به گزارش خبرنگار مهر، تحقیق جدید محققان دانشگاه ایست آنگلیا انگلستان نشان می دهد که کاهش تعداد حیوانات میوه خوار نظیر پستانداران بزرگ، میمون ها، تاپیرها، و توکان ها می تواند تاثیرات متوالی بر گونه های درختی جنگل ها داشته باشد.
علت این مسئله آن است که حیوانات بزرگ و عظیم الجثه باعث پراکندگی گونه های گیاهی دانه دار مرتبط با درختان بزرگ می شوند؛ این درختان در مقایسه با درختان کوچک تر، بسیار در جذب و ذخیره دی اکسیدکربن اتمسفر کارآمدتر عمل می کنند.
پراکندگی و انتشار دانه از طریق مهره داران بزرگ جثه، از طریق هضم دانه های قابل رشد که به طور سالم از دستگاه گوارش عبور کرده و دفع می شوند، صورت می گیرد.
نابودی حیوانات عظیم الجثه از اکوسیستم موجب برهم خوردن این توازن در طبیعت شده و در نهایت منجر به نابودی درختان بزرگ و تنومند می شود که این به معنای گیر افتادن دی اکسید کربن کمتر است.
پرفسور «کارلوس پرس»، محقق این تیم تحقیق، در این باره می گوید: «پرندگان و پستانداران بزرگ تامین کننده سیستم انتشار دانه برای گیاهان بزرگ محسوب می شوند. شیب تند نابودی این حیوانات می تواند تاثیرات غیرقابل پیش بینی بزرگی بر اکوسیستم داشته باشد.»
در این مطالعه، تیم تحقیق به مطالعه داده های مربوط به بیش از ۲۰۰۰ گونه درخت و بیش از ۸۰۰ گونه حیوانی در جنگل آتلانتیک برزیل پرداخت.
نظر شما