به گزارش خبرنگار مهر، امروزه توسعه شهری و اجرای طرح های عمرانی ضرورتی اجتناب ناپذیر در جوامع کنونی به شمار می رود و افزایش جمعیت و ایجاد گره های ترافیکی مسئولان و مدیران شهری را ناچارکرده تا با اجرای طرح های مختلفی مانند ساخت تقاطع غیرهم سطح و پل های زیرگذر و روگذر بخشی از نیازهای شهرهای ماشینی را برآورده کنند.
شهرداری قزوین هم که در سالهای اخیر نشان داده به مسائل شهری و تامین نیازهای آینده مردم اهتمام جدی دارد این روزها پروژه هایی را آغاز کرده که در اجرای آنها گاهی شاهد بروز مشکلاتی هستیم که یادآوری آنها می تواند دقت مدیران را در هنگام اجرا دوچندان کند.
در این خصوص شواهدی از قطع درختان در بلوار شهید بهشتی به بهانه ساخت پل خبر می دهد تا یکی دیگر از خیابان های قزوین میزبان پلی عظیم برای تردد خودروها شود.
این روزها بلوار شهید بهشتی قزوین به قربانگاه درختان تبدیل شده است، درختانی که پای پل ها قربانی می شوند تا شهر جای بهتری برای تردد خودروها باشد.
با آغاز پروژه پل قدس گمانه ها در خصوص تخریب پارک دهخدا و قطع درختان چند ده ساله فزونی یافت اما مدیران شهری به همه منتقدان اطمینان خاطر دادند که درختی قطع نخواهد شد.
اینک که پروژه به میانه راه خود رسیده است، بیش از ۲۰ درخت کهنسال حاشیه بلوار شهید بهشتی به منظور گشایش راه پل قدس قطع شده اند و توجیه مدیران شهری در این باره غیر قابل انتقال بودن درختان سوزنی برگ است و پیشتر از این هم خبر رسیده بود که انتقال درختان ابتدای مسیر نیز به دلیل وارد شدن تنش به ریشه و همینطور انتقال در فصل نامناسب چندان موفقیت آمیز نبوده است.
شهر برای انسان یا ماشین؟
«مریم صالحی» شهروند قزوینی ساکن در بلوار شهید بهشتی ضمن ابراز نارضایتی از روند احداث این پل به خبرنگار مهر می گوید: تنها به دنبال آن هستیم که راه را برای تردد خودرو ها باز کنیم غافل از آن که آرامش و سلامت انسان در شهر، اولین رکن پایداری و پویایی است.
پل هایی که برای افزایش حجم تردد خودروها ساخته می شوند و جان درختان زنده را می گیرند، چه ارزشی دارند؟
صالحی معتقد است احداث این پل فاقد پیوست زیست محیطی و اجتماعی است و در آینده ای نه چندان دور اعتراض اهالی را به علت افزایش ورودی خودروها و پیامدهای منفی آن در نمای بصری محدوده بلوار شهید بهشتی در پی خواهد داشت، کما اینکه در آغاز پروژه ریه های تنفسی منطقه را سلب کرده است.
قطع اجتناب ناپذیر درختان
«مسعود حق لطفی» معاون فنی و عمرانی شهردار معتقد است این اقدام در مسیر احداث پل قدس اجتناب ناپذیر بوده است.
وی در گفتگو با خبرنگار مهر با بیان این مطلب که بخشی از این درختان در بدو امر به فضاهای دیگری منتقل شده اند، توضیح می دهد: در اجرای پروژه پل قدس ناچار به قطع تعدادی از درختان شدیم آن هم به این علت که درختان سوزنی برگ قابلیت انتقال به فضای دیگری را ندارند در غیر اینصورت منتقل می شدند همانطور که تعدادی از درختان بلوار جمهوری را نیز در سال گذشته به پارک دیگری منتقل کردیم.
حق لطفی ادامه می دهد: با توجه به اشرافی که معاونت عمران و سازمان پارکها و فضای سبز نسبت به وظیفه خود دارد، در ازای قطع هر درخت چندین درخت کاشته می شود و در حال حاضر همزمان با اجرای پروژه پل امام رضا(ع) و قطع چندین درخت، ۳ پارک در این محدوده احداث شده که می تواند تا حدی قطع درختان را جبران کند.
وی در پاسخ به این ابهام که زمان انتقال درخت از اسفند تا اردیبهشت ماه است، می گوید: راه دیگری برای شهرداری باقی نمانده و در این خصوص درختان بلوار جمهوری و بلوار پیامبر اعظم (ص) در فصل انتقال، به جاهای دیگری منتقل شدند اما در مورد قطع درختان دیگر راهی باقی نمانده بود با این حال نهال هایی به جای این درختان کاشته می شود و همه مردم می توانند با ما در این امر سهیم شوند.
