اين شاعر و منتقد ادبيات ، در گفت و گو با خبرنگار فرهنگ و ادب مهر ، با بيان اين مطلب ، افزود : هدف قرار دادن " شعر" به جاي شاعر ، به تنهايي كافي نيست بايد بر اين سوال تاكيد كرد كه ملت ايران در طول حيات ملي خود از شعر چه بهره اي براي حفظ هويت ، فرهنگ و حيات مندي خود مي كرده است كه امروز نمي كند و اين « عدم النفع » تا چه اندازه ناشي از تحول و تفاوت زندگي امروز با ديروز، واگذاري ماموريت هاي رسانه اي شعر و كلمه به رسانه هاي ديگر، غلبه ماديات ، تنزل جايگاه و ارزش حافظه فردي در تحولات فرهنگي اجتماعي و عوامل مشابه آنهاست و چقدر آن مستقيما به ضعف هاي هويتي، بينشي، فكري و فاصله گرفتن شاعران از متن جامعه، محفلي و تيمي شدن روابط شاعران و محيط هاي شعري و انتزاعي و شخصي يا وهم گرايانه و تصويرزده يا مكانيكي شدن شعربرمي گردد و تازه هر يك از اين عوامل اخير به نوبه متاثر از كدام عوامل محيطي و مديريتي استفاده هاي ابزاري از شعر و شاعران و عوامل مشابه ديگر است ؟!
محمد علي محمدي تصريح كرد : بد نيست اين تذكر را با خاطره اي از تابستان 1358 به پايان ببرم . با جمع سي نفره اي از شاعران براي ديدار با حضرت امام (ره) به جماران رفته بوديم. ورود غير منتظره صدها زائر اهل آذربايجان، مسوولان ملاقات ها را وادار به تغيير برنامه ها كرد وملاقات ما به بعدازظهر موكول شد. بلاتكليف و هاج واج كنار خيابان نشسته بوديم كه مرد ميان سالي با شناسايي يكي دو نفر از اساتيد حاضر جمع ما را به مغازه درودگري و تعميرات مبل خود دعوت كرد. ميزبان به ظاهر بي سواد و عامي ما در طول دو ساعتي كه ميهمان او بوديم بيش از تمام شاعران حاضر شعر خواند، حرفهاي شاعرانه زد، تحليل شعر و ادبيات كرد و يكي دوبار كنايه زد كه شما چطور شاعراني هستيد؟
اين شاعر و منتقد ادبيات در ادامه اظهار داشت : امروز اگر چندين هزار مدعي شاعري واز تك تك دوستاني كه ممكن است نقل اين خاطره را توهين به خود تلقي كنند خواسته شود كه فارغ از كلي گويي ها، تحليلي از حال و روز شعر و دفاع متين يا نقد منصفانه اي از عملكرد جمعي شعر و شاعران معاصر و راهي براي ترميم رابطه شعر و جامعه ارائه دهند ملاحظه خواهد شد كه تنها تعداد انگشت شماري قادرند پا را از دايره كلي گويي و فرافكني و حدس نيت و منزلت خواهي بيرون بگذارند و طرحي نو دراندازند.
خالق كتاب شعر " من از رسوم كهن مي گويم " يادآور شد : بدون معلوم كردن اهداف محتوايي انتخاب روز شعر ، انتخاب هر روزي، فارغ از آنكه روز تولد نماد احياء زبان فارسي يا تولد نماد عرفان نايب ايران اسلامي يا هر نماد ديگري باشد، پيامي جز تبديل آن روز به محمل و فرصت پافشاري يك طرفه بر ضرورت احترام جامعه به شاعران و ارتقاي شان و منزلت اجتماعي آنان نخواهد داشت. چنين امري اگر از سوي شاعران رخ دهد نشان "خودفريبي " و اگر از جانب ديگران صورت گيرد نشان " رياكاري " و تمايل به مشغول و منحرف كردن ذهن شاعران از الزامات درك و حفظ شان حقيقي خويش است ، لذا بحث برسر انتخاب يك روز به عنوان روز ملي شعر و ادب در شرايط حاضر بحث بي ثمري است كه نه كمكي به شعر مي كند و نه به ترميم حافظه و ذوق تاريخي - فرهنگي آسيب ديده جامعه ما.
به گفته محمد علي محمدي - شاعر ، عمده بحث هايي كه در يك ماه اخير پيرامون اين موضوع صورت گرفته يا اظهار و القاء سليقه بوده يا فرافكني و حدس نيت شاعران و مسوولان ، اگر طرفين دست از اينگونه برخوردها و حساسيت ها بردارند شايد بتوان قدمي در راه طراحي هدف انتخاب روز ملي شعر برداشت و در سايه هدف مشخص معمولي ترين روز سال را كه اختصاص به هيچ نامي هم نداشته باشد به موثرترين روز براي شعر، ادب و فرهنگ جامعه ايراني مبدل ساخت.
وي افزود : در شرايط حاضر همين كه روزهايي به نام حافظ و سعدي و فردوسي و ديگران داشته باشيم ، به شرطي كه در هر يك از اين روزها بنايي يك حركت تحقيقي و توجيهي را به اميد ارائه و بررسي نتايج آن در سال بعد بگذاريم براي تحصيل و معرفي موثر اين گونه شخصيت هاي ملي كافي است و شايد همين به باز تعريف شاعر و شعر و جايگاه و ماموريت آن در حفظ و اعتلاي زبان، فرهنگ، بينش و پويايي جامعه هم كمك كند.
دكتر محمد علي محمدي در پايان گفت و گو با مهر ، گفت : همانطور كه اصفهاني ها اخيرا روز تولد شيخ بهايي را كه شخصيتي چند بعدي است روز اصفهان ناميده اند مي توان چنين كاري را براي برخي استانهاي ديگر هم كرد . اما اگر قرار است روزي براي شعر انتخاب شود اول بايد معلوم كرد كه در آن روز يا به بهانه آن چه كاري قرار است بشود و چه گلي قرار است بر سر « شعر » و نه تنها « شاعران » زده شود؟
نظر شما