به گزارش خبرگزاري مهر ، ام . اس . ان اعلام كرد: وقتي بيمار احساس كند به اطرافيان و خانواده تعلق دارد و به نوعي به حضور او نياز است و هرگز اطرافيان از اينكه او كسالت دارد يا براي مدتي قادر به انجام برخي امور نيست احساس نمي كنند كه اضافه است يا بايد او را تحمل كنند ، انگيزه بيشتري براي سرعت دادن به درمان و همكاري با پزشك و مصرف داروها پيدا كرده و زودتر بهبودي مي يابد.
احساس آرامش تنها به معني سكوت يا كاهش سر و صدا نيست ، بلكه به معني اطمينان خاطر است. بايد به بيمار اطمينان داد كه ساير مسائل بعضا جزئي خللي در روند درمان ايجاد نمي كند و تنها مسئله قابل اهميت رسيدگي به بيمار است. صحبت كردن راجع به گرفتاريها ، مسائل مالي درمان و ساير موارد جز افزودن بر نگراني بيمار و در برخي موارد سر باز زدن او از همكاري با كادر درماني ، نتيجه ديگري ندارد.
بيمار زود رنج و آسيب پذير شده و نياز به محبت و توجه بيشتري دارد . به ويژه اگر در بيمارستان بستري باشد. رسيدگي به بيمار هر چند كار ساده اي نيست اما همين كه به صحبتهايش توجه شود و نيازهايش جدي گرفته شود به بهبودي وي كمك شاياني مي كند. پس سعي كنيم حتي اگر خسته يا ناراحت هستيم در حضور بيمار واكنشي نشان ندهيم. زيرا او به دليل آسيب پذيري زياد ممكن است آن را به حساب بي توجهي و كم علاقگي اطرافيان بگذارد.
پذيرفتن بيمار به عنوان فردي مفيد ، صرف نظر از ظاهر ، طبقه اجتماعي و خلق و خو ، نقش قابل توجهي در روند درمان ايفا مي كند. توجه به اين نكته كه همه افراد به واسطه انسان بودن مستحق برخورداري از كيفيت معقول درمان هستند اهميت خاصي دارد. همانطور كه مي دانيد بيماران خاص به دليل شيوه هاي گوناگون درمان و تاثير جانبي داروها ممكن است از لحاظ ظاهر يا خلق و خو دچار مشكل شوند.
نظر شما