پارکهایی که قطع درختان را جبران می کنند
معاون فنی و عمرانی شهردار از کلنگ زنی سومین پارک بانوان به مساحت ۵ هکتار، در مجاورت پل امام رضا(ع) واقع در ابتدای جاده مصلی، افتتاح پارک ملاخلیلا در ماههای آینده و همچنین کلنگ زنی فاز اول پارک حاشیه ای باراجین با مساحت ۲۶ هکتار واقع در شرق ملاصدرا خبر می دهد.
وی معتقد است پیوست زیست محیطی تنها با قطع نکردن درخت معنا نمی شود و می افزاید: معنای پیوست زیست محیطی تنها مفهومی به نام درخت نیست، وقتی پلی ساخته می شود میزان تردد خودروها بر روی آن محاسبه و با توقف خودروها قبل از احداث پل و ترافیک ناشی از آن مقایسه می شود.
حق لطفی بیان کرد: بدیهی است افزایش سرعت و روانسازی ترافیک موجب کاهش ترافیک، درجا سوختن بنزین و آلودگی هوا می شود که این موضوع توجیه زیست محیطی برای اجرای پل ها را ضروری می کند.
وی اضافه کرد: اجرای همه پل ها پیرو طرح جامع ترافیک و با نگاه تسهیل در تردد و بهبود کیفیت محیط زیست است.
درخت مظهر توسعه شهری
شماری از شهرسازان درخت را یکی از مظاهر توسعه پایدار و در درجه پایین تر تحقق شاخص های اکوسیتی می دانند.
همین چند هفته پیش بود که خبری افتخار آمیز از سوی مسئولان محیط زیست استان منتشر شد تا قزوین را به عنوان اولین اکوسیتی در کشور معرفی کند، عنوانی که برای تحقق آن در عمل لازم است شهرسازی را به سمت پایداری هدایت کنیم.
منطقی به نام توسعه پایدار
«صدف جمشیدی» کارشناس شهرسازی با اشاره به بسترهای بیابان زایی در دشت قزوین و ضرورت پیشگیری از این فرآیند، می گوید: نباید به خودمان اجازه دهیم به خاطر میل به راحت طلبی، زمین را مطابق با الگوی دلخواه خودمان بسازیم زیرا منطق توسعه پایدار یک چرخه مداوم را ترسیم می کند که با خود ترمیمی نیازهای همه اجزا از جمله انسان را به طور کامل فراهم می کند.
وی ادامه می دهد: شهر با همه مفاهیم خود معنا می شود، یعنی به صرف تجمع حجم مشخصی از سازه ها نمی توان جایی را شهر نامید، بلکه شهر فضایی است که در آن همه عناصر با هم حضور پیدا می کنند، انسان، ماشین، جاده، پل، درخت و هر عنصر دیگری در شهر نقش داشته و نقش پذیری خواهد داشت و تنها زمانی این نقش ها نمایش زیبایی را به جا می گذارد که هر یک برجای خود استوار شوند، نه اینکه یکی بر دیگری چیره شود.
جمشیدی خواستار نگاه همه جانبه از سوی مدیریت شهری نسبت به شهر و شهروندان شده و معتقد است: شهرها باید جایی برای ارتقای سلامت و کیفیت زندگی شهروندان باشند که تحقق این امر منوط به تامین همه مولفه های سلامت، امنیت، آرامش و نشاط آنها خواهد بود.
توسعه شهری با وجود درخت زیباست
در روزهای اخیر موضوع قطع درختان در نقاط مختلف شهر از جمله بلوار نوروزیان، بلوار جمهوری و پارک دهخدا مواضع مختلفی را به دنبال داشته است.
از نظر مدیریت شهری که حاکی از اجبار قطع درختان در مسیر ادامه پروژه بود، تا دیدگاه معترضانه سمن های زیست محیطی که این امر را ناقض کیفیت محیط زیست می دانست باید به نقطه مشترکی رسید تا هم توسعه شهری که اجتناب ناپذیر است محقق شود و به بهانه صیانت از محیط زیست عمران شهری متوقف نشوذ و هم به دلیل توسعه بی توجهی به محیط زیست باب نشود لذا در یک هماهنگی منطقی می توان به هردو هدف دست یافت و از منابع طبیعی و فضای سبز موجود هم صیانت کرد و هم عمران شهری را ادامه داد.
به نظر می رسد می توان توسعه شهری را با رعایت همه موارد زیست محیطی و کمترین آسیب به درخت و فضای سبز و طبیعت محقق کرد تا حداقل اینگونه حساسیت ها ما را از توسعه و پیشرفت وعمران باز ندارد.
امروز برای جبران اتفاقاتی که برای درختها افتاده، کمی دیر است و تنها می توان نگاهی رو به آینده داشت، آینده ای که به درخت احترام بگذارد.
نظر شما