اسلوبدان ميلوشوويچ در 20 آگوست 1941 در شهر "پوزارواك" به دنيا آمد و در طول دوران فعاليت سياسي اش به مرام هاي كمونيستي و ملي گرايي اصلاح طلب دست يازييد . وي در 9 دسامبر 1990 ( 18 آذر 69 ) از طريق آراي مستقيم مردم كه اين نحو برگزاري انتخابات سابقه كمي در تاريخ اين كشور داشت ، به رياست جمهوري برگزيده شد . البته اين انتخاب از جانب مردم كشوري كه 50 سال در زير يوق نظام كمونيستي به سر مي برد نمي تواست نويد بخش پيدايش نظامي دموكرات در شبه جزيره بالكان باشد.
ميلوشوويچ پس از كسب قدرت ، به واسطه خصوصيات ديكتاتور مآبانه اي كه داشت نمي توانست شاهد از دست رفتن استيلاي بلگراد بر قوميت ها و جمهوري هاي يوگسلاوي سابق باشد . بر همين اساس براي الحاق مناطق صرب نشين جمهوري هاي همجوار صربستان دست به سلسله اقدامات نظامي در طول دوران زمامداري اش زد . به غير از جمهوري مقدونيه بواسطه حمايت يوناني ها از تهديدات صرب ها مصون ماند ، بقيه جمهوري هاي تازه استقلال يافته همانند كرواسي ، بوسني و هرزگوين و كوزوو شاهد تهاجم نظامي صرب ها و قرباني تفكرات جنگ طلبانه ميلوشويچ و راتكو ملاديچ شدند .
ميلوشويچ طي سالهاي 1991 تا 1995 به كرواسي ، 1992 تا 1995 به بوسني و در سال هاي 1998- 1999 به كوزوو حمله كرد . اوج جنايات ميلوشويج در بوسني و شهر مسلمان نشين سربرنيتسا صورت گرفت كه در ژوئيه 1995 در پيش چشم ناظران هلندي حافظ صلح به قتل و عام 8000 نفر پرداخت .
به گزارش "مهر" در پس حوادث تلخ دهه 90 شبه جزيره بالكان و محاكمه ميلوشوويچ معماهاي زيادي نهفته است كه پاسخگويي به برخي از اما و اگرهاي آن بر پايه داده ها چندان مشكل نيست . با شروع جنگ داخلي صربستان قدرت هاي بين الملل در پس منازعات بالكان به ياركشي پرداختند كه اين موضوع به وخامت اوضاع انجاميد . دولت آمريكا نيز براي اينكه قدرت خود را به رخ جامعه جهاني بكشد ابتدا سكوت معناداري را در برابر سهل انگاري و كج انديشي دولتهاي اروپايي در پيش گرفت و سپس در مقطعي زماني كه هيچ رمقي براي مردم مسلمان بوسني نمانده بود دست به كار شد و با اعمال فشار بر رهبران طرف هاي درگير آنان را به پاي ميز مذاكره در اوهايو آمريكا كشاند و قرارداد صلحي را موسوم به صلح ديتون با مشاركت "توجمان" رئيس جمهور كرواسي ، علي عزت بگوويچ رهبر مسلمانان بوسني ، اسلوبودان ميلوشوويچ رئيس جمهور صربستان و رهبران محلي صرب و كروات بوسني به امضا رساند .
دولت هاي اروپايي ابتدا از سياست تضعيف مسلمانان كه توسط ميلووشويچ دنبال مي شد ، چندان ناخرسند نبودند ، اما وقتي كه ديكتاتور صرب به آلباني تبارهاي كوزوو حمله كرد كشورهاي اروپايي براي حفظ آبروي خود به همراه آمريكا در قالب سازمان نظامي ناتو به صربستان حمله كردند . پس از سلسله تحولاتي كه بواسطه اين حملات در نظام سياسي صربستان صورت گرفت وي در ششم اكتبر 2000 از قدرت كناره گيري كرد . شش ماه بعد از كناره گيري به اتهام فساد مالي دستگير و در 28 ژوئن 2001 از طرف دولت صربستان به جرم نسل كشي به دادگاه جنايات جنگي در لاهه تحويل داده شد و در 12 فوريه 2002 اولين جلسه دادگاه ديكتاتور صرب با ژست هاي عدالت محورانه دول اروپايي و آمريكا برگزار شد .
محاكمه ميلوشوويچ برگ ديگري از عبرت هاي تاريخ محسوب مي شود . هر چند دولت هاي اروپايي با 66 مورد اتهام وي را به پاي ميز دادگاه بين المللي جنايات جنگي در شهر لاهه هلند كشاندند ، اما وقتي كه ديكتاتور صرب براي دفاع از اتهامات وارده گفت : "توني بلر" و "بيل كلينتون" نيز پاي ميز شهود بايد حاضر شوند ، روند بررسي پرونده ميلووشويچ با بن بست روبرو شد ، بطوري كه ناراحتي قلبي ميلووشويچ بهانه اي براي عدم دنباله روي پرونده وي گرديد .
با نگاه به روند بررسي پرونده ديكتاتور عراق كه پس از 14 جلسه هنوز در رسيدگي به موضوع دجيل دست و پا مي زند ، مشابهت هاي فراواني همانند نوعي وقت كشي در روند رسيدگي به جنايات آخرين نسل از ديكتاتورهاي سنتي جهان بوضوح قابل مشاهده است . قدرت هاي بزرگ به خاطر برخي مسايل كه بيشتر به عدم بازخواني روابط اين قدرتها با ديكتاتورهايي چون ميلوشوويچ و صدام بر مي گردد ، مايل هستند محاكمه اين شخصيت ها به دست طبيعت و يا عوامل رواني ، صورت گيرد.
قدرت هاي بزرگ براي برملا نشدن داد و ستد بازيگران بين الملل با شخصيت هاي ديكتاتور در مقاطع زماني خاص ، حاضر به رسيدگي به همه جنبه هاي پرونده متهمان نيستند . وقتي كه از مشاركت دولتمردان قدرت هاي بزرگ در صحن دادگاه سخن گفته مي شود ، سكوت معنادار آنان در برابر نسل كشي ميلوشوويچ در بوسني نمايان مي گردد .
تحليل "مهر" حاكي است گر چه عدم وقوع نسل كشي و پيدايش شخصيتهايي چون اسلوبودان ميلوشويچ در آينده بسيار خوش بينانه است ، اما بي شك نظام بين الملل با توجه به شفافيت مرزهاي سياسي دوران گذار پس از سقوط نظام دو قطبي شاهد نسل كشي هاي فجيع حداقل در اروپا ، آسيا و آمريكا نخواهد بود و جامعه جهاني بيشتر شاهد ظهور ديكتاتورهاي به سبك مدرن كه مورد تاييد قدرتهاي بزرگ هستند ، خواهد بود .
نظر شما