او بر می خيزد؛ این را می توان در اظهارات این کار افرین خراسانی به خوبی حس کرد.

رضا ایمانی برای اينکه بتواند درست آن چه را که می انديشد عينيت بخشد و عزم خود را عملی کند کار آفرین را ارزش آفرین می داند و برای همین می گوید : ذهن پويای ارزش آفرین مرزهای از پيش تعيين شده و قالب های رايج را در هم می شکند و با وجودی که همان چيزی را می بيند که ديگران می بينند، اما چيزی را می انديشد که ديگران نمی انديشند. يعنی ارزش آفرین خلاق است.

او به جای آن که منتظر ضمانت يک پايان موفق بماند، به فکر و تلاش خود تکيه می زند، به مشکلات حمله می کند و پيش می رود. پس می توان گفت ایمانی در برابر مشکلات ریز و درشت صنعتش هیچگاه منفعل نبوده است .

ایمانی در ادامه مصاحبه اش با اشاره مرگ صنعتی تعدادی از واحدهای چینی سازی می گوید : آنچه که مشخص است شرایط کار وتولید تغییر می کند، واحدی که با این تغییرات تغییر نکند، محکوم به فنا است برای همین از 28 کارخانه چند سال قبل 6 واحد سرپا مانده و رقابت می کنند.به نظر من آنهائیکه حذف شدند باورشان "توسعه" نبود.

او با اشاره به نقش و جایگاه نیاز سنجی از مصرف کنندگان در تولید محصولات صنعتی بویژه لوازم خانگی ادامه می دهد : ما سالها بود که چینی تولید می کردیم اما با تغییر ذائقه مصرف کنندگان ما هم همپای تکنولوژی جهان تغییر کردیم ، با فناوری های روز کارخانه ای 4 طبقه ساختیم تا خواستن ها متبلور شود.

او در ادامه درباره ماموریتهای صنعتگران هم می گوید : به نظر من  اولین وظیفه صنعتگر این است که نباید بگذارد محصول خارجی وارد کشور شود.

ایمانی البته رفع موانع کسب وکار را هم ضروری می داند ؛ موانعی که صنعتگران در ایجادش هیچ نقش نداشته اند.

او البته گلایه هایی هم از قفل ناثواب بانک ها بر تولید و صنعت دارد؛ قفلی که به نفع اقتصاد ملی نبوده و در اثر نگاه سود محورانه برخی از بانکها ایجاد شده است.

..........................................

گزارش : امیر پرورش