به گزارش خبرنگار مهر، مسجدی در دل کویر، بنای اولیه مسجد جامع ورزنه بر روی بقایای یک آتشگاه قدیمی بوده‌است که از تاریخ دقیق آن اطلاعی در دست نیست اما ساختمان مسجد جامع به صورت کنونی را بر اساس نوشته‌های سردر مسجد، به زمان تیموریان منسوب می‌دانند.
محراب مسجد از کاشیکاری زیبایی ساخته شده است که در مجاورت آن منبری بنا شده‌است.
دور تا دور هلال محراب با خط ثلث بر زمینه لاجوردی آیات ۳۷ تا ۴۱ سوره آل عمران نوشته شده و در پایان آن تاریخ ۸۴۷ هجری قمری ذکر شده‌است.
این مسجد همچنین دارای دو ایوان است که یکی در سمت شمال و جنب مناره و دیگری در سمت جنوب و در نزدیک گنبد مسجد واقع شده‌است.
هلال داخل ایوان جنوبی شامل کتیبه زوجی کوفی ثلث بوده، کتیبه کوفی با آن خط طلایی و کتیبه ثلث آن با خط سفید بر زمینه لاجوردی آراسته شده‌است.
بین دو ایوان شمالی و جنوبی حیاط مربع‌شکل قرار دارد که حوضی در میان آن وجود دارد، همچنین در قسمت مغرب و مشرق مسجد به صورت طولی دو شبستان قرار دارد و مناره جلوی مسجد با ارتفاعی در حدود ۲۰ متر دارای یک راه پله آجری مارپیچ برای دسترسی به قسمت بالای آن است.
در کتیبه‌های تاریخی سردر مسجد جامع بر زمینه لاجوردی نام شاهرخ بهادرخان و محمود ابن مظفر ورزنه‌ای ملقب به عماد و نام خطاط آن سید محمد نقاش آمده‌است.
آثار آتشکده زرتشتی نیز در همین محل مربوط به دوره قبل از اسلام یافت شده است.
این مسجد از نظر انجام مراسم مذهبی همچنان یکی از پر رونق ترین مساجد منطقه محسوب می شود.
مسجد جامع ورزنه به شماره 1311 در تاريخ 20 ديماه 1355 به ثبت آثار ملي کشور در آمده است .
نظر شما