به گزارش خبرنگار مهر، از همان دوران کودکی نخستین اذان و نخستین قطره شیری که مادران در دهان کوچک نوزادان می ریزند آغشته از عشق شور و عطر بوی حسین(ع) است.
مادران ایرانی آن چنان عشق حسین(ع) را در دل کودکان خود آکنده می کنند که قطره ای آب بدون نام حسین(ع) از دهانشان پایین نمی رود.
مادران، این کودکان را با عشق حسین پرورده کرده و به دوران بلوغ می رسانند و این کودکان در دروان بلوغ به نوجوانان و جوانان برومندی تبدیل می شوند که در ماه محرم وغیر از آن عشقی جز حضور در صحرای کربلا نمی شناسند و قدرت این عشق در آنها به قدری زیاد است که همه ماه ها برای آنها ماه حسین و همه روزها برای آنها روز شهادت حسین(ع) است.
این جوانان و نوجوانان زمانی که در هیئت های عزاداری و در پای منبرهای مختلف می نشینند و روضه مصیبت حسین(ع) برای آنها خوانده می شود سر از پا نمی شناسند و آرزو می کنند ای کاش ظهر عاشورا در کربلا بودند تا ندای "هل من ناصر ینصرنی حسین" را لبیک گویند.
و این مردم که باعشق حسین پرورش یافته اند از پیر جوان و کودک و بزرگ هرکدام در سراسر جهان و کشور پهناور ایران عشق خود را به امام حسین(ع) در قالب مراسم های مذهبی مختلف نشان می دهند که این عشق در گوشه کنار و ایران زمین به شکلهای مختلفی جلوه گر می شود.
یکی از این مراسم ها که تبلور عشق مردم به امام حسین(ع) است مراسم بیل زنی است.
بیل زنی یکی از میراث های معنوی مردم شهر خوسف است که نشان از عشق بی نهایت آنها به امام حسین (ع) دارد و این مراسم نماد حزن بی پایان مردم این دیار برای دفن جسم های آسمانی، مانده در زیر آفتاب شهدای صحرای کربلا است که هرسال در روز عاشورا و تاسوعا خود را در میان سیل عزاداران حسینی جلوه گر می کند.
بیل زنی نمایش شور و عشق و شعور حسینی برای دفن شهدای کربلا
عالم روحانی و وراسته خراسان جنوبی بیل زنی را نمایش شور، عشق و شعور مردم شهر خوسف برای دفن جسم های آفتاب سوخته شهدای کربلا عنوان کرد.
آیت الله سید احمد عبادی در گفتگو با خبرنگار مهر، با بیان این که شور و عشق حسینی از ازل در دل های آدمیان نهاده شده و این عشق و علاقه بی انتها است گفت: حضور در صحرای کربلا و جنگیدن در رکاب امام حسین(ع) و دفن پیکر بی مزار و سایبان شهدای کربلا دو حسرت و آرزوی دیرینه شیعیان مخلص امام حسین(ع) است و این عشق و حسرت در فرهنگ حسینی مردم خوسف به صورت مراسم بیل زنی بروز کرده است.
وی افزود: بیل زنی در میان مردم خوسف نماد تدفین شهدای کربلا و یادآور تدفین پیکرهای آسمانی آنها توسط طایفه بنی اسد است که این طایفه در روز 13 ماه محرم پیکرهای آسمانی شهدای کربلا را در میان حزن و اندوه به خاک سپاردند.
عالم برجسته خراسان جنوبی با بیان این که مراسم بیل زنی به عنوان یکی از میراث های معنوی بشریت ثبت ملی شده است، گفت: بهم خوردن بیل ها در روز عاشورا نماد رویارویی لشکریان کفر و لشکریان امام حسین(ع) است که جنگ لشکریان یزید بر علیه لشکر کوچک امام حسین(ع) و مظلومیت ایشان را نشان می دهد.
بیل زنی نمادی از جنگ سپاه امام حسین (ع) و لشکر کفر
آیت الله عبادی با بیان این که کشاورزان و مردم شهر خوسف استفاده از بیل ها را در مراسم بیل زنی نماد تبرک محصولات کشاورزی خود می دانند، گفت: کشاورزان با حضور با بیل های کشاورزی خود در این مراسم روزی حلال خود را با واسطه امام حسین(ع) و یاران فداکار ایشان از خداوند بلند مرتبه طلب می کنند.
وی ادامه داد: بیل زنی نماد بصیرت مردم پس از واقعه عاشورا است و تنفر مردم را از استکبار و ظلم به نمایش می گذارد و نشان می دهد تا زمانی که ماه محرم و روز عاشورا در میان مردم زنده است بساط و بنیاد هیچ ظلم و ستمی پایدار نیست.
آیت الله عبادی یادآور شد: اجرای مراسم بیل زنی در عاشورا هر سال نشان می دهد که غم خون های به ناحق ریخته شهدای کربلا با گذشت زمان کهنه نمی شود بلکه جوشش این خون ها برروی زمین برای مقابله با ظلم تا روز حکومت امام عصر(عج) پا برجا است.
هنر 200 ساله خوسفی ها تداعی کننده واقعه عاشورا
مراسم بیل زنی نیز با قدمت 200 تا 250 ساله خاص شهر خوسف است که در ظهر عاشورا برگزار و در این آیین عده زیادی از مردم که بیشتر آنها از کشاورزان شهر خوسف هستند در این روز در محل حسینیه این شهر جمع می شوند و سر بیل های خود را با نظم و ریتم خاصی به صورت هماهنگ به هم می زنند که سر و صدای ایجاد شده تداعی کننده واقعه عاشورا است.
برای برپایی این مراسم در هر یک از دو هیئت شهر خوسف، دو دسته 15 نفری که در مجموع چهار دسته هستند، تشکیل می‌شود.
افراد بیل در دست، دایره وار در کنار هم بیل‌هایشان را به طرف آسمان می برند و هر فرد در حال حرکت به هوا پریده و تیغه بیل‌ها را به هم می زنند و همه یک صدا و با آهنگی مخصوص می گویند "حیدرعلی" و همزمان بیل‌ها نامنظم و با شتاب به یکدیگر می‌خورند.
گروه دیگری از عزاداران نیز با حمل کجاوه ای بزرگ به عنوان نخل و نمادی از تشییع پیکر مطهر امام حسین (ع) و کجاوه یا گهواره ای کوچکتر به نشانه تشییع پیکر پاک طفل شیرخوار آن حضرت، نوحه سرایی کرده و تالم و تاثر شیفتگان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) را آشکار می سازند.
در مراسم مزبور نخل کوچک را که نمادی از گهواره حضرت علی اصغر(ع) است، یک نفر حمل می کند و نخل بزرگ را هشت نفر بر شانه می گذارند و حدود 50 نفر تعادل آن را حفظ می کنند.
نخل کوچک جلوی نخل بزرگ و دسته های بیل زنی، سینه زنی و زنجیر زنی هم در جلوی آنها به طرف محل موسوم به قتلگاه حرکت و بیل می زنند و نخل ها را نیز مقابل میدان قتلگاه به حال دویدن می گردانند.
مراسم بیل زنی نوعی شبیه سازی از عزاداری و تلاش طایفه "بنی اسد" در صحرای کربلا است که پس از سه شبانه روز پیکر شهدا را با بیل به خاک سپردند.
..............
گزارش: فاطمه زیراچی
نظر شما