به گزارش خبرنگار مهر رسانه ها از آن به عنوان یك اتفاق نادر در شهرستان سلطانیه یاد كردند، برای نخستین مرتبه در این شهرستان چهار قلوهایی به دنیا آمدند، هفدهم دی پارسال بود كه اخبار از سلامتی چهار قلوها خبر دادند.
چهار پسر بچه كه امیرعلی، امیر محمد، امیر عباس و امیر حسین نامیده شدند. خدا با گذشت هفت سال از زندگی مشترك خانواده سلطانی پس از مدت ها توسل و توكل و هزینه های بالای درمان چهارقلوها را به آنها عطا كرد.
آن ها نمی دانستند آمدنشان چقدر پرهزینه است و دشواراست. نمی دانستند اینجا دنیای وعده های رنگ باخته است، نمی دانستند وقتی می آیند چقدر گرفتاری برای والدینشان دارند، نمی دانستند كسی از این عطای الهی حمایت نخواهد كرد، چهار قلوها نمی دانستند برای مرد شدن آن ها باید مردی زیر بار مشكلات فرسوده شود.
چه می دانستند نیامده كمر پدر زیر خرج های بی حساب خم می شود و غرورش ذره ذره می شكند، چه می دانستند مادر باید همیشه مدیون اطرافیانی باشد كه با دلسوزی و ترحم او را در نگهداری كودكانش یاری داده اند.
اما خانواده سلطانی همه این مشكلات را می دانستند و با تمام مشكلات شاكر خداوند هستند و به آینده امیدوار.
رضا سلطانی ۳۳ ساله و همسر ۳۲ ساله اش حالا یك سال است طعم پدر و مادر بودن را چشیده اند.
رضا، پدر چهار قلوها می گوید: در ماه چهارم بارداری همسرم متوجه شدیم فرزندان ما چهار قلو هستند و ماه ششم دانستیم هر چهار تا پسر هستند، هزینه های پیش از درمان، تحت مراقبت بودن حین درمان و پس از تولد، در این مدت سرسام آور بود.
سلطانی می افزاید: در دوره بارداری هر روز مجبور بودم یك آمپول را كه برای پیشگری از لخته شدن خون و سلامت نوزادها لازم بود به صورت قاچاق از تهران خریداری كنم . یعنی روزی هجده هزار تومان هزینه ثابت داشتم، هنگام تولد نیز چهار قلوها ۳۳ هفته ای متولد شدند و به دلیل نارس بودن ۱۳ روز در بیمارستان تحت مراقبت بودند.
به گفته این شهروند ساكن سلطانیه، هزینه ترخیص چهار قلوها ۱۶ میلیون بود كه با دفترچه بیمه به چهار و نیم میلیون تومان كاهش یافت.
رضا می گوید: هنگام تولد چهار قلوها برای تامین هزینه ترخیص به رییس دانشگاه علوم پزشكی استان، امام جمعه سلطانیه و امام جمعه زنجان مراجعه كردم. همه قول مساعد دادند اما درعمل هیچ حمایتی نشد، با اینكه پیش بینی مشكلات را كرده بودم و سه ماه بیمه آزاد برای خودم واریز كردم تا هزینه های زایمان كمتر شود اما هنوز زیر بار قرض هستم. هزینه ها یكی دو مورد نیست.
رضای ۳۳ ساله در پنچرگیری مشغول فعالیت است و گه گاه برق كاری دارد. در پی تحت پوشش بیمه قرار گرفتن است اما هنوز موفق نشده. چهار قلوها تا دو ماه پیش دفترچه بیمه درمانی داشتند اما دیگر پدر قادر به پرداخت حق بیمه نیست.
همه دارایی او و همسرش یك خانه است كه با تسهیلات مسكن بنا شد و به دلیل همزمان شدن موعد اقساط با بچه دارشدنشان و ناتوانی در پرداخت اقساط آن، در رهن بانك است، درآمدشان هزینه های چهار قلوها را كفاف نمی كند و حالا آن ها زیربار قرض هستند و كمك های گاه به گاه آشناو غریبه.از هزینه های چهار قلوها می گوید و حمایت هایی كه هنوز طعم واقعیت نگرفته است ...
بهزیستی همان مرجعی كه همه توصیه می كردند برای دریافت كمك به آنجا سری بزند فقط می توانست شیر خشك یارانه ای بدهد كه با توجه به پایین بودن وزن چهار قلوها این شیرخشك با آن ها سازگار نبود بنابراین شیر خشك مخصوص نوزادان زیر پنج كیلو خریداری می شد كه هر قوطی آن بیست و سه هزار تومان بود از شش ماهگی تا یك سالگی بهزیستی شیر خشك یارانه ای در اختیار آن ها قرار داده و پس از آن تعهدی در دادن شیر نداشته.
رضا می گوید: بهزیستی فقط تا ۱۲ ماهگی شیر خشك یارانه ای می دهد اما بچه ها تا ۱۸ ماهگی شیر لازم دارند حالا صبح ها شیر محلی به آن ها می دهیم و عصر تا صبح روز بعد شیرخشك كه روزی یك و نیم قوطی لازم است.
دردسرهای چهار قلوها هم جذاب و شیرین است هم خسته كننده، مریض هم كه می شوند چهار تایی به استقبال بیماری می روند و ویزیت هركدام سی هزار تومانی هست یعنی صدو بیست هزار تومان هزینه ویزیت در یك فقره بیماری.
پدر چهار قلوهای سلطانیه ای ابراز می كند: همین یك ماه پیش مجبور شدیم در بیمارستان بستریشان كنیم، یك میلیون و نیم هزینه بیمارستان آن ها شد، هزینه پوشكشان هم هفته ای صد هزار تومان است.
سلطانی یادآور می شود: از زمان تولد چهار قلوها تا كنون مدام بنا به توصیه اطرافیانم به استانداری، بهزیستی، علوم پزشكی، كمیته امداد و هرجایی كه امیدی می رفت حمایتی داشته باشد سر زده ام . در نهایت مرا به بهزیستی ارجاع داده اند آن ها هم جز شیر خشك شش ماه و یك میلیون تومان برای یك سال نتوانستند كمكی كنند.
این شهروند سلطانیه ای ادامه می دهد: دو بار از ریاست جمهوری نامه گرفته ام، حتی در سفر اخیر برای رییس جمهور نامه نوشتم كه حمایتم كنند اما فایده ای نداشت.
پدر چهار قلوها می گوید: مادرم طی یك سال گذشته همراه همسرم بوده اند و در نگهداری بچه ها كمكش می كردند حتی نتوانستم یك پرستار از كمیته امداد یا بهزیستی بگیرم.
سلطانی، اما همچنان شاكر است و تاكید می كند: با تمام مشكلات خدارا شكر نمی خواهم ناشكری كنم فقط كاش مسئولان به جای شعار دادن برای حمایت از خانواده های دارای فرزند زیاد چاره ای می اندیشیدند، آن ها كه نگران پیر شدن نسل و افت جمعیت هستند و شعار فرزندآوری سرداده اند كاش به مصائب پس از تولد فرزندان هم فكر می كردند.
گزارش از بنیامین کاکاوند
نظر شما